Winter wonderland. - Lena

Het was koud vandaag, erg koud. Ty had zich lekker warm aangetrokken en was al vroeg op. Geluk had hij wel met die speksteen kachel van hem. Hij wandelde naar de keuken en nam de cacao uit de voorraadkast. Ook uit de koelkast pikte hij de melk en kon zo een chocolademelk bereiden. Hij nam een theetas en goot daar als eerst de melk in, en daarna drie kleine lepels cacao. Warm of koud? Hm.
Met dit weer ging hij toch voor warm gaan, hoewel hij koud ook graag had. Microgolf dan maar. Hij schoof zijn tas in de microgolf en wachtte ongeveer een minuutje tot die klaar was. Hij water liep hem uit de mond wanneer zijn hete chocomelk klaar was. Verlekkerd zette hij die neer op tafel en wachtte nog even voor hij een slok nam. Wanneer die wat afgekoeld was nam hij een slok en hij voelde heel zijn lichaam vanbinnen opwarmen. Dat deed 'm deugd.
Blijkbaar lag de krant naast hem al, en kon hij die daarbij meteen lezen. Er stond niet veel interessants in, blijkbaar was er de voorbije nacht toch niet zo veel gebeurd. Wat raar was in deze tijd. Gladdere wegen veroorzaakten meer ongelukken, en daklozen stierven met dit weer. Ja lap, het was winter. Oh well, het zou niet zo lang meer duren. Voor je het wist was het lente. En daarna begon de zomer, waar Valerie en hij zich al hard op verheugden. Hun zomertrip ging vast een erg groot succes worden. Het leek hem zalig met warm weer samen met Equinox de zee in te duiken. Equinox was een echte waterrat, hij zou het geweldig vinden. Maar jammer genoeg was het nog lang niet zover.
Ty liet de krant liggen en stond op met de choco nog steeds in zijn hand, hij had hem bijna leeg gedronken. Hij liep richting het raam en schoof het gordijn een beetje opzij. Een dikke sneeuwlaag had heel hun dorpje bedekt. Ty was dol op sneeuw. Oke, het was koud, maar sneeuwpret was de allerleukste pret die er was! Op zijn gemak dronk Ty zijn chocomelk nog leeg, maar waagde zich daarna toch naar buiten. Hij had zichzelf goed warm ingestopt, maar toch zag hij er uit om op te eten. Niet dat hij dat zelf vond, het was gewoon zo. Ty droeg zijn warm bruine jack, en een muts die een beetje scheef stond op zijn hoofd maar toch zijn oren warmte aanbood. Ook droeg hij zijn favoriete handschoenen. Wanneer hij buitenkwam nam hij automatisch wat sneeuw van de grond. Hij grinnikte toen hij het witte spul tegen de muur van zijn buren aangooide. Ty was van plan een wandeling te maken, misschien wel richting de duinen. Het was nog erg vroeg, volgens mij lagen de meeste mensen nog lekker in hun warme bedje. Ty hield van ochtendwandelingen, vooral bij dit soort weer.

Biepbiepbiepbiep biepbiepbiepbiep, lukraak tastte ze wat met haar hand en vond de snooze-knop. Domme wekker. Ze hoorde de deurklink bewegen en haar hondje kwam haar wakker maken.
"Goedemorgen Jiali, jij hebt honger zeker? Momentje."
Ze rekte zich helemaal uit en stond op. Ze keek uit haar raam en het zag er ijskoud uit. Zucht, ze had een hekel aan de winter en begaf zich naar haar kast om iets warms aan te doen. Eenmaal dat ze zichzelf lekker warm had aangekleed richting keuken om die hond van haar te eten te geven en zichzelf ook natuurlijk. Jiali begaf zich naar haar eten en eenmaal klaar ging ze fijn voor de smeulende haard liggen. Lena smeerde zichzelf fijn een boterham met hagelslag en een kop warme choco, met die heerlijkheden begaf ze zich naar haar favoriete stoel voor de haard, nog even genieten van de warmte voordat ze naar buiten moest. De choco deed haar goed en ze lachte even toen haar hondje raar deed omdat die jeuk had aan zijn rug. De kop choco was op, de boterham was op, snel even naar de badkamer om zich te fatsoeneren, richting de rekken waar haar jassen en schoenen lagen, warme jas, warme laarzen en de deur uit. Brrr, wat was het koud! Gelukkig had ze lekker warme handschoenen aan, anders vrozen haar vingers er nog af! Lena riep op Jiali die geen last van de koude leek te hebben met die dikke vacht van haar en speelde druk in de sneeuw.
"Veel te vroeg, veel te koud, veel te ver, waarom doe ik dit mezelf aan?"
Maar toen ze de vreugde van Jiali zag toen die de kans kreeg om zich uit te leven met dit rottige weer wist ze het weer. Ze had een domme hond die van sneeuw hield, daarom dus. Maar Lena hield zielsveel van die domme hond dus deed ze het er met plezier voor. Voordat ze het wist waren ze al bij de duinen uitgekomen, je kon de zee ruiken van een afstandje, die zoutige geur werd gelukkig iets vermindert door de koude, maar Lena hield er niet van. Het stonk naar zout en vis. Je kon de zoutige smaak proeven op je tong als je er dichtbij kwam. Jiali leek niet in energie te minderen en bleef maar spelen. In de verte in de sneeuw zag Lena iemand naderen, iemand nieuw waarschijnlijk? HH werd overspoeld door nieuwe mensen tegenwoordig, dat had zijn voor- en ook zijn nadelen. Zou deze nieuweling een voordeel of een nadeel worden?

Wel, je doet er maar mee waar je zin mee hebt

Waar was warmte als je die nodig had, dacht hij de ganse tijd.
Met zijn handen in zijn zakken verstopt, en zijn muts rond zijn oren liep hij over het verharde zand. Moest je je eens indenken dat het hier normaal gloei heet was. Wanneer hij uitademde kwamen kleine witte wolkjes tevoorschijn en gingen zo de lucht in. Zijn gedachten zaten bij Equinox, die hengst zou nu goed en wel in zijn warme stalletje staan. Stiekem werd Ty een beetje jaloers bij die gedachte. Zijn hengstje mocht niet klagen, hij had een leven om jaloers op te zijn.
Nu dwaalden zijn gedachten af naar de sneeuwstorm die op komst was. Moest hij zich er zorgen om maken? Er werd namelijk gezegd dat je je voedsel moest sparen om die dagen door te komen. Was dat echt niet een beetje overdreven? Of ging het echt zo erg worden. Hm.
Hij wist zeker dat hij die dagen het liefst bij Valerie wilde zijn. Hij zou het toch niet vertrouwen haar zo alleen achter te laten. Ookal had ze Junior ook nog. Hij grinnikte als hij aan Junior dacht. Het was een super hond. Ty vroeg zich vaak af waarom hij geen hond had. Als hij er eentje nam, zou dat een Australian Shepard worden, zijn favoriete hond.
Alsof hij over de duivel sprak kwam er een hond naar hem toe lopen. In de verte zag hij een persoon lopen. Wow, dit was niet zomaar een persoon. Een meisje met knalrode haren kwam zijn richting uit. Hij grinnikte, die kwam je niet vaak tegen. Ze viel best wel op, nu het zo wit was, en zij van die rode lokken op haar schouders had hangen. Ty knielde even om de hond te aaien en keek op toen het meisje naderde. "Hey!" Sprak hij vriendelijk. "Ik dacht dat ik de enigste was die van ochtendwandelingen hield. Blijkbaar niet." Sprak hij met een glimlach en stond terug recht, verstopte zijn handen weer in de zakken van zijn jack. Ty straalde vriendelijkheid uit en was niet bang om een gesprek te startten.
Toch wist Ty niet echt wat hij moest denken. Ze zag er aan de ene kant vriendelijk uit, maar aan de andere kant leek ze hem erg mysterieus en niet zoals al die andere random meisjes van hier. Ergens beviel hem dat wel.

Lena glimlachte, de jongeman was heel vriendelijk en open. Ook al zag je dat hij niet zo goed wist wat hij van haar moest denken. Jiali maakte alvast een goede indruk en eenmaal dat haar hondje haar portie aandacht had gehad was die ook blij en ging verder spelen. Oh ja, Lena wist van de mogelijk aankomende sneeuwstorm, maar ze maakte zich er niet al teveel zorgen over. Haar overbezorgde ouders hadden voor alles gezorgd, rijk en overbezorgd leidde tot overvloed. Dus dat kwam wel goed. Ty begon te spreken en vergat zichzelf voor te stellen, het maakte haar niet uit. Toen hij vertelde dat hij dacht dat hij dacht dat hij de enigste was die ochtendwandelingen maakte lachte ze. "Dezelfde gedachte hier, vooral met dat weer." Het was koud, heel koud, ook al had Lena zich warm aangedaan, ze voelde de kou bijten aan haar wangen en neus. "Ik ben Lena trouwens," zei ze lachend. "En normaal zou ik je een hand geven maar dan vriest mijn hand dood denk ik." In tegenstelling tot Lena was Jiali nog altijd in de sneeuw aan het spelen, het hondje leek met haar dikke vacht geen last van de sneeuw te hebben. Lena kreeg het al koud met de gedachte alleen al. Het was al zo koud en dan ging je jezelf ook nog eens overladen met sneeuw, nee nee, niks voor haar. Een lekker warm dekentje, een kop choco en een brandende open haard, dat was meer het idee. En dan natuurlijk door je raam naar buiten kijken. Ze liet al die rare mensen wel buiten zijn, nu, een wandeling kon er altijd even vanaf met waterdichte schoenen, maar echt leuk was toch wel anders.

Finished