De Castle pub was een klein, maar gezellig. Het begon buiten al. De pub was gevestigd in een vrij oud, vooroorlogs gebouw. Het interieur borduurde hier losjes op voort. De tafels en stoelen waren een bijeengeraapt zootje, maar tegelijkertijd leek niet een stuk meubilair moderner dan iets uit 1950, waardoor het toch nog een eenheid vormde.
Aan de zware dakbalken hingen allerlei decoraties; oude werktuigen, een hoofdstel met de oogkleppen er nog aan en meer soortgelijke dingen.
Je zou verwachten dat een tent met een dergelijke stijl toch vooral ouderen zou trekken, maar in de Castle was het verrassend gemengd.
Overdag was het doorgaans rustig, op een paar gepensioneerde stamgasten na, in de vooravond trof je er een behoorlijk aantal gewone werknemers die de dag van zich af lieten glijden onder het genot van een pilsje, en in de kleine uurtjes waren het toch vooral jongeren die uitgingen, maar niet zozeer van de discotheken waren.
Ivey kon eigenlijk met alle types die hier kwamen wel door een deur. Ze was sowieso niet moeilijk in omgang en maakte nou eenmaal graag een praatje. Ze was wat socialer dan haar collega, Henry, een ingetogen man van in de veertig met wie ze vrijwel altijd samenwerkte. Hij was wat stugger en liet de klantenbinding mooi aan haar over.
Zo ook vanavond. Het was rond een uur of elf en de stemming zat er goed in. Vanaf meerdere tafels klonk met regelmaat vrolijk gelach, en ook aan de bar was het gezellig. Een groepje van drie studenten, ieder aan een bijna inktzwarte Guinness, had het hoogste woord. Naast hen waren twee vrouwen van rond de dertig verwikkeld in een gesprek dat onmogelijk over iets anders dan roddels kon gaan, en helemaal aan het eind van de bar zaten een oudere heer en vrouw, die, te oordelen naar hun houding en gesprekken, nog niet zo lang samen waren. Het was ergens vertederend.
Er waren aan de bar nog enkele krukken vrij, een stuk of drie, maar voor de rest zat de pub nagenoeg vol. Een leuke drukte, wat Ivey betrof.
Ze schonk de twee vrouwen ieder nog een wijntje in. Het iets te luide bedankje insinueerde dat er wellicht niet teveel wijn meer bij in moest.
Ivey liet haar blik even over het geheel gaan. Het was een avond als alle anderen, maar het verveelde nooit; de gesprekken waren immers iedere avond weer anders.
Vaak ging het ook niet mis hier, en wat er al gebeurde konden zij en Henry eigenlijk samen altijd wel aan. Er was slechts een keer een ruit gesneuveld, maar de schuldige had die mogen vergoeden, dus dat scheelde.
"-Ik zeg 'kerel, dat gaat niet goedkomen', maar wat denk je? Niet luisteren, natuurlijk," zei een van de drie studenten, fanatiek met zijn inmiddels lege glas gebarend. Ivey glimlachte. Dit hield ze wel tot sluitingstijd vol.
Aan de zware dakbalken hingen allerlei decoraties; oude werktuigen, een hoofdstel met de oogkleppen er nog aan en meer soortgelijke dingen.
Je zou verwachten dat een tent met een dergelijke stijl toch vooral ouderen zou trekken, maar in de Castle was het verrassend gemengd.
Overdag was het doorgaans rustig, op een paar gepensioneerde stamgasten na, in de vooravond trof je er een behoorlijk aantal gewone werknemers die de dag van zich af lieten glijden onder het genot van een pilsje, en in de kleine uurtjes waren het toch vooral jongeren die uitgingen, maar niet zozeer van de discotheken waren.
Ivey kon eigenlijk met alle types die hier kwamen wel door een deur. Ze was sowieso niet moeilijk in omgang en maakte nou eenmaal graag een praatje. Ze was wat socialer dan haar collega, Henry, een ingetogen man van in de veertig met wie ze vrijwel altijd samenwerkte. Hij was wat stugger en liet de klantenbinding mooi aan haar over.
Zo ook vanavond. Het was rond een uur of elf en de stemming zat er goed in. Vanaf meerdere tafels klonk met regelmaat vrolijk gelach, en ook aan de bar was het gezellig. Een groepje van drie studenten, ieder aan een bijna inktzwarte Guinness, had het hoogste woord. Naast hen waren twee vrouwen van rond de dertig verwikkeld in een gesprek dat onmogelijk over iets anders dan roddels kon gaan, en helemaal aan het eind van de bar zaten een oudere heer en vrouw, die, te oordelen naar hun houding en gesprekken, nog niet zo lang samen waren. Het was ergens vertederend.
Er waren aan de bar nog enkele krukken vrij, een stuk of drie, maar voor de rest zat de pub nagenoeg vol. Een leuke drukte, wat Ivey betrof.
Ze schonk de twee vrouwen ieder nog een wijntje in. Het iets te luide bedankje insinueerde dat er wellicht niet teveel wijn meer bij in moest.
Ivey liet haar blik even over het geheel gaan. Het was een avond als alle anderen, maar het verveelde nooit; de gesprekken waren immers iedere avond weer anders.
Vaak ging het ook niet mis hier, en wat er al gebeurde konden zij en Henry eigenlijk samen altijd wel aan. Er was slechts een keer een ruit gesneuveld, maar de schuldige had die mogen vergoeden, dus dat scheelde.
"-Ik zeg 'kerel, dat gaat niet goedkomen', maar wat denk je? Niet luisteren, natuurlijk," zei een van de drie studenten, fanatiek met zijn inmiddels lege glas gebarend. Ivey glimlachte. Dit hield ze wel tot sluitingstijd vol.