De keren dat hij en Sophia met elkaar afspraken waren steeds vaker geworden en hoewel hij nog steeds niet zeker was over zijn gevoelens, begon hij steeds meer afstand te nemen van Loréne. Iets wat een leuke relatie tussen haar had kunnen zijn, was nu een vriendschap waar hij nog steeds niet alle regels van wist. Loréne leek echter niet boos of teleurgesteld, maar ook zij leek een afstand te nemen. Hij wist dat hij met haar moest praten, maar hij wist de juiste timing niet.
Vanavond was echter een avond waar hij samen met Lo wat zou doen. Hij zou voor haar koken en ze zouden een filmpje kijken bij hem thuis. Het was simpel maar hij dacht dat het misschien wel het moment was om uit te spreken wat het probleem was. Wat de problemen waren. Ze was stil geweest toen ze binnen was gekomen, maar zodra hij haar wat thee had gegeven, waren de woorden als vanzelfsprekend gekomen. En dit keer was ze niet dronken.
"Wat zijn we eigenlijk, Aaron," vroeg ze op een gegeven moment, toen hij opperde om wat wijn open te maken. Aaron haalde zijn schouders op.
"Goede vrienden, denk ik." Loréne was stil totdat hij haar glas had volgeschonken en ze een slok had genomen.
"Dat vind ik fijn," antwoordde ze met een ondertoon die hij niet begreep. "Ik heb niet veel vrienden buiten Bryce om." Nee, de mensen waarmee ze uitging waren geen vrienden. Daar kon Aaron ook niet veel anders van zeggen.
"Vind je het niet erg dat we niet in een relatie zijn?" sprak hij, voordat hij er erg in had. Loréne keek hem onderzoekend aan.
"Vind jij het erg dat we niet in een relatie zijn?' stelde ze als wedervraag. Hij lachte.
"Ik weet het niet, Lo. Je bent gewoon niet het type voor een vaste relatie. Of in ieder geval, je bent niet het type voor een vaste relatie met mij. Ik heb meer nodig dan je me kan geven. Ik kan niet af met twee serieuze gesprekken in drie weken tijd." Loréne keek weg. Haast alsof ze iets wou zeggen maar ze zich op het laatste moment bedacht.
"En gewoon als vriendin heb je daar geen moeite mee?' vroeg ze uiteindelijk.
Aaron schudde zijn hoofd. "Minder, geloof ik. Een partner moet en wil ik tegen de wereld beschermen. Vrienden ook, maar die hebben toch meer.. vrijheid?" Aaron wist niet of hij de goede termen gebruikte en of wat hij zei correct was en klopte. Loréne leek er wel oké mee te zijn.
"En je bent niet het figuur voor 'friends with benefits', of wel?" opperde ze nog even, waarna ze lachte.
"Ik denk dat jij zat benefits hebt," antwoordde Aaron grijnzend. Zijn blik werd serieuzer. "Blijf alsjeblieft berichten en verdwijn niet nu." Hij nam haar hand vast. "Ik hou van je, Loréne." Ze keek niet naar zijn gezicht, maar hield haar blik op hun handen gevestigd.
"Ik heb even tijd nodig." Het was niet het antwoord wat hij verwacht had. Loréne stond op en pakte haar spullen.
"Ik spreek je, Aaron." Ze kuste hem op zijn wang maar probeerde hem daarbij zo min mogelijk aan te raken. Aaro had het gevoel dat hij onbewust meer had afgebroken dan hij had gedacht dat er was.
De deur sloeg dicht en ineens was het stil in huis. Stil, afgezien van een mobieltje dat rinkelde. Het was Sophia.
"Hee, Soph," sprak hij ietwat vermoeid. Het was niet helemaal de juiste timing om nu haar aan de lijn te hebben. Ze noemde zijn naam, smeekte. Alert had hij nu de telefoon in handen.
"Ik kom eraan, ik ben zo bij je." Hij draaide het gas uit,, zette de spullen weg, keek even naar de haast onaangeraakte wijn, nam een jack mee voor als het af zou koelen en ging toen op pad.
De portier liet Aaron naar binnen gaan en zodra hij op de goede vloer kwam, was het eerste wat hij opmerkte dat de deur op een kier stond. Sophia had nooit de deur op een kier. Hij duwde deze open, ging naar binnen en sloot hem.
"Soph? Ik ben er," sprak hij, half aarzelend. Het was een chaos. Het eerste wat hij opmerkte was de zooi in het huis wat normaal altijd zo keurig was. Toen pas zag hij haar in de sofa zitten met de fles wijn. Het eerste wat hij deed was de fles wijn verder weg zetten. Het tweede wat hij deed was naast haar gaan zitten en zijn armen om haar heen slaan. Ongeveer hoe haar huis eruit zag, zo voelde hij zich nu vanbinnen. Sophia werd dicht tegen hem aangedrukt en hij drukte zijn lippen onnadenkend op haar voorhoofd en maakte sussende geluiden.
