Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Where the ragged people go [OPEN]

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Where the ragged people go [OPEN] Empty Where the ragged people go [OPEN] di sep 04, 2012 10:43 pm

Admin

Admin
Admin

Het kwam niet vaak voor dat hij, Riot, in het werkelijke stadscentrum kwam; het was hem er veel te druk en hij hoorde er gewoon niet, hoe je het ook wendde of keerde. Of hij zichzelf nou respecteerde of niet, hij was niet zoals al deze welgeklede mensen die gehaast de nieuwste mode aanschaften, de goedkoopste rookworst uitzochten of die het zoveelste overbodige speeltje voor hun huisdier kochten.
En toch was hij hier vandaag. Hij had een korte ontmoeting gehad met een oude kameraad van hem en de locatie ervoor was voor deze winkel geweest. Nu waren hun wegen weer gescheiden en het enige wat Riot eraan over had gehouden was een dubbel gevoel en een pakketje wat die gozer af had geleverd wat hij thuis pas open mocht maken. Riot was er geërgerd over en dat kwam niet omdat hij zo'n kort lontje had. Nou, niet geheel in ieder geval. Het stoorde hem als volk mysterieus ging lopen doen. Hij mocht die gozer, maar was het teveel gevraagd op zijn minst te vertellen waarom dat fucking ding niet eerder geopend mocht worden? Jezus,
Riot borg het maar op. Met dit soort mensen kon je het beter wel serieus nemen, dus dat deed hij dan ook maar.
Hij begon te lopen, richting een iets minder drukke en wat goedkopere wijk; hier haalde hij zijn spullen meestal. Hij had gewoon niet zo gek veel geld om handen.
Hij had echter wel absoluut nieuwe kleren nodig; sommige dingen vielen echt bijna uit elkaar of hingen van verbogen en verroeste veiligheidsspelden aan elkaar. Hij ging naar zijn vaste zaak. men kende hem hier en hoewel hij absoluut het figuur niet was om gezellig te gaan staan doen met winkeliers was er een soort wederzijdse genegenheid tussen hem en het volk dat hier werkte, al was het niet meer dan iets oppervlakkigs. Van zijn kant kwam het voornamelijk omdat ze niet moeilijk deden over wie hij was en hoe hij er bij liep; hij werd hier gelijkwaardig behandeld en had dus geen enkele reden om zich vernederd of geminacht te voelen. Waarom ze hem dan zo mochten was hem niet helemaal duidelijk, maar wie was hij om te klagen?
Hij snuffelde wat tussen de rekken met tweedehandskleding; hij gaf er het liefst zo min mogelijk aan uit, dan had hij genoeg voor eten en kon hij ook nog wat opsparen voor noodgevallen. Want die kwamen bij hem nogal eens voor. De keren dat hij vocht waren niet te tellen en hij won echt niet altijd, zeker niet als hij zwaar in de minderheid. Ook het freerunnen ging geregeld fout als het flink hard regende of als iemand hem opjoeg.
Hij ging een pashokje in en kwam er met een baggy jeans aan weer uit. Hij bekeek zichzelf in de spiegel om te checken of het ding een beetje paste. Een verkoopster kwam bij hem staan.
"Jezus, jij bent mager geworden de laatste tijd. Je moet minder sporten en meer eten man," zei ze nuchter. Er kon bij Riot een klein grijnsje vanaf; hij kon de relaxete manier van service hier wel waarderen.
Uiteindelijk kocht hij de broek en nog twee donkere T-shirts, waarna hij afrekende en de winkel verliet.
Hij liep naar een klein pleintje vlakbij. Op dat moment klonk er uit een zijstraat een hoop herrie. Met een gealarmeerde frons keek Riot om. Wat was er aan de hand? Twee overvallers liepen hem zowat ondersteboven. Riot vloekte en checkte zichzelf; zijn portemonnee was er nog, goed verborgen onder zijn kleding. Was er iemand anders beroofd? Zijn ogen vernauwden zich en hij keek zoekend rond. Hij haatte dat soort tuig en woede laaide dan ook linea recta in de felle jongen. Hijzelf werkte ook hard om bij te verdienen. Legaal. En als híj een baantje had weten te krijgen dan kon verdomme iedereen dat toch?

2Where the ragged people go [OPEN] Empty Re: Where the ragged people go [OPEN] do sep 13, 2012 8:42 pm

Chloë

Chloë

Chloë was weer de stad in getrokken, niet perse om iets te kopen, maar gewoon omdat ze het leuk vond om in de kledingzaken rond te hangen. Of op een terrasje een glas fris te drinken. En zich ondertussen te vermaken, met de mensen die voorbij liepen. Want dat waren er een boel.
Ze liep in redelijk zomerkleding, het kon nog net, een kort broekje en een topje met LA erop. Met daaronder een paar beige kleurige hakjes zodat ze toch wat langer overkwam. Dan dat ze daadwerkelijk was. Nee haar lengte was altijd wel een issue geweest, vooral in de periode van de middelbare school. Ze had toen al best jong hakken, omdat ze niet als klein en kinderachtig wou worden bestempeld. Haar tweelingzus was er later mee, maar die was ook een ander type mens. Veel rustiger, wijzer of ook wel volwassener dan Chloë , dat kon je eigenlijk wel zeggen.
Ze was afgedwaald en liep nu in een van de “mindere wijken” van de stad, om het zo maar even te benoemen. Ze kwam er niet vaak, meed die buurten liever. Omdat je ook snel ongein kreeg met mensen waar Chloë het niet zo op had.

Een koel briesje waaide, eigenlijk liep ze er vergeleken de meeste mensen op straat. Nogal erg zomers bij, dat kon ze met zekerheid vaststellen.
Iets wat onwennig liep ze een beetje zoekend rond door het wat drukkere gedeelte van de stad. Ze had haar geld etc. Altijd in haar tasje zitten, die ze nu ook weer bij haar droeg. Normaal voelde ze zich redelijk zeker, op straat. Maar hier voelde het toch onwennig, alsof ze hier niet bij hoorde. En ze ongelofelijk opviel. Ze besloot de weg maar te vragen aan een oudere man, die o peen bankje zat en voor zich uit keek. “Meneer mag ik u misschien wat vragen?” Begon ze voorzichtig terwijl ze een glimlach liet zien. De man keek omhoog en kneep zijn ogen samen, “wat moet je van me?” snauwde hij. Geschrokt staarde Chloë hem aan, ze zeiden dat de jeugd erg was. Nou die oudjes konden er ook wat van. “e- eh” begon ze hakkelend, nog onder de indruk van de man. “Weet u misschien de weg terug naar het stadscentrum?” vroeg ze onzeker. De man bekeek haar nauwkeurig, alsof hij wou kijken of ze het antwoord wel waardig was. Hij knikte een keer kort, “als je dat steegje daar in gaat” zei hij terwijl hij met zijn knokige vinger naar een zijstraatje wees. “Dan kom je uit bij het stadscentrum” zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Die Chloë merkwaardig genoeg, eng vond. Ze knikte en bedankte de man. Waarnaar ze de richting waar de man naar had gewezen, op begon te lopen.

Het zijstraatje zag er niet bepaald gezellig uit, en de rokende jongens die erin stonde vertrouwde Chloë ook niet echt. Ze besloot maar door te zetten, anders moest ze waarschijnlijk een heel stuk omlopen. En daar had ze op dit moment ook niet echt veel zin in. Ze liep dapper het steegje in en passeerde de jongens. Die meteen naar haar begonnen te roepen, en waarvan er eentje naar haar floot. Ze negeerde het en stapte ferm door. Opeens voelde ze hoe iemand haar uit evenwicht trok. Een van de jongens trok aan haar tas en glimlachte naar haar. Ze keek hem vuil aan. “Geef terug siste ze boos. Hij schudde enkel zijn hoofd waarnaar hij een harde ruk aan haar tasje gaf waardoor Chloë haar evenwicht verloor. Ze viel met haar hoofd tegen een vuilnisbak, en op de stenen straat. Een flinke pijnscheut ging door haar hoofd, ze kermde. Ze hoorde de jongens lachen, ze wou zich niet laten kennen en ze achterna gaan. Dus kwam ze half overeind, steunend aan de muur. En riep ze woedend een paar scheldwoorden na. Waarnaar ze richting het begin van het steegje begon te lopen, er vloeide iets warms langs haar hoofd. Ze voelde aan haar hoofd en zag toen dat het bloed was. Ze staarde naar het rood op haar vingers en voelde zich draaierig voelen. Ze greep een vuilnisbak vast.

3Where the ragged people go [OPEN] Empty Re: Where the ragged people go [OPEN] do sep 13, 2012 9:16 pm

Admin

Admin
Admin

I see, you want drama. Well, you'll get it xD

Een moment lang aarzelde Riot. Hij zag een verkoopster van een winkel het steegje in rennen, vermoedelijk om het slachtoffer te helpen. All the better; hij voelde er veel voor om achter dat tuig aan te gaan. Slachtofferhulp was hij toch niet bepaald goed in.
Hij begon te sprinten; hij zag de jongens de hoek omgaan en voelde zich kwaad worden. Dit soort volk deed zijn bloed koken.
Hij zette zijn tas met nieuwe kleren neer en klom behendig tegen een muur op, naar het platte dak van een schuurtje en sprintte door, de jongens in de gaten houden. Hij zag dat ze vanuit een ander straatje gezelschap kregen; waarschijnlijk hadden ze meerdere overvallen op hetzelfde moment uitgevoerd of zo. Fuckers.
Al snel kwamen ze in de laagste buurt van de stad, een aantal straten die een bolwerk van dieven, gangster, junks en gokkers vormden. Hier wilde je niet zijn en als je legaal goed verdiende was deze plek ook je doodvonnis.
Riot spong soepel van een dak waarover hij gerent was af en landde met een plof op de grond. De groep keek om, eerst geschrokken en toen grijnzend, ervan overtuigd dat ze een jongen in zijn eentje makkelijk aankonden. En waarschijnlijk was dat ook zo, maar dat waren van die details waar Riot eigenlijk geen boodschap aan had.
"Wat jullie ook gejat hebben, geef het terug," snauwde Riot, maar hij werd slechts vol in zijn gezicht uitgelachen. Een rode waas trok over zijn ogen en bliksemsnel schoot hij naar voren, een van de jongens vol in diens gezicht stompend. Er klonk een krakend geluid en de gozer zakte met een zachte kreun in elkaar. Riot spon om zijn as en sloeg een tweede in zijn maag, griste een deksel van een prullenbak en sloeg daarmee een derde op zijn mond. Bloed liep over de lippen van de jongen die verbijsterd op zijn benen wankelde. Een paar van zijn tanden lieten los of waren gebroken. De woede van de blonde jongen had de groep compleet weten te verrassen want nog voor iemand ook maar goed kon reageren trapte Riot een vierde persoon, een tengere, zwarte jongen, vol in zijn lever.
Maar er waren er nog vier over. Zijn armen werden ruw op zijn rug gedraaid en hij werd een donker steegje ingedwongen. Venijnig keek hij op en hij wist al hoe dit zou aflopen; dit zou hem niet vergeven worden en hun wraak zou hard en pijnlijk zijn.
Sterke armen hielden hem in bedwang.
De eerste klappen kon hij nog wel aardig opvangen door zijn spieren aan te spannen, maar het was vier tegen een en ook de kerel die hij in zijn maag had geslagen kwam zich ermee bemoeien. Riot was kansloos.
Na een paar minuten hing hij hoestend voorover. Iemand trok hem aan zijn haar naar achteren. Hij voelde hoe zijn portemonnee hem af werd genomen.
"Had je nu nog zo'n grote bek?"
Riot probeerde zich los te werken. Opnieuw werd er gelachen. Toen was het weer stil.
"Je hebt Miles en Jay aardig aangepakt. Misschien moeten we jouw gebit er ook maar uitslaan. Breken we daarna je neus."
Iemand spoog in zijn gezicht en warm speeksel liep over zijn wang. De vernedering deed zijn gezicht warm worden.
Er klonk een sirene en direct werd hij losgelaten, om als een lappenpop ineen te zakken.
"Snel! Wegwezen!" In een mum van tijd waren ze weg, Riot achterlatend. Met de rug van zijn hand veegde hij zijn gezicht schoon. Jezus wat smerig. Hij hoestte. Zijn neus bloedde en er zaten verscheidene bloederige plekken op zijn gezicht De rest van zijn lijf was er niet veel beter aan toe.
Toch dwong hij zichzelf op te staan. Hij haalde diep adem. Zijn hoofd bonkte en hij was misselijk. Hij was woedend, ook op zichzelf. Het was hem niet gelukt te doen wat goed was en nu waren ze hem ook met zijn geld gepeerd en hij zat al erg krap bij de kas. Shit. Hij kreunde, van de pijn en ellende. Hoe ging hij het in godsnaam de rest van de maand uithouden?
Langzaam maar zeker begon hij zijn tocht terug naar het plein, vurig hopend dat zijn tassen er nog zouden staan.

Meh, ook niet de origineelste, but I care not xD

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum