Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Back on the street [OPEN]

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Back on the street [OPEN] Empty Back on the street [OPEN] vr aug 30, 2013 8:38 pm

Troy Redoran

Troy Redoran
(ง'̀-'́)ง

Staand op een brede, lange brug die over het al even brede kanaal gebouw was staarde Troy in het donkere water onder hem. Kleine spettertjes uit de wolken raakten zijn gezicht. Hij vond het niet zo erg; hij stond hier even te ontspannen. Een vreemde plek, maar ergens ook niet.
Achter hem raasden de auto's dan wel voorbij, maar niemand hier besteedde aandacht aan een eenzame voetganger.
Een pleister op zijn voorhoofd en een bijna verdwenen blauwe plek op zijn kaak gaven aan dat hij enkele dagen had gevochten en zijn zeer korte haar kon wel weer een kappersbeurt gebruiken. Troy's kleding was goedkoop maar schoon; hij was nog wel redelijk netjes.
In zijn zak trilde iets. Gedachteloos viste Troy zijn goedkope, oude telefoon uit zijn broekzak en legde hem aan zijn oor.
"Troy."
Aan de andere kant van de lijn sprak zijn baas gehaast. Gehaast en op de toon van iemand die slecht nieuws te melden had en Troy kreeg een onaangenaam gevoel in zijn maag.
Het speet zijn baas heel erg, maar het kon echt niet anders. Economische crisis, teveel mensen, Troy was eigenlijk al te oud. Deze sloot krampachtig zijn ogen. Nee. Godverdomme. Hij mocht zijn baan niet kwijtraken. Hij kon nu zijn appartement en familie amper beiden onderhouden. Nu zou hij waarschijnlijk zijn huur niet eens meer kunnen betalen.
"Het spijt me jongen. Het spijt me echt."
"'t Is ok," hoorde Troy zichzelf toonloos mompelen. De verbinding werd verbroken en Troy staarde in het water, de telefoon nog aan zijn oor, zijn uitdrukking passend bij het paniekerige gevoel dat zich opdrong. Paniekerig en boos. En wanhopig. En dan was er nog het feit dat het voelde als falen.
Met trillende vingers toetste hij een bekend nummer in en drukte hij op het groene hoorntje.
"Mam?" begon hij met zachte en voor zijn doen ongewoon gevoelige stem. "Ik ben m'n werk kwijt. Het spijt me. Ik- ze moesten mensen kwijt.. Het spijt me echt.." mompelde hij.
De zachte stem van Lacy Craft ging tegen hem in. Zijn moeder benadrukte dat ze hem niets kwalijk nam. Dat hij al meer dan genoeg voor het gezin had gedaan en aan zichzelf moest denken. Of hij weer thuis wilde komen wonen als hij de huur niet meer kon betalen.
Hoewel ze het niet kon zien, schudde Troy zijn hoofd.
"Nee. Nee dank je mam," zei hij zacht. "Ik red me wel. Ik- ik wilde het alleen even doorgeven. Doe pap de groeten, okay?"
En met die woorden hing hij op. Hij borg de telefoon weer op, voor hij deze weg zou smijten uit frustratie.
Een kille wind sneed door zijn kleren en hij sloot zijn ogen. Wat nu?

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum