De adrenaline gierde door haar lijf en met iedere stap was het moeilijker om niet in lachen uit te barsten. Waar dat door kwam wist Scarlett niet, maar dat de drang er was wel. Misschien kwam het omdat ze al tijden niet zo los was gegaan, of omdat ze zich op dit soort moment veruit het meest levend voelde.
In ieder geval waren haar ogen groot van opwinding en schoot ze door de straten, door de buitenwijken, toen door de weilanden.
Pas bij een woning een beetje uit de stad hield ze stil, nahijgend en met een grijns op haar gezicht die ze snel verborg. Het was aardedonker en flink afgekoeld, maar haar grijze shirtje was nat van het zweet.
Aanvankelijk wilde ze doorlopen, maar toen kreeg ze een idee. Ze hield even haar hoofd schuin, vernauwde haar ogen en klopte toen op de deur. Snel maakte ze haar haren door de war en zette ze grote, bange ogen op.
Ze sloeg haar armen om haar lichaam, alsof ze het goed koud had, wat vermoedelijk binnen een minuut of vijf ook wel oprecht zou worden, want je koelde hard af, zo bezweet in de wind.
Haar spijkerbroek was gevlekt en gescheurd en de zool van een van haar gympen zat wat los. Het tengere meisje had er onmogelijk nog zieliger uit kunnen zien, vermoedelijk.
Terwijl ze wachtte ging haar blik door de omgeving. Ze kon zich geen voorstelling maken van hoe het moest zijn om hier altijd te leven, zonder de drukte in de stad. Ze zou gierend gek worden, zoveel was zeker.
In ieder geval waren haar ogen groot van opwinding en schoot ze door de straten, door de buitenwijken, toen door de weilanden.
Pas bij een woning een beetje uit de stad hield ze stil, nahijgend en met een grijns op haar gezicht die ze snel verborg. Het was aardedonker en flink afgekoeld, maar haar grijze shirtje was nat van het zweet.
Aanvankelijk wilde ze doorlopen, maar toen kreeg ze een idee. Ze hield even haar hoofd schuin, vernauwde haar ogen en klopte toen op de deur. Snel maakte ze haar haren door de war en zette ze grote, bange ogen op.
Ze sloeg haar armen om haar lichaam, alsof ze het goed koud had, wat vermoedelijk binnen een minuut of vijf ook wel oprecht zou worden, want je koelde hard af, zo bezweet in de wind.
Haar spijkerbroek was gevlekt en gescheurd en de zool van een van haar gympen zat wat los. Het tengere meisje had er onmogelijk nog zieliger uit kunnen zien, vermoedelijk.
Terwijl ze wachtte ging haar blik door de omgeving. Ze kon zich geen voorstelling maken van hoe het moest zijn om hier altijd te leven, zonder de drukte in de stad. Ze zou gierend gek worden, zoveel was zeker.