please save me

De man kwam, zomaar in de nacht. De paarden snapte er niks van, en gingen door met doezelen of gingen zachtjes aan hun hooi knabbelen. De man deed geen licht aan, dat zou hij wel moeten doen anders kon hij helemaal niks zien. Bleaz hield hem heel goed in de gaten. Alle hoofden van de paarden schoten omhoog toen er een klein fonkje de stal verlichten. Het fonkje vloog richting de hooi berg, en de hele hooi berg vloog in de brand. De man ging heel snel weg en liet de hooi berg fikken. De brand werd steeds groter en groter. Alle paarden hinnikte en strapte tegen de stal deuren. Bleaz hinnikte bang en schril en het wit van zijn ogen was te zien. Hij draaide en trapte tegen de deur aan. Het lukte niet om de deur open te maken. Al snel kwam er al iemand en deed het licht aan. Het was de baas van de stal. Hij riep hard en al snel kwamen er nog meer mensen. Ze rende naar de stallen en maakte die open. De paarden galoppeerde naar buiten en begonnen te grazen op het veldje. Het hek stond open want er kwam al snel een brandweer aan, gevolgd door politie auto's. Bleaz wou en kon niet stoppen. Hij was veel te bang. De haflinger glipte door het hek heen en galoppeerde. Hij galoppeerde zo ver als mogelijk.
Toen hij uitgeput was stopte hij. Bleaz hijgde als een gek en kon eventjes niks meer. Toen het ietsje beter ging, nam hij de omgeving in hem op. Het was nog steeds heel donker. Hij zag wat trein stellen staan, maar het zag er erg verlaten uit. Hij kalmeerde zich zelf en begon wat te eten.

Olivia

Olivia was midden in de nacht nog een wandeling gaan maken. Ze had het nodig om eventjes alleen te kunnen zijn en te kunnen nadenken. Ze ademde diep in en uit en rook iets vreemd. Niet echt iets wat je elke dag zou ruiken. Ze keek eerst overal rond. Misschien waren kleinere kinderen gewoon wat bladeren in de fik aan het steken of zoiets. Ze keek achter zich waar ze nu een grote dikke rookwolk zag. Haar ogen werden veel groter dan normaal en ze nam een spurt naar het noorden waar ze de rookwolk vandaan zag komen. Haar mond viel open toen ze zag dat er een stalling in brandt stond. Ze kon niets doen. Ze zag dat er al verschillende mensen naar de stalling waren gegaan en alle paarden naar buiten hadden laten lopen. Enkel eentje werd te onrustig en zag dat deze door het hek glipte. Olivia werd zowat bijna overhoop gelopen maar ging naar de kant. Ze ging richting het paard dat nogal ver was weggelopen. Ze liep er niet naartoe. Ze wist dat de haflinger zowat een trauma zou hebben. Ze ging ergens naast hem zitten. Wachten tot het paard zelf zou afkomen.

Bleaz had in alle paniek niet gezien dat hij was gevolgd door een meisje met zwart haar. Ze zag er een beetje vreemd uit, maar dat zei natuurlijk niks. Toen hij al weer helemaal op adem was ging hij toch maar even op onderzoek uit. Hij wou hier weg, zo snel mogelijk. Van binnen kon hij wel huilen. Hij voelde zich diep elendig. Misschien wou het meisje hem wel mee nemen. Hij moest zich nu echt heel netjes gaan gedragen. Voorzichtig stapte hij op het meisje af en snoof eventjes aan haar. Ze bleef eerst stok stijf zitten. Bleaz gaf haar een speeld duwdje, het meisje viel om. Bleaz hinnikte van plezier. Hoog en kort. Hij draafde met zijn staart hoog een stukje en keek haar daarna aan. Hij gallopeerde een rondje om haar en ging daarna weer stappen. Hij wou rennen. Rennen in het bos met iemand op zijn rug die hem stuurde en die het leuk vond om zo hard te gaan. Het was donker. Hij wou rennen in het donker met iemand op zijn rug. Hij keek naar het meisje. Zou zij nu op zijn rug in het bos willen galopeeren in het donker?

