Time for two. [Perrie]

Tijd voor hun tweede date. Niet dat ze niets anders hadden gedaan, maar hij en Perrie waren enkel op date geweest toen ze naar dat kerstfeest gingen. Hij had haar gevraagd of ze. Wacht, nee, hij had haar helemaal niet gevraagd. Hij had wat vriendinnen gebeld voor haar, zodat ze vanavond thuis zou zitten, had gezorgd dat enkel hij een afspraak met haar kon maken. Hij wou haar namelijk verrassen, op een verrassingsuitje meenemen en samen met haar naar een restaurant gaan, daarna een filmpje pakken en dan naar een of ander feest gaan. Hoewel hij echt geen kijk had op feesten, kende hij nog steeds een aantal jongens die daar wat meer kijk op hadden. Die hadden hem lachend op zijn schouder geslagen en aangeraden welk feest hij het best naar toe kon.
Nu stond hij voor de spiegel, zichzelf op te tutten alsof hij een meisje was. Soort van. Hij stond met gel te prutsen, iets waar hij echt belabberd in was, en toen hij zag hoe afschuwelijk zijn haar erdoor ging uitzien, haastte hij zich naar de douche toe om het daar uit te wassen. Gadverdamme, de vieze plakzooi was over datum ofzo, en het zorgde ervoor dat zijn haar een vieze, vette glans kreeg. Dat kon niet de bedoeling zijn! Toen hij zichzelf weer schoon had en zijn haar maar saai op zijn hoofd liet liggen zonder er troep in te doen, stond hij voor zijn onderbroek voor de kast, de deur open, kijkend wat hij uit de kast zou trekken en wat hij zou aantrekken voor vanavond. Een gescheurde witte jean, het was wel hem, maar het was niet echt netjes. Wacht, als hij er gewoon een rood geruit blouseje op deed, stond het wel oké. Dan de haaientandketting, het kleine leren armbandje waar ook een haaientand aan zat... Of misschien het zwarte leren bandje? Er zaten studs aan, dacht hij. Nee, dat was weer zo gothic. Hij wist eigenlijk niet eens hoe deze in zijn kast kwam. Dus, de haaientandketting met een haaientand eraan dan maar. En daarbij het leren haaientandarmbandje. Met het... damn. Dat rooie blouseje was nog niet gewassen. Nou ja, hij had ook nog een blauw,grijs,witachtig geblokt blouseje. En met zijn witte hoed met zwarte rand zag hij er net uit als een skater. Perfect. Kon niet beter.
Nadat hij een kwartier met zijn outfit bezig was geweest, kon hij eindelijk zijn schoenen aantrekken, bos bloemen meenemen en naar Perrie gaan. De paarden stonden op 't weiland, behalve Bylur, die stond op stal. Hij ging dit keer dan ook met de auto, want een paard meenemen was niet te doen als je naar de stad ging. Hoewel HorseHome zeker een van de makkelijkste steden was om je paard overal mee naar toe te nemen, was het niet te realiseren om Digno of Papalita of Caramba twee uur of langer buiten te laten staan. Dat zou ook naar het paard toe niet helemaal eerlijk zijn. Plus dat Pasqual dan niet in de gaten kon houden wat er om het dier heen gebeurde. Dus ging ie met zijn auto. Ze zouden nog wel een andere keer te paard gaan.
Nadat hij het erf goed had afgesloten, ging hij eindelijk naar Perrie's huis toe. Lang duwde hij de deurbel in, wachtte tot ze opendeed en sloeg zijn armen om haar heen om haar een dikke knuffel te geven. Daarna pakte hij haar hand vast, trok haar mee naar binnen, zette de bloemen in de vaas en gaf haar een gepassioneerde zoen. Toen nam hij haar pols vast en trok haar met een glimlach mee zijn auto in, waar hij de auto op slot deed, Perrie's huis afsloot, in de auto stapte en hard gas gaf, zonder dat Perrie wat kon vragen. Toen ze vijf minuten onderweg waren, praatte hij pas.
"Oh, hi. Ik heb een verrassing voor je gepland." Er lag een grote glimlach op zijn gezicht en zijn ogen twinkelde ondeugend. "Ik hoop dat je niets gepland had, en anders; pech gehad. Je bent de hele avond van mij."

Met al een tas vol liep Perrie in de stad. Ze lachte om de grapjes van Trish, die naast haar liep. Ze zouden vanavond naar de club gaan om een leuke jongen te hosselen voor Trish, niet dat Perrie er erg veel zin in had ofzo, want Trish had haar daar voor niet nodig, maar het shoppen vond ze wel leuk. Als snapte ze ook niet helemaal waarom ze gingen shoppen. Perrie was gek op Pasqual, dus leuke kleren om andere jongens te inpressen had ze ook niet nodig. Maar ze vond wel leuke dingen, en ze was er blij mee. Een leuk wit blousje met een strakke jeans er onder. Ook had ze al nieuwe schoenen, Vans met een super gave Galaxy print. Daar was ze het meest blij mee. Trish had ondertussen al drie tassen vol, en was nog steeds niet uitgeshopt. Maar dat was ze eigenlijk nooit. Wel had ze een vreemde grijns op haar gezicht, als ofze een plannetje onder haar hoeden had.
Helaas kon Perrie geen gedachten lezen, dus ze zou het nooit weten wat er in dat hoofd om ging. "Zullen we gaan, dan kunnen we ons nog omkleden voor dat we gaan, en nog wat eten enzo." Sprak Perrie en keek even opzij naar Trish. Ze had geen oog voor haar en liep stug door. "Nee, nog even naar die winkel en dat zijn we klaar." Zei ze en liep als nog drie winkels in. Perrie zuchtte.
Eindelijk was ze klaar met het geshop en samen liepen ze naar de auto. Het was best warm buiten, en sjouwen met tassen is dan niet leuk, gelukkig voor Perrie hoefde dat niet, maar in tegen stelling tot Trish had zij het wel heel zwaar. Ze had uit eindelijk 7 volle tassen."En dat wil je allemaal aan doen vanavond?" Vroeg ze spottend aan Trish die de spullen achter in de auto legde. "Haha, dit is niet alleen voor vanavond suffie." Sprak ze terug.

Perrie zwaaide nog even naar de auto die toeterend weg reed en opende vermoeiend de voor deur. Een zucht verliet haar keel toen ze zich liet ploffen op de bank en haar schoenen uit deed. Wat een verlichting. Ze had deze dag wel wat minder zwaar voor gesteld, en ook minder lang. Eigenlijk wou ze nog even rijden op Chartan, maar daar had ze nu ook al geen tijd meer voor. "En bedankt Trish." Zei ze zachtjes. En alleen maar omdat zij een vriendje wou. Ofja, vriendje? Bij haar was het meestal alleen maar een one night stand, en had ze al weer genoeg van de jongen, of waarschijnlijk eerder anders om. Perrie grijnsde even bij die gedachten. Toch hield ze haar jasje nog even aan, kon ze mooi de paarden binnen zetten, het was onder hand al vier uur geworden dus ze konden mooi naar binnen weer voor de nacht. Rustig liep ze naar de garage waar ze in haar oude gympen schoof en liep het pad af naar het hek van het weiland. De grijze ruin had zijn regendeken nog om, en verhaarde bijna niet. Snor daar in tegen had de hele winter geen deken om gehad, dus die verhaarde als de gek. Gelukkig stonden beide paarden al dicht bij het hek dus Perrie hoefde alleen Chartan bij het halster te pakken en ze liep zo met hem naar de stal.
In de stal schoof ze zijn halster af, waarna ze de staldeur dicht schoof. Ze hoorde het getik van kleine hoefjes ook al in het gebouw, dus Snor was braaf gevolgd. "Eigen stal, meneer." Sprak Perrie, toen Snor mooi voorbij gewandeld kwam. De zwart bonte shetlander draaide zich om en ging netjes in zijn eigen stalletje staan. Ook zijn stal deur schoof ze dicht en gaf ze daarna hun hooi, biks en musly. Die waren wel weer even klaar tot morgen ochtend. Snel chekte ze nog even haar mobiel. Whatsapp van Trish.'Ben je al omgekleed?' Stond er in het bericht. Snel antwoorde ze terug dat ze dat nu ging doen.
Stug liep ze weer terug naar binnen, deed haar jas en schoenen uit en liep met haar tas nieuwe spullen naar boven. Alles was al gepast en snel deed ze alles aan. Tevreden keek ze even in de spiegel. Nog snel deed ze een laagje mascara op, en deed ze haar haren in een hoge staart. Trots deed ze haar nieuwe schoenen aan en liep met haar mobiel in haar handen weer naar beneden. "Le'me is ready." smste ze Trish. Nog geen minuut later kreeg ze een sms terug dat ze toch niet kon. Zuchtend liet Perrie zich op de bank zakken, typisch. Altijd op het laatste moment afzeggen. Ze kon Pasqual bellen of hij even langs kon wippen? Nee, hij had vast ook andere dingen te doen.
Zuchtend stond ze weer op, om naar boven te gaan om zich weer om te kleden, tot de bel ging. Wat het dan een grap van Trish geweest. Ze opende de deur en keek verbaasd in de ogen van Pasqual die zonder wat te zeggen haar mee naar binnen trok, de bos bloemen die hij in zijn handen had zelf in een vas zette. Wat was dit? Perrie grijnsde wat en bekeek Pasqual. Ze beantwoorde de zoen en keek verbaasd weer verder. Voor dat ze het wist zat ze al in zijn auto, en verbaasd bekeek ze hem. Voordat ze wat kon zeggen, begon Pasqual al."Oh, hi. Ik heb een verrassing voor je gepland." Een grijns verscheen op haar gezicht, hij was ook zo romantisch en lief! "Een verassing is het zeker!" Zei Perrie grinnikend. "Ik hoop dat je niets gepland had, en anders; pech gehad. Je bent de hele avond van mij." Ze grijnsde. Trish, dat was dus de hele dag al haar plan. Ze had Pasqual natuurlijk gesproken. Haar opgetut op de bank laten zitten, maar toen kwam in eens Pasqual op gedoken. "Nou eigenlijk had ik een afspraak,maar die werd zomaar afgezegd op het laatste moment." Met de nadruk op zomaar en ze grijnsde van oor tot oor."Maarja ik ben veel liever de hele avond van jou, dan dat ik moet toe kijken hoe Trish een beetje jongens staat af te lebberen." Zei ze en glimlachend keek ze Pasqual aan. Zachtjes boog ze een beetje voor over en drukte een kus op zijn wang.