[Onverklaarbare doch nodige transitie naar het huidige seizoen omdat fuck logica right up the butt.]
Het was alweer een poosje geleden dat ze ergens met iemand af had gesproken en Roya had er zin in. Ze had een poosje met haar kitten op schoot gezeten, die buitengewoon lieve geluidjes had zitten maken, maar het was nu echt tijd om te vertrekken, dus ze liet het kleintje maar even zichzelf vermaken, hopend dat de gordijnen dit keer geen vermaak zouden zijn. Sir Fluffington kennende echter, zou dat ijdele hoop zijn. Wie had er muizen met belletjes nodig als er gordijnen waren.
Het ergste was nog dat, nu hij een maatje aan Barones had, hij dubbel zo druk was. De twee jonge katjes waren praktisch kanonskogels als ze eenmaal goed op dreef waren.
Roya trok haar jas aan, die toevalligerwijs best kleurde bij haar outfit; een wijd bloesje, bij haar jeans ingestopt, kitten heels en dat alles grotendeels in pastelkleuren. Behalve de hakjes, die waren donkerbruin.
Ze was er al snel; het was van haar appartement eigenlijk maar een heel klein stukje op de fiets.
Toen ze eenmaal aankwam was het vijf voor. Ze zag Kathie nog niet, maar een blik door de ruiten van de zaak verhielp dat probleem.
Ze stapte snel naar binnen, met een brede glimlach op haar gezicht. Kathie leek haar een ontzettend lieve meid. Heel erg goed kenden ze elkaar dan misschien nog niet, maar dat gaf niet.
“Hey!” groette ze vriendelijk. Ze kwam bij Kathie aan het tafeltje zitten en trok haar jas uit, die ze over de rugleuning van haar stoel hing. Ze draaide zich weer naar het meisje toe.
“Hoe is het?” vroeg ze. Kathie maakte een klein beetje een nerveuze indruk, maar dat gaf niets.
Het was alweer een poosje geleden dat ze ergens met iemand af had gesproken en Roya had er zin in. Ze had een poosje met haar kitten op schoot gezeten, die buitengewoon lieve geluidjes had zitten maken, maar het was nu echt tijd om te vertrekken, dus ze liet het kleintje maar even zichzelf vermaken, hopend dat de gordijnen dit keer geen vermaak zouden zijn. Sir Fluffington kennende echter, zou dat ijdele hoop zijn. Wie had er muizen met belletjes nodig als er gordijnen waren.
Het ergste was nog dat, nu hij een maatje aan Barones had, hij dubbel zo druk was. De twee jonge katjes waren praktisch kanonskogels als ze eenmaal goed op dreef waren.
Roya trok haar jas aan, die toevalligerwijs best kleurde bij haar outfit; een wijd bloesje, bij haar jeans ingestopt, kitten heels en dat alles grotendeels in pastelkleuren. Behalve de hakjes, die waren donkerbruin.
Ze was er al snel; het was van haar appartement eigenlijk maar een heel klein stukje op de fiets.
Toen ze eenmaal aankwam was het vijf voor. Ze zag Kathie nog niet, maar een blik door de ruiten van de zaak verhielp dat probleem.
Ze stapte snel naar binnen, met een brede glimlach op haar gezicht. Kathie leek haar een ontzettend lieve meid. Heel erg goed kenden ze elkaar dan misschien nog niet, maar dat gaf niet.
“Hey!” groette ze vriendelijk. Ze kwam bij Kathie aan het tafeltje zitten en trok haar jas uit, die ze over de rugleuning van haar stoel hing. Ze draaide zich weer naar het meisje toe.
“Hoe is het?” vroeg ze. Kathie maakte een klein beetje een nerveuze indruk, maar dat gaf niets.