sorry flutjee

Na een tijdje kwam de pony op Olivia af. De pony gaf haar een duwtje en ze viel om. Die pony vond dat natuurlijk hilarisch en Olivia lachte er ook mee. De pony begon speels te draven met z'n staart in de lucht. Hoofdje mooi opgeheven. Olivia vond het een prachtige pony. Ze zou hem zo mee kunnen nemen, maar zou dat wel het juiste zijn om te doen ? Ze wist het niet. Langs de ene kant wilde ze hem wel mee nemen maar langs de andere kant kon ze dan aangezien worden als dief van paarden. Ze ging langzaam rechtstaan en ging naar de pony toe. Ze klom erop en spoorde hem aan. Ze greep z'n manen vast en bleef aansporen zodat hij in een rengalopje ging. Olivia had niet zoveel vertrouwen nodig om dit te doen. En ze had allang door dat deze pony niemand kwaad zou doen. Ze zorgde dat hij op een boomstronkje afging en dat hij dan moest springen. Dan wist ze ook of hij van springen hield. Donderde ze er hier af was dat niet zo heel erg want het er best wel zacht hoor. Ze was hier al een paar keer van haar bijrijdpaardjes gevallen. Maar die werden allemaal verkocht dus was ze nu paardloos. Maar als deze echt niet meer terug wilde naar de vorige eigenaar dan ging ze hem maar houden. Olivia spoorde de pony nog eens aan en noemde hem Bleaz. Ze zei terwijl ; 'Springen Bleaz kom op !'. Een stem met een klein beetje dwang erin. Niet kwaad bedoeld maar gewoon om hem erover te krijgen. Dus nu heette de pony Bleaz !

Het meisje liep naar hem toe, en klom er op. Ze had het dus begrepen. Bleaz danste onder haar. Hij had er zo veel zin in. Dit had hij in tijden al niet meer gedaan. Bleaz was een sterke pony met veel pit. De baas van zijn oude stal had hem gekocht voor zijn kleindochter van 8, maar zij was nog veel te klein en kon hem helemaal niet aan. Sinds ze daar achter kwamen, heeft hij stil gestaan in zijn stal, tot nu. Het meisje spoorde hem aan. Zij had er ook zin in blijkbaar. Ze kwamen op een pad, en daar spoorde het meisje hem nog meer aan. Hij rende en rende. Toen een boomstam in het pad te voorschijn kwam praatte het meisje tegen hem. ''Springen Bleaz kom op!'' Hij voelde zich gevleid dat ze tegen hem praatte en dat ze hem ook Bleaz had genoemd. Hij moest er over heen, dat wou hij en dat wou zij ook. De stam was wel hoog maar hij kon het wel. Hij zette zich netjes optijd af, en kwam ook weer mooi neer. Hij hief zijn hoofd om hoog. Een hinnik van vreugde verliet zijn keelgat. Toen hij moe was ging hij over in stap. Ze kwamen aan op een open plek bij een meertje. Daar liep hij naar toe en dronk wat. Hij hoopte zo dat het meisje hem mee zou nemen. Hij vond haar aardig. En zowiezo, hij wou met haar mee in plaats met iemand anders, want hij stond toch te koop.

De pony hinnikte vreugdevol. Hij ging rustig stappen en Olivia stapte dan maar af zodat hij zonder last op zijn rug kon stappen. Dat leek haar aangenamer voor Bleaz. Ze gaf klopjes op zijn nek en gaf hem een koekje die ze nog in haar zak zat. Ze vond het wel leuk, alle gevoelens eventjes loslaten en gewoon genieten. Genieten van het leven met paarden. Ze zou hem maar gewoon meenemen. Niet dat de eigenaar er iets van zou merken, tenminste dat dacht ze. Echt zin om naar huis te gaan had ze niet. Ze ging wat takjes verzamelen en maakte zo een soort kampvuurtje. Ze wist niet echt hoe hij ging reageren op dat vuur maar als hij zou schrikken zou ze hem zeker geruststellen. Ze ging op de grond liggen en Bleaz deed dit ook. Ze viel al snel in slaap en het vuur doofde ook langzaam. Toen ze 's morgens wakker werd had ze erge honger. Bleaz had waarschijnlijk al wat gras gegeten maar hij zou ook wel zin hebben in korrels. Olivia ging rechtstaan en keek eventjes rond omdat ze de pony niet zag staan. Ze floot een keertje en alsnel kwam Bleaz tevoorschijn. Ze gaf bemoedigend klopjes op zijn nek en sprong weer op zijn rug. Ze spoorde hem kalm aan zodat hij enkel in stap ging. Terwijl ze aan het stappen waren keek Olivia goed rond. Om te kijken waar ze ergens zaten. Ze wist het niet zo goed maar er was overal wel een uitweg. Na een kwartiertje stappen spoorde ze hem nog eens aan om in een snellere pas te gaan. Ze bleef er rustig bij, ze konden nog altijd iemand tegenkomen.

