Kaya floot zachtjes een vrolijk riedeltje toen ze in de spiegel keek. Ze was tevreden toen ze in de spiegel keek. Ernstig tevreden zelfs. Ze gaf een vette knipoog aan haar spiegelbeeld en stak toen haar tong ernaar uit. Het stond vreemd als je knipoogde naar je eigen spiegelbeeld. Kaya liet een tinkelend lachje horen en scheurde toen haar blik los van de spiegel. Haar blik werd serieuzer en ze was haar vreemde bui weer vergeten. Ze had iets gezien wat ze zo snel mogelijk moest verstoppen. Vluchtig liep ze naar haar kast toe, hurkte zich en duwde de spullen nog verder achter de kast. Ze kwam weer omhoog en bekeek het resultaat tevreden. Nu was er niets te zien. En nou maar hopen dat...
"Kaya?" Een stem klonk van beneden en onbewust dook ze even in elkaar.
"Hier!" riep ze terug naar de jongen die beneden stond. "Wat is er?" Ze hoorde voetstapppen op de trap en ze rende naar haar bed toe waar ze vlug onder de dekens dook.
"Ah, hee Kaya," lachte Pasqual haar toe. Ze werd rood en dook nog iets dieper weg onder de dekens. Pasqual naderde haar. "Wazzup zusje? Ben je ziek?" Kaya schudde angstig en met grote ogen haar hoofd.
"Oh, niet? Je ligt normaal gesproken nooit zo laat nog in bed. Maar ach, dat is mijn zaak niet. Ik ga er weer eens vandoor, de plicht roept. Red je het alleen?" Kaya knikte en bleef haar rode kleur behouden.
"Top, je bent de beste," glimlachte Pasqual, zichtbaar opgelucht dat hij gewoon zijn gang kon gaan. Hij boog zich voorover en gaf Kaya een kusje op haar mond.
"Ik zie je vanavond weer, okay? Hou je haaks, doe geen stomme dingen." En hij was weg. Kaya zuchtte van verlichting toen hij door de voordeur verdwenen was. Behalve dat ze naakt onder de dekens lag omdat ze zich nog niet had aangekleed na het douchen, voelde ze zich de laatste tijd niet op haar gemak bij haar broer in de buurt. En nu.. nu hij haar een kusje op haar mond had gegeven, wist ze wat het was. Ze had maar al te graag gehad dat die kus langer duurde, en meer was dan een broerzus-kus. Ze schaamde zich de ziekte.
Gauw liet ze zich uit bed glijden, holde naar haar kast toe, trok er een lingeriesetje uit en trok hem aan. Prima, ze had toch geen wilde plannen voor vanavond. Behalve.. Nee... Pasqual was haar broer! Ze rolde even overdreven met haar ogen en spitte weer verder in haar kast. Een zwarte skinnyjeans, een witte tanktop en haar rode Allstars sneakers. Nu moest ze enkel nog wat spullen uit Pasquals kamer gappen, zoals een lekker zittend vest en het witte hoedje met de zwarte streep waar ze zo dol op was.
Toen ze helemaal aangekleed was en klaar was om te gaan, vertrok ze op de fiets naar de stad. Daar was een café, eentje met open podium af en toe en volgens Pasqual was het wel een goede tent. Dus nouja, plan was gemaakt.
Eenmaal aangekomen plofte ze zonder veel te zeggen neer aan een tafeltje, zette een glimlach op en keek rond, op zoek naar iemand die bij haar kon komen zitten.
"Hi," zei Kaya naar diegene die richting haar tafeltje kwam.
"Kaya?" Een stem klonk van beneden en onbewust dook ze even in elkaar.
"Hier!" riep ze terug naar de jongen die beneden stond. "Wat is er?" Ze hoorde voetstapppen op de trap en ze rende naar haar bed toe waar ze vlug onder de dekens dook.
"Ah, hee Kaya," lachte Pasqual haar toe. Ze werd rood en dook nog iets dieper weg onder de dekens. Pasqual naderde haar. "Wazzup zusje? Ben je ziek?" Kaya schudde angstig en met grote ogen haar hoofd.
"Oh, niet? Je ligt normaal gesproken nooit zo laat nog in bed. Maar ach, dat is mijn zaak niet. Ik ga er weer eens vandoor, de plicht roept. Red je het alleen?" Kaya knikte en bleef haar rode kleur behouden.
"Top, je bent de beste," glimlachte Pasqual, zichtbaar opgelucht dat hij gewoon zijn gang kon gaan. Hij boog zich voorover en gaf Kaya een kusje op haar mond.
"Ik zie je vanavond weer, okay? Hou je haaks, doe geen stomme dingen." En hij was weg. Kaya zuchtte van verlichting toen hij door de voordeur verdwenen was. Behalve dat ze naakt onder de dekens lag omdat ze zich nog niet had aangekleed na het douchen, voelde ze zich de laatste tijd niet op haar gemak bij haar broer in de buurt. En nu.. nu hij haar een kusje op haar mond had gegeven, wist ze wat het was. Ze had maar al te graag gehad dat die kus langer duurde, en meer was dan een broerzus-kus. Ze schaamde zich de ziekte.
Gauw liet ze zich uit bed glijden, holde naar haar kast toe, trok er een lingeriesetje uit en trok hem aan. Prima, ze had toch geen wilde plannen voor vanavond. Behalve.. Nee... Pasqual was haar broer! Ze rolde even overdreven met haar ogen en spitte weer verder in haar kast. Een zwarte skinnyjeans, een witte tanktop en haar rode Allstars sneakers. Nu moest ze enkel nog wat spullen uit Pasquals kamer gappen, zoals een lekker zittend vest en het witte hoedje met de zwarte streep waar ze zo dol op was.
Toen ze helemaal aangekleed was en klaar was om te gaan, vertrok ze op de fiets naar de stad. Daar was een café, eentje met open podium af en toe en volgens Pasqual was het wel een goede tent. Dus nouja, plan was gemaakt.
Eenmaal aangekomen plofte ze zonder veel te zeggen neer aan een tafeltje, zette een glimlach op en keek rond, op zoek naar iemand die bij haar kon komen zitten.
"Hi," zei Kaya naar diegene die richting haar tafeltje kwam.