De blauwe ogen van Hershel keken iedereen met een blije twinkeling aan. Hij schudde iedereen de hand en knikte als wijze van bedankje. De vergadering was goed verlopen. Een huis aan de rand van de stad was gesloopt en voordat ze er wilde bouwen, was het belangrijk dat ze de grond zouden onderzoeken op aanwijzingen uit het verleden. Dat was dan ook de rede waarom deze man hier was geweest. Hij had ze moeten overtuigen dat Horsehome nog te weinig geschiedenis had en dat het daarom uiterst noodzakelijk was om de grond op aanwijzingen uit het verleden te onderzoeken.
Het was Hershel en enkele studenten gelukt om hen te overtuigen, vandaar dat hij de blije twinkeling in zijn ogen had. Hij nam afscheid van de studenten en liep zelf richting de plek waar ze volgende week mochten beginnen met graven. Ideeën van prachtige volkeren en toebehoren schoten hem te binnen en hij was dan ook benieuwd wie de oprichters zouden zijn van Horsehome. Zou hij het eruit kunnen halen? Het was geen al te groot oppervlak, maar het was groot genoeg om mee te werken. De belangrijkste vondsten waren nu eenmaal niet altijd de grootste. Met dat in het achterhoofd verliet hij de stalen hekken die om het gesloopte pand stonden en liep een café binnen. Hoewel Hershel normaal gesproken niet het type was in de middag begon met drinken. Helemaal niet in zoiets als een café, maar er was iets te vieren.
Er was een kleine doorbraak, iets wat niet vaak gebeurde. Huizen waren namelijk belangrijker als de geschiedenis. Hoewel Hershel dat graag beaamde, vond hij dat het beide mogelijk was. Helaas moesten mensen dan wat langer op hun huis wachten.
Hij ging aan de bar zitten en bestelde een bourbon, als hij dan dronk, wilde hij namelijk wel iets goeds. De dame achter de bar keek hem even onderzoekend aan terwijl ze voor hem inschonk. Hij was netjes in pak, alsof hij van een prachtig feest kwam. De witte blouse was goed gestreken en de stropdas zat nog netjes op zijn plaats. Zijn haren zaten voor de verandering nog goed in model. Toch hield de dame haar mond en met een brede glimlach pakte hij de eerste slok van zijn drinken.
Hoewel Hershel vaak een glimlach op zijn gezicht droeg, leek dit meer op een grijns. Alsof hij het net voor elkaar had gekregen om te winnen met een potje pokeren of iets dergelijks.
De eerste de beste die langs hem kwam zitten, zou worden getrakteerd op een drankje. Dat vond hij een goed idee van zichzelf. Wie iets te vieren had, trakteerde. Maar hij was toch ook niet van plan om de hele zaal te trakteren op drank en daarom was degene die naast hem kwam zitten een goede tweede keus.
Het was Hershel en enkele studenten gelukt om hen te overtuigen, vandaar dat hij de blije twinkeling in zijn ogen had. Hij nam afscheid van de studenten en liep zelf richting de plek waar ze volgende week mochten beginnen met graven. Ideeën van prachtige volkeren en toebehoren schoten hem te binnen en hij was dan ook benieuwd wie de oprichters zouden zijn van Horsehome. Zou hij het eruit kunnen halen? Het was geen al te groot oppervlak, maar het was groot genoeg om mee te werken. De belangrijkste vondsten waren nu eenmaal niet altijd de grootste. Met dat in het achterhoofd verliet hij de stalen hekken die om het gesloopte pand stonden en liep een café binnen. Hoewel Hershel normaal gesproken niet het type was in de middag begon met drinken. Helemaal niet in zoiets als een café, maar er was iets te vieren.
Er was een kleine doorbraak, iets wat niet vaak gebeurde. Huizen waren namelijk belangrijker als de geschiedenis. Hoewel Hershel dat graag beaamde, vond hij dat het beide mogelijk was. Helaas moesten mensen dan wat langer op hun huis wachten.
Hij ging aan de bar zitten en bestelde een bourbon, als hij dan dronk, wilde hij namelijk wel iets goeds. De dame achter de bar keek hem even onderzoekend aan terwijl ze voor hem inschonk. Hij was netjes in pak, alsof hij van een prachtig feest kwam. De witte blouse was goed gestreken en de stropdas zat nog netjes op zijn plaats. Zijn haren zaten voor de verandering nog goed in model. Toch hield de dame haar mond en met een brede glimlach pakte hij de eerste slok van zijn drinken.
Hoewel Hershel vaak een glimlach op zijn gezicht droeg, leek dit meer op een grijns. Alsof hij het net voor elkaar had gekregen om te winnen met een potje pokeren of iets dergelijks.
De eerste de beste die langs hem kwam zitten, zou worden getrakteerd op een drankje. Dat vond hij een goed idee van zichzelf. Wie iets te vieren had, trakteerde. Maar hij was toch ook niet van plan om de hele zaal te trakteren op drank en daarom was degene die naast hem kwam zitten een goede tweede keus.