Olivia stapte af en gaf hem klopjes. Hij draaide de hele tijd zijn nek naar haar toe en blies lucht tegen haar aan. Op een plek maakte Olivia een vuur. Hij schrok er een beetje van en deed een paar stappen achter uit en snoof. Vuur. Waardoor hij net bijna was omgekomen, maar aan de andere kant kwam hij daardoor ook bij Olivia te recht. Hij bestloot om het te negeren. Ze ging op de grond liggen en Bleaz deed dat ook. Hij was ook moe, maar hij deed het ook om Olivia warm te houden. Het was tenslotte winter. Bleaz zelf sliep niet, en hield een beetje de wacht. Toen de zon weer opkwam stond hij op en schudde zich uit. Wel een beetje zachtjes, want Olivia kon nog wel even slapen. Hij at wat en liep een beetje te niksen om zijn benen te strekken. In eens hoorde hij een floot. Oh ja, Olivia hij was haar even vergeten maar draafde met grote passen weer terug naar haar. Ze gaf hem weer een klopje. Dat gaf hem een goed gevoel. Toen klom ze weer op haar en spoorde hem aan. Meteen ging Bleaz in stap. Wel een beetje een slomige stap, en hij liet zijn hals ook hangen. Na een tijdje, spoorde Olivia hem aan. Niet naar een specifieke gang dus hij ging maar in een rustige galop waarbij hij kleine stappen nam, zodat hij weer snel kon gaan stappen of stilstaan als er wat was, en dan zou Olivia er niet af vallen. Bleaz hoorde in eens een schot, hij ging er vandoor. Waarom was hij bang? Meteen bedaarde hij zich en ging angstig draven. Ze kwamen langs een open veld maar ze reden nog in het bos. Er stond een man met een raar hoedje en een pistool in zijn hand. Er liep een hond naar hem toe met een vogel in zijn bek. Bleaz probeerde door te draven, maar de man had hun al gezien en riep iets naar hun.

Toen er een schot van een geweer te horen was schoot Bleaz er vandoor. Olivia kon nog blijven zitten omdat de pony daarvoor nog niet zo snel draafde of galopeerde. Ze aaide hem geruststellend over zijn nek en de pony ontspande zich nu een beetje meer. Nog wel meer gespannen maar een klein beetje minder. Daar was Olivia al blij om. Hij begon nogal angstig te draven. Alsof hij er zo snel mogelijk weg wilde. Ze begreep het wel van de pony. Na een tijdje was er een open veld waar er een man stond in jachtkleren en met zijn jachtgeweer. Olivia had hem in het oog gekregen en hoopte net als Bleaz dat ze er gewoon voorbij konden gaan zonder problemen. Natuurlijk weer met tegenslag. De man riep iets naar hen. Bijna onhoorbaar. Olivia moest moeite doen om het te begrijpen. Het kwam erop neer dat ze hier niet mochten zijn vanwege de vele jachtmensen. Die konden dan weleens denken dat je een dier was en konden dan per ongeluk op je schieten. Olivia knikte zichtbaar en spoorde Bleaz een beetje harder aan dan normaal. Zodat de pony niet zou schrikken dat ze zo hard was zei ze geruststellend ;'We moeten hier weg maatje.'. De pony ging in een galop en Olivia ging in een soort verlichte zit zitten. Hoe sneller ze hier weg waren hoe beter. Ze had echt geen zin om een kogel door haar lijf te krijgen.

[flut]

Olivia spoorde Bleaz wat harder aan dan normaal, maar dat maakte hem niet zo veel uit. Hij was niet zo heel gevoelig in de buik. De oude baas reed hem met zweep er bij. Snel ging hij in galop, er zo snel mogelijk weer weg. Je hoorde van elke kant allemaal kogels komen. Het was vandaag zeker jager dag ofzo. Steeds als hij een kant op wou kwam daar weer een schot vandaan, maar op een gegeven moment kwam er een eind aan het bos. Een rustige autoweg kwam aan het licht. Maar daarna was er weer bos te zien. Oh niet nog zon stuk. Hij wachtte alleen nu wel even op een teken van Olivia, want het was wel duidelijk dat ze hem mee ging nemen, maar waarnaar. Hij wist niet waar naartoe dus hij wist niet welke kant hij op moest. Hij keek bij de weg even naar rechts en naar lings, maar de weg was slechts maar een weg door een stuk bos. Hij ging maar recht door door het bos heen. Het was nu een zandpad geworden, en hij ging daar wat dan ook niet meer vanaf. Hij zou het pad volgen, en daarna zouden ze vast wel weer ergens terecht komen, en dan zou Olivia ook wel weten waar ze heen moesten. Hij stak snel de weg over en ging daar over in een simpel drafje. Hij was wel blij als hij volgende keer met rijden een zadel op zou krijgen want het werd een beetje vervelend, dat gehobbel op zijn rug.

mega flut-_-'