Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Ain't nobody got time fo' that.

5 plaatsers

Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3, 4

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 4 van 4]

76Ain't nobody got time fo' that. - Pagina 4 Empty Re: Ain't nobody got time fo' that. wo apr 06, 2016 8:41 am

Moora Hamilton

Moora Hamilton
\ (•◡•) /

Oké, ze zouden waarschijnlijk wel oke zijn met haar. Ze glimlachte even opgelucht en knikte. Toen hij toegaf dat hij haar niet had vermeld echter, kreeg ze een gevoel dat ze niet kon beschrijven. Een steekje in haar hart, al was het maar een kleintje. Maar het deed zeer dat hij haar nog niet vermeld had - al had zij hem ook niet vermeld, maar dat was omdat ze haar vader nooit meer gesproken had. En dan nog: 'dit vanwege Kathie'. Ze kon het snappen, ze kon het begrijpen, maar de kon niet verbergen dat dat óók zeer deed. Maar goed, hoe egoïstisch en ongevoelig zou het zijn om dit te laten merken aan Pasqual? Dat mocht niet gebeuren. Als er iets was dat haar kon verraden, was het die eerste, korte, teleurgestelde blik in haar ogen geweest.
Het verhaal maakte een ommekeer toen Kaya hun moeder wél had verteld over Moora. Ze glimlachte even, maar vond het nog steeds erg jammer dat het Pasqual niet was geweest die haar uit zichzelf had vermeld. Maar goed, niets om zich nog druk over te maken.
Zijn verdere woorden deden haar wel gewoon glimlachen. Hoe zijn moeder hem uitgehoord had, of hij gelukkig was en hoe hij had geklonken. De verlegen grijns die op zijn gezicht stond te lezen, was uitermate schattig.
Hij lachte om haar imitatie en hij gaf, zoals verwacht, toe dat hij een romanticus was. Dat had hij al meermaals bewezen. En waar een bed in de buurt was? Het meisje grijnsde samenzweerderig naar hem terug. Daar was ze het mee eens.
Zijn volgende woorden trokken haar aandacht opnieuw. Hij zou het niet met andere doen, maar hij had 'slechte ervaringen'. Had hij dan zoveel mensen ten huwelijk gevraagd? Kritisch keek ze hem aan, maar toen volgde iets dat ze al eens had gehoord. Ja, dan was het inderdaad normaal dat je het niet zo snel meer overweegt te doen.
'Voor altijd', het waren zware woorden voor het meisje. Dat was lang. Dat was voor de rest van hun leven. Daar moest ze sowieso nog even aan wennen. Dit was heel veel om in één dag allemaal aan te nemen. Hij besloot met dat hij geloofde dat ze hem niet in de steek zou laten en het meisje knikte. "Inderdaad, ik zal je ook nooit in de steek laten.", reageerde ze glimlachend.Daar kon hij van op aan, maar dit onderwerp was even een brug te ver voor haar, besefte ze. Het was te zwaar, te serieus en te confronterend. Niet dat ze niet met hem wilde trouwen, of niet voor altijd bij hem wilde blijven, of spijt had van haar keuze om de kinderen te houden, maar - ja. Dit was te moeilijk. Ze kreeg de drang om weg te lopen, maar besloot om van de situatie gebruik te maken om gewoon het gesprek te kunnen afblokken, voor nu. "Galopje naar het weggetje om weer naar huis te gaan?", vroeg ze plots en zonder op een reactie te wachten, nam ze haar teugels korter en deed ze Donatella omkeren. De merrie begreep meteen wat de bedoeling was en sprintte er vandoor. Het stuk naar het weggetje was een stuk langer en ze hadden al heel ver gestapt, zo bleek. Het duurde niet lang voor Pasqual naast haar kwam rijden. Donatella liep dicht tegen de zee aan, waardoor de spetters hoog opvlogen en de mensen hen nakeken wanneer ze hen in deze rotvaart voorbijreden. Heerlijk, constateerde Moora toen ze inhield aan het weggetje en de merrie een welverdiend klopje in haar hals gaf. "Zo, lekker uitgewaaid."

77Ain't nobody got time fo' that. - Pagina 4 Empty Re: Ain't nobody got time fo' that. do apr 07, 2016 9:10 pm

Pasqual Scodelario

Pasqual Scodelario

Ze zou hem nooit in de steek laten. Hij draaide zijn hoofd een beetje naar beneden, dat zijn rechtstreekse gezichtsuitdrukking niet te zien was. Een glimlach lag rond zijn lippen met een zweem van verlegenheid. Hij ging er dan misschien wel van uit, maar een bevestiging was altijd fijn en had hij - eerlijk gezegd - soms ook gewoon nodig. 
Moora stelde voor om huiswaarts te keren en zonder dat hij ook maar iets kon zeggen of ook maar enige reactie kon geven, racete ze er vandoor. Digno had geen aansporing nodig, opgewonden zette hij de achtervolging in waardoor Pasqual gauw zijn evenwicht moest terugkrijgen door Digno's manen vast te houden. Ietwat wanhopig klemde hij zich vast maar deed het voorkomen alsof hij alles onder controle had. Toen hij weer zijn balans had gevonden, gleden zijn handen van de manen af en hield hij luchtig de neckrope vast. Mensen keken hen na en Pasqual grijnsde. Dit was wel de reden dat hij nagekeken wou worden: omdat hij op een paard zat en in een noodvaart het strand af ging.
Ze waren veel te snel naar zijn zin bij het paadje aanbeland en lieten de paarden terugvallen naar een rustiger tempo. Digno was moe, merkte Pasqual, maar de hengst was tevreden. Hij brieste vrolijk en liep dicht in de buurt van de merrie. Pasqual was tevreden en klopte hem eens op zijn hals.
"Ik denk dat Digno zo lekker een dutje gaat doen," sprak hij lachend. Wat zouden zij hierna doen? Zou het weer ongemakkelijk worden, zoals het voor de buitenrit was? Of zouden ze het gezellig maken en er een leuke avond van maken?
De gedachte aan een leuke avond + het ontspannen sfeertje van nu maakte dat er een hoop reacties bij Pasqual plaats vonden. Hij had zijn gedachten niet af moeten laten dwalen, maar had het toch gedaan en dacht nu na over dingen die behoorlijk ongepast waren als je op de rug van een paard zat.

78Ain't nobody got time fo' that. - Pagina 4 Empty Re: Ain't nobody got time fo' that. do apr 07, 2016 10:04 pm

Moora Hamilton

Moora Hamilton
\ (•◡•) /

Digno zou zo zijn dutje gaan doen. Moora grijnsde en knikte. "Dona'tje ook, maar niet mee in Digno's stal hé, meid?", ze sprak de merrie toe met de toon waarop iedereen met zijn geliefde huisdier praat. Hoog, vertroetelend. Dona zat met haar neus bijna in de manen van Digno terwijl ze op een rustig tempo verder stapten, en het zag er heel lieflijk uit.
Net als Pasqual en Moora, vond ze. Schattig. Ja, ze vond hen schattig. Ze vond dat ze goed bij elkaar pasten. Haar blik gleed naar Pasqual die met z'n aandacht bij Digno was. Ze had het getroffen. Een prachtige jongen, ontzettend knap. Hart van goud. Haar jongen, van niemand anders.
"Laten we het gezellig maken, vanavond. Gewoon thuisblijven, we laten wat eten brengen. Kaarsjes aan. Dicht bij elkaar." Ze glimlachte en haalde diep adem. "We moeten van onze rustige avondjes profiteren, nu we nog alleen zijn. En bovendien heb ik je gemist afgelopen dagen. Het was niet-" Aangenaam, maar hoe zei ze dat zonder over te komen alsof ze tegen haar zin bij Pasqual was geweest, want het was 'niet aangenaam', maar ze zou nergens anders liever hebben geweest. "We hadden teveel stress, en een hoop dingen aan ons hoofd. Nu ook, maar anders. Anyway, je snapt me wel." Vlotjes stuurde ze Dona het erf op terwijl ze de woorden uitsprak. De merrie hinnikte laag en begroetend naar de stalgenoten en hief haar hoofd op, oortjes vooruit.
Dona en Digno stonden toevallig in de buurt van elkaar gestald en eenmaal daar, konden de paarden afgezadeld worden. Dat gebeurde heel snel. Samen voerden ze de paarden nog en controleerden ze of alles in orde was, zodat ze de stal konden verlaten en naar huis toe konden.

