Wiebel de wiebel... Wat haatte ze trailers zeg. Je moest altijd je best doen om te blijven staan en al helemaal wanneer je voor het eerst in een onbekende trailer staat. Je moet dan weer helemaal opnieuw je balans vinden, heel irritant. En natuurlijk stond ze op dit moment in een voor haar onbekende trailer. Bleh. Ze stond er al een poosje in, ze was nog nooit eerder zo lang weg geweest met de trailer. Elke keer dat ze tot stilstand kwamen had ze valse hoop dat ze waren op hun bestemming, maar elke keer was het weer mis. Maar na een hele poos kwamen ze weer tot stilstand en dit keer bleven ze een poos staan en hoorde ze de deuren van de auto open en dichtgaan, voetstappen en het zijdeurtje open gaan. Noah kwam naar binnen, haar baasje. Ze legde haar hand op de neus van Nevaeh, en zei zacht "Ik ga je missen meisje" . Nevaeh wist natuurlijk niet wat het betekende, maar aan de klank van haar stem te horen was ze niet vrolijk.Nevaeh schrok op uit haar gedachte toen ze de laadklep achter zich hoorde openen waarna de stang achter haar werd verwijderd en Noah haar uit de trailer laadde. Ze werd na een laatste knuffel overgedragen aan een man. Ze stond daar stil terwijl Noah en de man tegen elkaar stonden te praten. Ze nam van de gelegenheid gebruik om de omgeving eens goed in haar op te nemen. Ze zag stallen, veel stallen. Paarden die buiten stonden, paddocks, rijbanen, weilanden, stapmolen... Noah vertrok en zij werd meegenomen door de man naar een stal. Er lag al kuil in haar box en een lekkere laag stro. Alles zag er goed uit, heel goed zelfs. Maar toch knaagde er iets aan haar. Ze had zo het idee dat ze Noah niet meer terug zou zien. Ze keek over haar boxdeur naar buiten en zag meerdere paarden die haar nieuwsgierig aanstaarden. Dat deed haar over het algemeen niet veel, maar ze nam wel even de tijd om ze goed te bekijken. De paarden waren erg verschillend. Niet alleen in grootte, maar ook in kleur en ras. Nadat ze ook binnen alles in haar opgenomen had ging ze naar binnen met haar hoofd en knabbelde wat aan haar kuil. Erg veel honger had ze niet, maar het was meer een gewoonte.
-Laury
-Laury