"Ik ben er, ik ben er. Het komt allemaal goed."
Vanavond was echter een avond waar hij samen met Lo wat zou doen. Hij zou voor haar koken en ze zouden een filmpje kijken bij hem thuis. Het was simpel maar hij dacht dat het misschien wel het moment was om uit te spreken wat het probleem was. Wat de problemen waren. Ze was stil geweest toen ze binnen was gekomen, maar zodra hij haar wat thee had gegeven, waren de woorden als vanzelfsprekend gekomen. En dit keer was ze niet dronken.
"Wat zijn we eigenlijk, Aaron," vroeg ze op een gegeven moment, toen hij opperde om wat wijn open te maken. Aaron haalde zijn schouders op.
"Goede vrienden, denk ik." Loréne was stil totdat hij haar glas had volgeschonken en ze een slok had genomen.
"Dat vind ik fijn," antwoordde ze met een ondertoon die hij niet begreep. "Ik heb niet veel vrienden buiten Bryce om." Nee, de mensen waarmee ze uitging waren geen vrienden. Daar kon Aaron ook niet veel anders van zeggen.
"Vind je het niet erg dat we niet in een relatie zijn?" sprak hij, voordat hij er erg in had. Loréne keek hem onderzoekend aan.
"Vind jij het erg dat we niet in een relatie zijn?' stelde ze als wedervraag. Hij lachte.
"Ik weet het niet, Lo. Je bent gewoon niet het type voor een vaste relatie. Of in ieder geval, je bent niet het type voor een vaste relatie met mij. Ik heb meer nodig dan je me kan geven. Ik kan niet af met twee serieuze gesprekken in drie weken tijd." Loréne keek weg. Haast alsof ze iets wou zeggen maar ze zich op het laatste moment bedacht.
"En gewoon als vriendin heb je daar geen moeite mee?' vroeg ze uiteindelijk.
Aaron schudde zijn hoofd. "Minder, geloof ik. Een partner moet en wil ik tegen de wereld beschermen. Vrienden ook, maar die hebben toch meer.. vrijheid?" Aaron wist niet of hij de goede termen gebruikte en of wat hij zei correct was en klopte. Loréne leek er wel oké mee te zijn.
"En je bent niet het figuur voor 'friends with benefits', of wel?" opperde ze nog even, waarna ze lachte.
"Ik denk dat jij zat benefits hebt," antwoordde Aaron grijnzend. Zijn blik werd serieuzer. "Blijf alsjeblieft berichten en verdwijn niet nu." Hij nam haar hand vast. "Ik hou van je, Loréne." Ze keek niet naar zijn gezicht, maar hield haar blik op hun handen gevestigd.
"Ik heb even tijd nodig." Het was niet het antwoord wat hij verwacht had. Loréne stond op en pakte haar spullen.
"Ik spreek je, Aaron." Ze kuste hem op zijn wang maar probeerde hem daarbij zo min mogelijk aan te raken. Aaro had het gevoel dat hij onbewust meer had afgebroken dan hij had gedacht dat er was.
De deur sloeg dicht en ineens was het stil in huis. Stil, afgezien van een mobieltje dat rinkelde. Het was Sophia.
"Hee, Soph," sprak hij ietwat vermoeid. Het was niet helemaal de juiste timing om nu haar aan de lijn te hebben. Ze noemde zijn naam, smeekte. Alert had hij nu de telefoon in handen.
"Ik kom eraan, ik ben zo bij je." Hij draaide het gas uit,, zette de spullen weg, keek even naar de haast onaangeraakte wijn, nam een jack mee voor als het af zou koelen en ging toen op pad.
De portier liet Aaron naar binnen gaan en zodra hij op de goede vloer kwam, was het eerste wat hij opmerkte dat de deur op een kier stond. Sophia had nooit de deur op een kier. Hij duwde deze open, ging naar binnen en sloot hem.
"Soph? Ik ben er," sprak hij, half aarzelend. Het was een chaos. Het eerste wat hij opmerkte was de zooi in het huis wat normaal altijd zo keurig was. Toen pas zag hij haar in de sofa zitten met de fles wijn. Het eerste wat hij deed was de fles wijn verder weg zetten. Het tweede wat hij deed was naast haar gaan zitten en zijn armen om haar heen slaan. Ongeveer hoe haar huis eruit zag, zo voelde hij zich nu vanbinnen. Sophia werd dicht tegen hem aangedrukt en hij drukte zijn lippen onnadenkend op haar voorhoofd en maakte sussende geluiden.
"Ik ben er, ik ben er. Het komt allemaal goed."