Stretching my legs

Stretching my legs


Dauwdruppels bedekten de heerlijke grasvelden van de stallen. Enter en twenters stond in de opfokweide al heerlijk te grazen. Merries met veulens werden naar buiten gebracht door stalhulpen. De eerste ruiters arriveerden al. Sommige paarden werden naar een trailer gebracht met in het groot reclame van 'Stoeterij Lindsmanhof'. De meeste waren jonge paarden die naar een of andere keuring of veiling gingen. Voor zo vroeg in de ochtend te zijn was het druk, heel druk. Je merkte dat het zaterdag was op de stoeterij. Het was ook prachtig weer. Een aantal ruiters waren vroeg gekomen om een van de laatste buitenritten van het jaar te maken. De stampmolen was ook al aan het draaien met een paar driejarige merries erin. De meeste van de paarden die hier op stal stonden zouden op 4 jarige leeftijd al weer verkocht worden. zo ging dat nu eenmaal op een springstal. De minderen werden al verkocht op de keuringen. Daarna werden er nog een heel deel na de opfok verkocht en dan het grootste deel na het inrijden en het uitbrengen op wedstrijden. Zo konden de fokkerijen nog een mooi graantje meepikken van het prijzengeld in het eerste jaar van het jonge paarden. Enkel de beste merries en hengsten konden blijven. Een grote selectie was dit meestal niet. Als hengst mocht je je vereerd voelen moest je op deze stal mogen blijven. Momenteel hadden ze immers maar 5 stamhengsten. Jassher hoorde daar ook niet bij. Hij werd hier op stal gezien als het verwende paardje van de dochter van de eigenaar. Misschien was dat ook wel een beetje zo. Hij stond in een van de beste stallen en werd verzorgd door de beste stalhulpen. Jessy kreeg alles wat ze maar wou. Maar toch stond Jassher te koop. Iets wat Jessy enorm betreurde. Haar Jassher die ze helemaal zelf had opgeleid moest verkocht worden. Jassher zelf had geen flauw benul van wat er zou gebeuren.

Jassher Stond in zijn stal nog wat te doezelen toen zijn verzorger de stal binnen kwam. Zijn rode deken werd van zijn rug gehaald en een lederen halster werd over zijn neus heen geschoven. Zijn naam stond op een plaatje gegraveerd. Jassher wandelde gretig mee met zijn verzorger naar de poetsplekken. Hij kende de weg al vanbuiten. Eerst meteen links, dan de stallen door, dan naar buiten en dan het eerst volgende gebouw rechts naar binnen. Ze hadden een heel gebouw vol met wasplaatsen en solariums. Ze hadden ook een speciale fysiohal waar ze een paardenzwembad hadden en loopbanden. Jassher was er ooit wel eens geweest na een blessure aan een van zijn spieren. Hij vond het eigenlijk best wel leuk.

Na het poetsen en het opzadelen werd hij mee naar buiten genomen. Zijn amazone stond al te wachten. Jassher duwde liefdevol zijn neus tegen haar zij aan toen ze ging opstijgen. Zodra ze op zijn rug zat begon hij te trippelen. De adrenaline gierde door zijn lichaam. Zijn slanke bruine oren stonden naar voren gepriemd.
'Ho ho Jassher, wa gaan maar een klein ritje maken. Hou je wat in. Ze komen vandaag kijken.' Mopperde Jessy. Jassher kalmeerde een klein beetje. Wie kwam er kijken? Ach, wat maakte het hem ook uit. Hij wou rijden in de bos. Hij wou plezier maken. De teugels werden iets langer gemaakt. Jassher mocht vertrekken. Zijn dribbelige pas werd als snel vervangen door een vlotte drafpas. Hij kromde zijn hals netjes en gooide zijn staart een beetje de hoogte in. Zijn sterallures van in de wedstrijdpiste kwamen altijd naar boven als iemand hem reed. Hij genoot er gewoon van als hij wat beweging kon krijgen.

In het bos vierden de teugels. Dankbaar sterkte hij zijn hals wat en ging over in een soepele galop. Zijn lange, stevige, benen draagden hem verder. Lieten hem vrij voelen. Een boomstam versperde de weg. Jassher gooide zijn hoofd de lucht in en begon een beetje te dribbelen. Jessy greep op tijd in en liet hem verzamelen. 2 passen voor de sprong ging ze in verlichte zit en gaf ze hem de ruimte om te springen. Met een mooi boogje sprong hij er over heen. Het deed hem zo goed om te mogen springen, het was gewoon zijn leven.

Terug op stal werd hij, zodra Jessy was afgestapt, over genomen door zijn verzorger. Die bracht hem naar een poetsplek, deed zijn zadel af, verving zijn hoofdstel door een halster en bracht hem naar het solarium. Zodra zijn verzorger zijn spullen had opgeruimd kwam hij terug met een rood buitendeken voor Jassher. Hij nam hem mee richting de paddock. Daar werd hij los gelaten. Jassher zuchtte eens. Dit verveelde hem. Hij kon hier niet eens knabbelen aan het heerlijke gras dat aan de andere kant van het hekwerk stond. Of misschien toch wel? Hij zakte door zijn voorbenen heen en legde zijn hoofd zo laag mogelijk. Met zijn lippen probeerde hij wat grassprietjes vast te krijgen wat blijkbaar toch niet zo makkelijk was als hij dacht. Maar hij had er wel een paar. Triomfantelijk stond hij weer recht en begon hij wat heen en weer te draven. Wie zou er nu naar hem komen kijken? Hij was eigenlijk best benieuwd. Toen een auto het erf op reed stond Jassher dan ook nieuwsgierig aan het hekwerk te kijken. De paarden die op stal stonden staken ook nieuwsgierig hun hoofd naar buiten. Sommige enter en twenter keken ook op die langs weerskanten van de oprijlaan in de weide stonden.

-en Pasqual-

De auto stond stil. 2 personen stapten uit. Jassher keek even geïnteresseerd. Hij wou weten wie het waren. Toen hij de mensen niet herkende draaide hij zich weer om. Damn het was hier saai. Hij ging liever in een weide staan dan hier staan te versaaien. Jassher had gewoonweg veel te veel energie. Hij wou samen met de andere hengsten de weide op en zijn positie weer aannemen. Jassher was een paard van hogere rang in de weide en hij haatte het om alleen te staan. Hij was een sociaal paard dat meestal wel met iedereen om kon gaan, buiten hoogsnuiten. Daar had hij gewoon een hekel aan. Of vechtersbaasjes, dat was gewoon de ergste soort. Meestal waren het de jonge hengsten die mochten blijven die zich dan erg veel voelden en dan gingen vechten om hogerop te komen. Jassher had zijn positie bepaald door respect af te dwingen wanneer het nodig was en niet door continu te vechten. Dat vond hij gewoonweg irritant.

Jassher stond met zijn kont richting de stallen. Toen hij het grint hoorde kraken keek hij verbaasd om. Zijn lange slanke oren gingen naar voren toen hij iemand aan het hekwerk zag staan. Een zachte bries kwam uit zijn neusgaten. Hij zette zijn grote, gespiede, lichaam in beweging. Je moest toegeven Jassher mocht er best wel zijn. Zijn bruine vacht was mooi gespierd voor een springpaard. Hij had een redelijk dikke hals en lange benen. Met zijn meter 69 was hij ook geen klein paard meer. Hij was bijna een standaard grote voor een springpaard tegenwoordig. Paarden onder de meter 65 kwamen nog maar zelden voor op hoger niveau.

hij stond nu zowat voor de neus van de jongen. Niewschierig raakte zijn bevlekte neus de jongen zijn hand. Hij snoof eens luid terwijl hij zijn hoofd terug trok. Vreemde mensen moesten de tijd nemen om hem te leren kennen. Hij was niet meteen volledig onderdanig richting mensen. Ze moesten eerst maar eens bewijzen dat ze iets durfden en konden paardrijden. Anders bleef je niet op zijn rug zitten. Waarschijnlijk zouden ze anderen wel waarschuwen daarvoor.

Een vrolijke hinnik kwam uit zijn keel. De vader van zijn baasje kwam aangewandeld met een vreemde vrouw.
'Zo, dit is Jassher Z, de hengst waar U naar kwam kijken.' Begon hij. Jassher hoorde zijn naam en spitste zijn oren naar voren. Hij herkende zijn naam bijzonder goed. Enkel zeiden ze altijd Jassher inplaats van Jassher Z. Het was ook zo dom om een extra letter uit te spreken.
'Jassher is een Zangersheide hengst. Hij is 5 jaar oude Holsteiner die met het oog op de springsport is gefokt. Uitstekend voor een jonge springruiter dus.' Vertelde de man aan de vrouw die af en toe eens knikte. Jassher draaide zijn hoofd weer eens richting de jongen. Verlegen zag hij er niet bepaald uit. Dat sprak Jassher dan ook wel aan.
'Ik geef toe, het is geen goedkope hengst maar met zijn stamboom en vermogen haalt uu er het driedubbele uit.' Zei hij nog. Jassher snoof eens en keek zijn baas aan. Meteen kreeg hij die o zo bekende blik van op wedstrijden. Alsof hij met die blik wou zeggen 'verpest het niet, gedraag je' Niet dat Jassher zich er veel van aan trok.

De mensen waren vanalles aan het zeggen. Wat ze zeiden wist hij niet. Jassher verstond nu eenmaal geen mensenpraat. Het waren voor hem gewoon klanken en sommigen herkende hij. Wat Jassher wel wist was dat het over hem ging. De jongen vroeg aan zijn baasje hoe Jassher in elkaar zat.
"Jassher is een erg nieuwsgierige hengst die graag mensen uittest. Zodra je die test doorstaat, is het een gouden paard en doet hij alles voor de ruiter." Sprak de man met lof over de relatief jonge hengst. Jassher snuffelde wat aan het hekwerk en snoof eens. Hij draaide zich ongeïnteresseerd weg van de mensen en liep met zijn neus laag door de piste heen. Het rode deken hield hem heerlijk warm en zijn spieren bleven soepel.
"Hij wordt inderdaad veel later verkocht als de meeste paarden bij ons op stal. Jassher Z past helaas niet meer in ons programma zoals ook onze andere holsteiner paarden en worden daarom verkocht." Verklaarde de man de verkoop van Jassher. Jassher hoorde zijn naam en keek om. Riep hij hem nu of waren ze gewoon over hem bezig. Ach, als hij zijn schouder had kunnen optrekken had hij het nu wel gedaan. Hij zag dat een paar merries met veulens naar de weide werden gebracht. Jassher draafde naar de andere kant van de paddock heen en sterkte zijn hals uit. Een hinnik verliet zijn keel. Die werd beantwoord door hier en daar een zachte hinnik terug van een merrie. Jassher keek uit over de merries en hun veulens. Hij zag hoe de veulentjes vrolijk heen en weer sprongen of hoe sommigen lagen te slapen. Hoe zalig moest het leven wel niet zijn als veulen? Zijn baasje ging verder met informatie te geven over hem zonder dat Jassher het door had.
"Mijn dochter heeft Jassher als half jaar oud veulen aangekocht bij de Zangersheide stallen. Als nakomeling van Clinton I en door zijn bewegingen wisten we toen al dat Jassher een succesvolle hengst zou worden. We hebben hem hier in de opfok gehouden tot zijn 3de jaar. In een jaar tijd stond Jassher dressuurmatig perfect op peil en zijn we in datzelfde jaar nog begonnen met zijn springtraining. Op zijn 4de is hij goedgekeurd als dekhengst en is hij regelmatig mee genomen op wedstrijden. Jassher presteert sterk op wedstrijden, nooit buiten de top 5. Het is ook een paard zonder gebrekken. Zeer braaf in de piste, in het bos, langs de weg. Kortom een geweldig paard met nog veel doorgroei mogelijkheden." Sprak de man trots over zijn paard. Je kon zien dat de man trots was op zijn paarden. Dat hij hier zijn hele leven voor had gewerkt om deze stoeterij op te bouwen.

Ondertussen was Jassher al terug tot bij de mensen gekomen. De merries interesseerden hem op dit moment niet echt veel. Ze waren niet hengstig dus kon hij weinig betekenen voor hen. Hij wist hoe het werkte om een merrie te dekken. Vorig jaar had hij een aantal dekkingen gedaan. Nu wachtte heel de stal af naar nakomelingen van hem. Er werd gevraagd of Jassher getest mocht worden. Zijn baasje knikte.
"We zullen de paddock in orde brengen en hem laten opzadelen." De man wenkte een van de stalhulpen die weg snelde na zijn orders te hebben gekregen. Jassher's vaste verzorger kwam aangewandeld en Jassher hinnikte luid en vrolijk. Liefdevol duwde hij zijn neus tegen hem aan. De jongeman duwde zijn neus aan de kant en klikte het halstertouw vast. Een pepermuntje werd hem toegestopt die hij dankbaar opknabbelde.

Eenmaal opgezadeld gingen ze terug naar de paddock. Zijn baasje had nog wat diepere informatie gegeven over zijn wedstrijdcarriere en over zij rijgedrag.

Jassher volgde het hele gebeuren nieuwsgierig en keek om toen de single werd aangetrokken. Jassher wou altijd weten wat er gebeurde rondom hem. Sommigen konden dit zien als nervositeit anderen als nieuwsgierigheid. Jasshers echte baasje had er helemaal geen problemen mee als hij met zijn hoofd hoog in het begin rond dribbelde op een wedstrijd. Als je hem rustig liet begaan kalmeerde hij wel. Dan werd alles saai. Dan was hij weeral gewend aan al de andere drukke paarden. Niet dat het nog veel indruk maakte op hem maar in het begin goed rondkijken kon hem ook al veel wijzer maken samen met zijn ruiter. Zijn baasje kende heel wat concurrenten en ging er vaak een babbeltje mee maken. Dan kon Jassher zijn tegenstrijders ook eens goed bekijken.

[nog niet klaar]
[/size]