79Ain't nobody got time fo' that. - Pagina 4 Empty Re: Ain't nobody got time fo' that. do apr 07, 2016 10:15 pm

Pasqual Scodelario

Pasqual Scodelario

Zo gezegd zo gedaan, eenmaal op stal waren de paarden verzorgd en weggezet en had Pasqual vrolijk kletsend het stukje vanaf de stallen naar zijn huis afgelegd. Ze had daarstraks perfect verwoord wat hij had gedacht. Dat er spanning had gezeten, dat ze het wel even leuk konden hebben. 
Pas toen ze in de veiligheid van zijn huis waren en hij de deur achter zich dicht had gedaan, begonnen er ondeugende lichtjes in zijn ogen te schitteren. 
"Wat je daarstraks zei, we moeten nu doen wat dadelijk niet kan. En ik weet niet hoe lang het nog duurt voordat bepaalde dingen -" zijn blik sprak boekdelen,"niet meer kunnen, dus..." Plagerig drukte hij zijn lippen op de hare en gaf haar een passievolle kus. Hij had meer gewild, maar hij wist dat ze van het schoon en douchen was en gezien ze net bij de paarden waren geweest en een vrij lange buitenrit hadden gemaakt, was het misschien niet geheel onverstandig om er eerst een douche en een maaltijd aan vast te plakken. Alhoewel... Een douche, en dan nadat -
Erna kon vast ook nog wel een maaltijd gegeten worden. Zo heel erg laat was het niet.
"Hoe zit het met je honger?" vroeg hij, terwijl hij naar de woonkamer was gelopen en op de bank was neergeploft. Hoewel hij absoluut een goede conditie had, was het een rollercoaster van emoties geweest vandaag en op de bank ploffen was hetgeen wat hij nu het liefste wou doen. En nou ja, daarna douchen ofzo, maar hij was het gewend om de hele dag naar paard te ruiken en hij rook de stank niet echt. Maar goed, voor Moora zou hij natuurlijk onder de douche kruipen. 
"Wil je dat ik nu gelijk wat bestel voor ons of hebben we nog wel even de tijd?" Hij knipoogde naar haar.

80Ain't nobody got time fo' that. - Pagina 4 Empty Re: Ain't nobody got time fo' that. do apr 07, 2016 10:39 pm

Moora Hamilton

Moora Hamilton
\ (•◡•) /

Eenmaal thuisgekomen, confronteerde hij haar met haar woorden van daarstraks. Hij had haar aangekeken met een blik die haar intense kriebels bezorgde, een blik die ze al dagen gemist had. De ontlading was dan ook groot toen hij haar kuste, een kus die ze minstens even passievol beantwoordde. Een kus die trouwens ook veel te snel afgelopen was. Veel te snel stond Pasqual al in de woonkamer en nog veel sneller zat hij al op de bank. Moora bleef heel kort beteuterd staan, maar herstelde zich op tijd. Hoe het met haar honger zat? Well, Pasqual. Please.
Het meisje keek de jongen ononderbroken aan terwijl hij zijn vraag over het eten stelde en naar haar knipoogde. Wel, de knipoog gaf de doorslag. Ze werkte haar vestje uit en gooide het over een stoel terwijl ze vastberaden op hem afliep. "Ik heb honger, ja.", gaf ze toe, terwijl ze niet voor hem stopte, maar met haar knieën aan weerszijden van zijn benen, op zijn schoot ging zitten. Het gebeurde zo snel, maar ze kon zichzelf even niet bedwingen. Ze had het nodig, ze had het gemist. Ze had hém gemist. "Maar vooral zin in jou." Haar stem klonk haastig. Brutaal duwde ze haar lippen op de zijne, nadat ze haar handen op zijn wangen had gelegd. Het was hongerig, haast dwingend, maar wel liefdevol tegelijkertijd. Vreemd om uit te drukken, het was voor Moora zelf ook onbeschrijfelijk, de drang die ze voelde om alles van de afgelopen dagen goed te maken. Om alles achter zich te laten en te genieten van het hier en nu en ook de toekomst die hen nog zou brengen. Buiten adem brak ze de kus af en keek hem een beetje verloren aan. "Het spijt me, ik kan mezelf even niet handelen op dit moment", glimlachte ze, een beetje verlegen.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 4 van 4]

Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3, 4

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum