in de natuur vol leven.

Rina was uit gebroken uit haar vorige stal. Haar eigenaar wist van niks, dat hoopt ze toch. Ze miste de vrije natuur wel en het verse gras. Het was lente en de sneeuw was weg gesmolten. Ze stapte uit haar stal en schudden zich even uit. Vervolgens galoppeerden ze er vandoor. Ze ging langst veel weiden en paarden. Tot ze uiteindelijk stopte bij De Heuvels. Ze ging wat grazen en dronk uit een rivier in de buurt. Ze was oplettend voor roofdieren. Bij elk geluid kwam ze met haar hoofd recht en bekeek met haar donkere ogen de omgeving. Daarna ging ze terug verder grazen en na enkele minuten kwam ze weer met haar hoofd omhoog en bekeek de omgeving weer. Ze verplaatste zich om een paar meter verder weer te gaan grazen. Ze bleef wel kort bij het water, zo was ze een beetje veiliger, zo voelden ze zich toch. Ze dacht aan de tijd dat ze nog bij een eigenaar hoorde. ze miste de aandacht en de wortels wel. Maar ze had gekozen en als ze weer naar een eigenaar ging vond ze nog niet zo erg. Haar hoofd ging weer omhoog en haar ogen gleden over de gekleurde omgeving. De omgeving was niet meer wit, maar zat volg kleuren van de bloemen en groen van de bomen met hun bladeren. Ze keek in het rond en zag iets op haar afkomen. 'Wat zou dat zijn?' Dacht ze in haar hoofd. Ze was nog even nieuwsgierig als een jong veulen. En dat zal ze altijd blijven.

-Valerie-

Valerie stond op. Ze had vandaag helemaal nergens zin in,maar ja. Ze had paarden en die hadden natuurlijk verzorging nodig. Ze schoof in haar paardrij broek en een topje en liep naar beneden,waar ze eventjes wat at. Daarna slofte ze naar buiten en liep de stal binnen. Meteen gingen vier paarden hoofden omhoog en werd er gehinnikt. Valerie grinnikte even. Rustig vulde ze elke stal met een plak hooi, en bracht daarna elk paard naar de weide, die meteen lekker begonnen te grazen. Ze had spartan nog niet naar het weiland gebracht. De grote robuuste fried,stond lekker te wachten tot hij mocht lopen. Valerie deed zjn hoofstel in en zijn deken af. Daarna nam ze hem mee naar het erf en sprong daarna op zijn rug. Rustig reed ze richting het bos. Daar liet ze hem overgaan tot draf. De natuur was prachtig in de zomer. Spartanwas lekker rustig en deed goed zijn best. Na een tijdje kwam ze op een groot veld waar Spartan in galop mocht. Dat zat een stuk gemakkelijker dan draf zonder zadel. Spartan genoot en ging een stukje harder. Valerie liet het gaan ze vond het niet zo erg. Verder op zag ze wat beweghen in de bloemen. Snel hield ze Spartan in. Het kwam steeds dichter bij. Ze stapte af en stond stil. Niet dat ze nie verder durfde, maar misschien was er wel gevaar. Ze zag twee vrolijke ortjes boven de bloemen uitsteken en zag dat het een haflinger was. Hij was vast en zeker niet uit het wild. Rustig stak ze haar hand uit en wachtte op een reactie.

Ze bleef naar het ding in de verte staren en ging er naar toe. Haar oren waren gespitst. Ze ging in stap rustig hoef voor hoef vooruit. Ze bekeek het heel goed en snoof diep in en brieste uit. Zij rook een mensen geur. Ze wist niet of het een goed of een slecht mens was, maar een mens wist ze zeker. Ze ging er rustig naar toe uit nieuwsgierigheid. Ze stond een paar meters van haar af en ging er voorzichtig henen. Ze stopte even en keek het mens en het paard aan. Een paar seconden bleef ze staan en daarna ging ze verder. Het mens stak rustig haar hand uit en ze verschoot en draaide even terug. Ze stond daar met haar oren zover naar voor en haar donkere ogen gleden gefocust over het mens. Ze ging weer wat korter en stopten even weer en even later ging ze weer wat korter. Ze stond nu een paar centimeters van de hand af en ademde diep en luid in en uit. Ze stak haar hoofd uit en raakte de hand van het mens, ze werd er zelfs rustig van en haar ademhaling ging trager en je hoorde het niet zo hard meer. Ze wou mee met het meisje en met het paard dat naast haar stond. Haar oren waren weer aan het 'spelen'. Ze was niet meer bang voor het meisje. Ze zwaaide haar staart heen en weer tegen de vervelende vliegen. Ze keek naar het meisje wat ze zou doen.

De merrie twijfelde even,maar raakte daarna toch de hand van Valerie aan. Haar oortjes gingen vrolijkl heen en weer. Ze had er duidelijk plezier in. Er waren veel vervelende vliegen die op de merrie gingen zitten. Met haar staart jaagdje ze de vliegen weg. Spartan briesde luid en trippelde hen en weer. Hij rook dat de haflinger een merrie was. Valerie haalde het touwhalster van Spartans nek af. Die had ze om zijn nek gebonden voor het geval dat. Misschien zou ze wel stoppen,en wou hij ff eten. Het at tenslotte niet zo fijn met een bid in zijn mond. Rustig let ze de haflinger nog aan haar hand ruiken en deed rustig het halster om haar hoofd. De merrie was zeker niet wild. Ze kwam zo naar je toe en het was een haflinger,en dat was zeker geen wild ras. Misschien was iemand haar kwijtgeraakt. Nou ja,ze zou haar wel mee naar huis nemen en een lekker stalletje voor haar klaar maken. Maar ze zou wel de politie bellen. Straks zou er iemand langs komen en dan zeggen dat het zijn of haar paard is, en dat Valerie haar had gestlen. Wat dus echt niet het geval was. Aan het leadrope nam ze de merrie mee. Zelf klom ze weer op Spartan en hield de merrie vast aan het touw. Bij haar huis zette ze beide paarden in een apparte stal. Ze verzorgde de merrie, ze kreeg eten, en werd gepoetst. Daarna liep ze naar haar huis en belde de politie. Ze zeiden dat er geen vermist paard was gemeld dus dat ze de merrie mocht houden. Met een big smile liep ze terug nar stal waar ze zich liet zakken in het hooi van de pony. "Heei meisje,ik mag je houden." Zei ze vrolijk. "Maar dan heb je wel een naam nodig hea?" Ze dacht goed na. "Rinatje." Ze ze. Dat was echt zon leuke droge naam,die bij een leuke droge pon paste.

Rina zwaaide met haar staart heen en weer, de vervelende vliegen waren nog altijd niet weg. Daarna zag ze het paard dat bij het meisje was briesde luid en trippelde heen en weer. De jonge haflinger merrie legde haar oren even in haar nek en daarna weer uit haar dikke bos manen. Ze keek terug naar het meisje en zag dat ze een touw van het paard afhaalde. Het meisje liet haar ruiken aan haar hand en deed daarna voorzichtig een halster rond haar hoofd aan. Ze was aan het wandelen naar haar nieuwe thuis, dat hoopte ze toch. Even later kwam ze aan en zetten het meisje haar in een stal en ze kreeg eten. De merrie begon te eten en de voedertrog was in één keer leeg. Ze dronk even en keek naar het meisje wat ze aan het doen was. Ze zag dat ze haar poetsgerief pakte en in de stal kwam. Rina ging rustig verder drinken en verschoot even van de borstel die tegen haar warm lichaam kwam. Even later zag je dat ze aan het genieten was van haar poetsbeurt. Het meisje was klaar, ruimde alles op en ging naar haar huis. Rina keek haar achterna via haar stal deurtje. Ze ging met haar hoofd buiten hangen en keek een keer in het rond. Ze snoof luid in voor de geuren op te nemen en briesde uit. Ze zag het meisje vrolijk terug komen en liet zich vallen in het hooi en zei wat tegen haar. Maar toen ze Rinatje zei gingen haar oren omhoog staan en keek ze naar het meisje. Het meisje had haar al heel de dag verzorgt. Ze stond in haar stalletje en keek naar buiten, naar de maan, het was volle maan. Ze draaide zich om en deed haar ogen dicht. Ze sliep nog maar juist en hoorde een geluid. Ze werd wakker en keek in het rond, er was niks te zien in het donker. Ze deed haar ogen weer dicht en was weer in slaap gevallen. De zon kwam op en ze schudden zich een keer uit, dronk een beetje en ging met haar hoofd buiten om naar de zonsopgang te kijken. Ze hinnikte een keer en ging weer met haar hoofd in de stal. Deze keer ging ze even liggen, rolde een keer, stond terug recht en rekte zich uit. Ze hing onder het hooi en zag er niet meer uit. Nu was ze aan het wachten op het meisje en ging met haar hoofd vol hooi buiten kijken en wachten.

Valerie liep naar binnen en ging de dingen doen die ze moest doen. Om ongeveer 11 uur ging ze slapen. De volgende morgen hoorde ze Rina hinniken. Met een glimlach stapte ze uit bed en trok haar ruiter kleren aan. Snel at ze beneden wat e ging daarna meteen naar de stallen. Ze zag een haflinger hoofdje vol met stro haar aan kijken. Valerie lachte even oom haar. Gek paard was het toch ook. Ze zette alle paarden even op het weiland. Ook Rina. Dan kon ze even lekker uirazen voordat ze straks gingen rijden. Ze meste alle stallen uit en ruimde alles op. Daarna zag alles er weer netjes uit. Ze liep naar de zadelkamer waar ze evn rondkeek. Misschien moest ze het pad maar gebruiken. Ze pakte het pad en een bitlooshoofdstel waarna ze dat bij de poetsplaats neer legde. Ze liep naar de weide en liep het weiland in waar ze Rina pakte bij het halster. "Ga je mee?" Vroeg Valerie glimlachend. Met de haflinger liep ze terug naar stal weer ze werd gepotst. Ook kreeg ze vlechtjes in haar manen. Daarna zadelde ze Rina op,voor hoever je dat zadelen kon noemen. Het was een rijkussen en een bitlooshoofdstel. Veel te zadelen was er niet. Ze. Deed nog even haar haar in een staart en liep met Rian naar de voorkant van het erf waar ze op haar rug sprong. Ze ging even goed zitten en spoorde Rina zachtjes aan. Op richting het bos.

~flutjee

Rina keek het meisje aan met haar hoofd vol hooi. Ze zag het meisje lachen. Ze werd uit haar stal gehaald en werd in een wei gezet. het meisje liet haar halster los en ze bokte van blijdschap en galoppeerde rond de omheining. daarna ging ze een beetje grazen. Een paar uur later ging ze wat drinken en zag ze het meisje op de wei komen. Ze werd bij haar halster gepakt en werd uit de wei gehaald. Het meisje maakte haar vast en ze werd gepoetst. Het meisje begon haar manen te vlechten, dat was ze niet gewoon en keek het meisje goed aan. Ze werd opgezadeld en werd wat heviger, ze stond een beetje te trippelen. Ze ging rustig met het meisje mee naar het einde van het erf. Het meisje stapte op en spoorde haar aan en ze ging in stap. Ze gingen wandelen, dat vond ze fijn. Ze kwamen in het bos aan en Rina haar oortjes gingen vrolijk heen en weer. Ze draaide haar hoofd een keer heen en weer. Ze kende het meisje nog niet echt, maar wou ze wel beschermen tegen de gevaarlijke roofdieren. Ze werd aan gespoord om in draf en daarna in galop te gaan. Ze deed het met plezier. Eerst hielt ze haar in en haar hoofd gebogen, dat had ze geleerd om te doen. Ze zag een boomstam op de grond liggen en liet zich een beetje gaan en sprong er sierlijk overheen. Ze keek naar het meisje dat op haar rug zat, of ze geen schrik kreeg. Ze briesde even en ging in een ren galop. Ze liet zich nog een keer gaan. Ze werd terug in draf en stap gezet om een beetje uit te rusten. Ze kwamen weer bij het erf aan. Ze was niet uitgeput, het deed haar juist deugt om haar lichaam weer is een keer te laten springen en ze laten gaan.

Na een tijdje in het bos spoorde Valerie Rina aan tot een draf en daarna in galop. Rina vond het leuk, dat kon je zien aan haar oortjes, die vrolijk naar voren stonden. Ze wou Rina nog inhouden voor een onverwachtse boomstam die het pad hinderde, maar Rina ging er met gemak over heen. Het verbaasde Valerie, maar de haflinger kon nog eens een goede springer worden. Ze zouden ook mee kunnen doen aan wedstrijden. Rina had er duidelijk veel plezier in, in het springen. Na een rit gedaan te hebben, gingen ze weer terug naar huis. Rina was al een beetje bezweet, en ze moesten de conditie weer rustig gaan opbouwen, maar dat zou waarschijnlijk wel snel gaan lukken. Terug bij stal zadelde Valerie Rina af en zette haar in de stal."Goed gedaan hoor meissie." Zei ze vrolijk, en ze kreeg een goede klop op haar hals en een kusje op haar neus. Ook werd haar bakje gevuld met Bix en ze kreeg nog een plak hooi in haar stal. Ze haalde ook al de andere paarden van het land en gaf ze te eten. Langzamer hand werd het wat donker. Valerie bekeek de stallen nog eens goed en ging daarna haar huis binnen.

Volgende dag:
Valerie stond op met een goede glimlach. Ze trok haar rijkleren aan en at wat. Daarna liep ze al meteen naar buiten. Ze had nog in de schuur allemaal oude spring balken staan. Ze kon ze oppimpen en gewoon weer gebruiken. De standaards had ze ook gewoon nog. Ze kon ze in het land zetten die ze niet gebruikte. Hij was vierkant, en nog wel aan de grote kant. Daar konden ze dan ook in blijven staan. Ze liep naar het schuurtje en haalde de balken te voorschijn. Ze zaten helemaal onder het stof. Snel liep ze weer naar binnen, en haalde een emmer met water en een spons, na een halfuurtje zagen ze er weer als nieuw uit. Ze pakte de zware standaards en zette die op de goede plek in het land neer, en daarna kwamen de balken daar op te liggen. Sommige sprongen waren gekruisd, de ene hoger dan de andere. Valerie bekeek het resultaat. Daarna liep ze snel naar de stallen waar ze alle paarden op het land zette behalve Rina. Ze zadelde weer op, en liep nu met haar naar het weiland met de sprongen.

Rina werd in de stal gezet met wat eten en hooi. Rina dronk eerst, ze was dood op en dorstig van het zweten. Ze begon aan het eten. Toen het eten op was schudden ze zich uit en begon aan het hooi. Het werd stilletjes aan donker en ze besloot om te gaan slapen. Midden in de nacht werd ze wakker en ging wat drinken, ze zag dat het hooi nog niet helemaal op was en begon er aan te knabbelen. Toen dat op was besloot ze wat te gaan slapen. De dag erna moest ze fris en goed gezind zijn.

De volgende dag:
Rina had weer is zitten rollen in haar slaap en hing vol met het stro dat op de grond lag. Ze deed haar hoofd buiten en keek even rond. Ze wou weten wie er al wakker was. Even later zag ze het lieve meisje weer naar buiten komen. Ze zetten alle paarden buiten... Behalve zij. Rina keek en wou ook buiten. Het meisje nam haar mee en zadelde haar op. Ze gingen naar een weiland waar trainingsbalken stonden. Rina zag dat en begon te trippelen. Het meisje stapte op en spoorde haar aan van stap naar draf te gaan. Het meisje stuurde haar naar een balkje en ze sprong er heel blij over, dat zag je aan haar oortjes en haar humeur dat ze kreeg. Ze gingen naar het volgende en ze sprong er weer ze fier over. Daarna nog een paar en nog een paar. Rina hing onder het zweet en toch wou ze door gaan. Het meisje trok haar terug in stap en steigerde daarna af. Het meisje zadelde haar af en zetten haar in de stal. Rina stond uit te rusten in de stal en keek een keer naar buiten. Het meisje kwam naar haar en zetten haar nog even in het weiland. Het zweet was weg en Rina zelf was gekalmeerd. Ze was al een tijdje aan het grazen en werd op stal gezet. Ze kreeg was eten, vers drinken en wat hooi. Rina begon te eten en te drinken. Maar ze vond dat ze nog niet veel gras had gekregen. De avond viel. Rina zag dat haar deurtje voor haar hoofd nog open stond en sprong er over heen. Ze had wel kleine wondjes onder haar oog en aan haar buik. Ze hinnikten en begon te grazen. Ze hoorde de andere paarden ook hinniken, maar keek niet naar hun.

Rina nam elke sprong perfect en ze had er echt lol in, net zoals Valerie. Ze ging op haar computer kijken, naar de zomerride. Dat was een spring wedstrijd, daar konden ze makkelijk aan mee doen. Het was volgende week, dus dan hadden ze nog genoeg tijd om te trainen. Als ze geluk had was het nog niet vol en kon ze zich nog op geven. Na het rijden zette ze Rina even op stal en zadelde ze haar af. Daarna mocht ze ook lekker op het weiland. Ze liep naar stal en ging nog even rijden op Yara en Flair. Ze ging Flame ook nog eventjes longeren. Met Spartan deed ze nog een heel klein rondje met de kar. Dat kosste haar de hele middag, om al die dingen te doen. De zon stond al wat lager. Valerie zuchtte even en liep naar binnen. Ze startte snel haar laptop op, en zocht naar de zomerride. Yes, er was nog maar 1 plekje over. Snel pakte ze de telefoon en belde. Ja ze kon nog mee doen. Mooi, ze kreeg zo de opstelling gemaild, en dan kon ze die in haar hoofd leren, en de sprongen in het weiland zo neer zetten, zodat ze ze kon oefenen. Natuurlijk gingen ze elke dag even oefenen maar een buitenritje morgen ofzo, kon ook geen kwaad. Ze liep terug naar de stallen en zette elk paard weer in de stal. Ze gaf ze te eten en te drinken. Ze liep naar binnen, en ging rond een uur of 10 slapen. In de nacht hoorde ze een hinnik. Het klonk heel anders dan een hinnik uit de stallen. Er moest er dus eentje ontsnapt zijn. Ze trok snel een trui aan en schoof in haar oude sport schoenen. Snel liep ze naar buiten en keek rond. Bij het gras zag ze een sillouhet van een paard. Snel liep ze er naar toe en zag al snel dat het Rina was. Ze grinnikte, maar zag dat ze wondjes had. Ze waren klein, maar toch baarde het haar wel zorgen. Ze pakte haar bij het halster en zette haar terug in de stal.

Rina werd terug op stal gezet. Daar was ze niet blij mee dat zag je aan haar oortjes, ze stonden diep in haar nek. Aanvallen zou ze niet, maar tonen dat ze er niet blij mee was wel.

De volgende dag:
De dag erna ging het meisje alle paarden in de wei zetten, behalve haar. Toen ze merkte dat alle paarden weer naar buiten mochten en zij niet werd ze hevig. Haar wondjes begonnen te jeuken en ze begon te lekken en met haar achter hoef te krabben. Ze werd uit haar stal gehaald en werd opgezadeld. Het meisje steeg op en spoorde haar aan tot een draaf. Het aansporen deed een beetje pijn aan haar wonde op haar buik. Ze negeerde de pijn en begon aan de sprongen. De voorlaatste sprong weigerde ze te springen. Ze vond het iets te hoog. Het meisje spoorde haar aan om er toch over te gaan. Ze ging er uiteindelijk over, maar er viel wel een balkje. Rina keek naar de balk hoe die viel. Ze keek terug naar voor en sprong erover. Na een tijdje oefenen steeg het meisje van haar af, ze zadelde haar af en zetten haar even in de stal, deze keer met de deur helemaal dicht. Ze keek hoe het meisje haar staldeur dicht deed en schudden zich uit. Ze bleef naar de deur staren en staren. Na een paar uur werd ze op de wei gezet. Het meisje liet haar halster los en ze begon te bokken van blijdschap, ze rende een rondje en rende terug naar haar toe. Ze wou eigenlijk sorry zeggen. Ze werd toen het wat donkerder werd naar binnen gehaald, kreeg eten, wat hooi en drinken. Ze zag dat de deur weer werd toegedaan en werd kalm en begon te slapen.

Weer had ze even geoefend met Rina, en zette haar daarna weer in het weiland. In de avond zette ze elk paard weer binnen en gaf ze te eten. Zelf liep ze naar binnen en deed de dingen. Om half 11 ging ze slapen. Met een glimlach viel ze al snel in slaap.
Volgende week:
Valerie's wekker ging al om half zeven. Ze moest er echt op tijd uit, ook wist ze niet hoe Rina op de trailer ging reageren dus daar moest ze ook de tijd voor nemen. Ze zuchtte en stond op. Ze trok haar witte rijbroek aan en daarover een jogginbroek, zodat hij niet vies zou worden. Ook deed ze een wit shirt aan, en pakte haar wedstrijdjasje, die ze mee nam naar beneden. Haar haar zat in een nette lage staart. Buiten legde ze de witte bandages, haar wedstrijdjas, het zadel en alle andere spullen achter in haar land rover. Daarna liep ze terug naar binnen, waar ze wat at en deed een vest aan. Rustig liep ze naar de stallen waar ze meteen door liep naar Rina's stal. Ze poetste haar en deed het halster om. Even keek ze op haar horloge. Ja het was tijd. Ze nam Rina mee naar buiten waar ze snel de trailer klep open deed en Rina er probeerde in te leiden.

Rina wist dat er iets ging gebeuren. Ze had nog nooit zoveel getraind op één week. Het was nog vroeg en de deur van Rina ging open. Het meisje deed een halster om haar hoofd en leiden haar naar buiten, daar werd ze gepoetst. Rina werd door het meisje om de hoek geleid waar een paardentrailer stond. Rina heeft er al één keer op gestaan maar die man deed haar pijn en nam de tijd niet. Haar oortjes waren niet meer vrolijk aan het rond gaan. Nee, ze stonden stokstijf naar voor gericht. Rina stopte en ging niet meer naar voor. Ze probeerde om te draaien maar dat lukte niet. Ze moest er wel in. Ze zetten één hoef op de trailer en daarna die andere. Ze stond en bijna in en ze ging terug achteruit. Het was te eng. Daarna probeerde ze nog een keer. Na een paar keer er in en er uit te komen was het uiteindelijk gelukt. Ze konden vertrekken. Rina keek in het rond en keek door het kleine raampje van de trailer. Ze waren aan gekomen en ze hoorde veel gehinnik. Haar oortjes gingen vrolijk in het rond. Ze werd uit de trailer gehaald en keek een keer rond. Dit is nieuw voor haar... Zoveel paarden op één enkel plaats. Maar ze werd ook een beetje bang. Het meisje knoopte haar vast aan de trailer en ging weg. Rina bleef in het rond kijken. Na een paar minuten kwam het meisje terug. Ze aaide haar een keer en pakte al haar spullen. Rina werd opgezadeld en het meisje steeg op. Ze werd naar een plaats gedaan waar ze even konden oefenen en daarna werd ze naar een weide vol balkjes gezet. Ze zag dat en begon te trappelen. Brieste af en toe een keer uit en ze werd aan gespoord. Eerst in stap om te groeten voor de jury, daarna in draf. Ze zag het eerste balkje en wou er volledig voor gaan, maar werd bijgehouden. Ze sprong er alsof het niks was over. Zo ging het verder en verder tot de voorlaatste sprong. Het meisje sprak haar moet in en... ze ging er over. Ze had geen straf punten, dat hoopte ze toch. Ze gingen uit de weide vol met balkjes en steeg af. Ze leiden Rina terug naar de trailer en gaf haar wat water. Ze mocht nu wat kalmeren en rustig afwachten wat de jury zal beslissen.

Na een hoop moeite en tijd ging Rina toch eindelijk de trailer in. Gelukkig was ze eerder aan alles begonnen, zodat ze hier genoeg tijd voor hadden gehad. Ze sloot de trailer en liep naar de auto waar ze in stapte en weg reed. Ondertussen zong ze wat leuke liedjes mee op de radio. Na niet al te lang te hebben gereden kwamen ze aan op het wedstrijd terrein. Valerie stapte uit en laadde Rina uit de trailer. Ze klopte op haar hals, ze had het goed gedaan. Ze moest nu nog wel even naar de regelaar om hen aan te melden. Dus ze knoopte Rina aan de trailer en liep snel naar binnen. Ze wou haar paard niet al te lang alleen laten. Eigenlijk wou ze dat nooit, maar soms moest dat wel even. Ze melde hen aan en snelde weer terug naar Rina. Ze aaide haar even en zadelde haar daarna op. Ze hadden best wel veel tijd aan de trailer verloren. Dus veel tijd om nog te tutten hadden ze niet meer. Ze mochten nog de oefenbak in, wat gemakkelijk ging. Daarna werden ze omgeroepen en was het hun beurt. Rina zag de sprongen, en begon te trappelen, maar ze moest nog een paar seconden wachtten. Valerie had lichtelijk moeite met haar in te houden. Haflingers waren aardig sterk. Ze mochten eindelijk. Ze hield haar nog even in, anders ging ze er te gulzig over, en zou ze zowiezo een balkje er af schoppen. De ronden was helemaal goed gegaan, en Valerie glunderde van oor tot oor. Ze klopte Rina goed op haar hals. Ze steeg af en maakte de singel een paar gaatjes losser, en haalde wat water voor haar paard. Nu was het nog wachten op de uitslag. Na een tijdje, moest ze weer naar de oefenbak waar nu de prijzen werden uitgerijkt. Valerie steeg weer op en rustig reden ze daar heen. De jury sprak in een microfoon. ''We beginnen met de derde plaats, dat is geworden: Ben met Mercy, de tweede plaats is geworden: Sidney met up, en de eerste plaats is: Valerie met Rina.'' Riep de jury om. Mensen klapten vrolijk. De jury kwam en deden een krans om de nek van Rina en Valerie kreeg een beker in haar handen. Ze stapten nog een ere rondje en verlieten daarna de bak. Ze zadelde Rina af en zette haar weer in de trailer. Rustig reden ze naar huis.

Het meisje steeg weer op en ze reden weer naar de oefenbak. Rina dacht dat ze weer mocht springen en werd heviger. De mensen riepen door de microfoon mensen af. Ze hoorde haar naam en er werd een krans rond haar nek gedaan. Ze zag de mensen met de krans af komen en dacht dat ze eten kreeg. Ze probeerde een takje van de krans af te halen maar het meisje trok altijd terug. Ze mocht een rondje rond de weide doen en zag de balken. Ze werd weer in de enge trailer gezet. Ze werd thuis in haar stalletje gezet en kreeg eten. Ze begon te smullen en te drinken. Ze deed haar oogjes dicht en viel in slaap. Het was ochtend en ze zwierde met haar staart voor de vervelende vliegjes weg te krijgen. Als beloning voor de wedstrijd werd ze op de wei gezet. Ze begon gelijk te grazen en keek af en toe op voor de vijanden. Ze rolde even in de wei en begon te spelen en rond te galopperen. Ze was dood op van het rennen en de andere paarden keken haar raar aan. Ze schudden zich uit en begon te hinniken en wou opvallen. Ze werd in haar stalletje gezet en begon te eten van het hooi. Ze stampte voor de eerste keer tegen de deur en de achterkant van de stal.

Terug bij huis zette ze Rinatje op stal en gaf haar te eten. Ze begon er van te eten maar stampte even tegen de deur. Achja ze mocht morgen een rust dagje. Ze mocht dan de hele dag lekker op de weide staan met de andere paarden. Valerie liep naar Spartan die rustig naar buiren stond te kijken. Buiten begon het heel zachtjes te miezerenen hij deed zijn hoofd weer naar binnen. Ze aaide over zijn hoofd en liep naar de zadel kamer. Ze pakte de pad en het bitloos hoofdstel. Ze legde de spullen voor Spartans stal en liep naar huis. Ze kleedde zich om en deed een normale rijbroek aan. Daarna liep ze weer terug naar stal en zadelde Spartan op. Ze liep met hem naar buiten. Nogsteeds miezerde het een beetje, maar dat voelde wel lekker fris want het was buiten nog al broeierig. Ze stapte op en reed naar het bos. Na het rijden kwam ze weer terug en zadelde Spartan weer af. Ze liep naar Rina die ze naar de buitenbak bracht. Dan was ze toch nog eventjes buiten.

Heel erg flut

Rina werd op de heerlijke weide gezet. Ze zag de andere paarden en ging er haar gemak naar toe. Hoef voor hoef je zou denken dat ze ooit zou struikelen over die hoeven, maar nee. Na een paar minuten kwam ze bij de kudden paarden aan. De leider kwam naar voor en bekeek haar, snoof diep in en uit en jaagde haar weg. Rina ging aan de andere kant van de weide grazen. De waterton stond dichter bij hun dan bij Rina. Rina kreeg dorst van de bloed hete zon, het was ook de warmste dag van dit seizoen. Ze bekeek de kudden een keer en draaide zich weer om en begon op haar gemak rustig te grazen. Rina had 's avonds nog altijd niet gedronken. Het meisje riep de paarden binnen en zei kwam niet... Ze rende naar de waterton en begon te drinken. Het meisje kwam in de wei om te zoeken naar Rina. Het meisje zag haar drinken en drinken. Uiteindelijk pakte ze Rina haar mooi halster en nam ze zo mee naar haar stal. In de stal begon ze weer te drinken. Ze dronk meer dan dat ze at.

De volgende dag:
Rina haar drinken was op maar haar eten niet. Ze stond ingedoken in haar stal. Haar ogen traanden en er zat voor de rest niet veel fut in. Het meisje kwam kijk voor haar in de weiden te zetten en deed de deur open, anders zou ze er uit gerent zijn en met veel plezier ging ze naar daar. Nee, deze keer niet, ze bleef staan en keek het meisje even aan en draaide haar hoofd terug in de richting van de muur. Het meisje deed de deur dicht en verdween.

Alle paarden stonden lekker op de weide te grazen. Zelf ging ze even met vriendinnen naar de stad. De paarden zouden het wel redden lekker een heel dagje in de weide. Het was dan wel warm, maar geen een van hen had een deken om dus dat viel wel weer mee. En het was in de weide cooler dan in de stal. Toen ze in de na middag weer thuis was, vond ze het wel tijd om de paarden binnen te zetten. De paarden kwamen ook gewoon naar het hek toe behalve Rina. Ze liep de weide in om haar te halen. Ze stond bij de drinkton. Ze dronk bijna de halve ton leeg, en daarna kwam ze pas mee. Valerie nam haar mee naar de stal maar ook daar begon Rina meteen te drinken. Ze vond het wel een beetje vreemd, maar misschien had ze gewoon veel dorst. Ze vulde haar bakje met wat biks, en deed hooi bij haar in de stal. Daarna ging ze naar huis. De volgende dag ging ze naar de stallen. Ze bracht ieder paard naar de weide, en wou ook Rina brengen maar ze bleef staan in de stal. Haar drink bak was helemaal leeg. Dat was echt niet helemaal goed. Ze aaide haar paardje over haar hoofd en deed de deur weer dicht. Ze ging wel een vriend van haar bellen. Hij was dierenarts en hij wist altijd wel raad. Valerie dacht zelf aan zandkoliek, daar dronken paarden altijd erg veel door.

Rina stond in haar stalletje zo ziek als een hond. Ze hoorde de paarden op de wei hinniken. Ze reageerden op niks meer. Ze stond gewoon vooruit te kijken soms ging ze een keer kijken naar haar voederbak. Ze dronk af en toe en keek daarna weer naar de muur. De muur was interessanter dan de rest. Het meisje kwam soms een keer kijken. Haar drinkbak was elke keer leeg. Op een keer ging ze liggen. Daarna ging ze weer recht staan als ze iets buiten hoorden. Ze keek even naar buiten en begon wat te eten. Ze wou niet naar buiten. Drinken en staren was voor haar nu belangrijk. Er kwam iemand die ze niet kenden kijken. Ze legde haar oren plat en die persoon stelde haar gerust. De persoon ging naar buiten en besproken wat met het meisje. Ze keek even en draaide zicht terug. Rina werd mager, maar dat zag je niet direct, je moest voelen voor het te weten.

Nog een keer aaide Valerie Rina en liep daarna de stal uit. Daar haalde ze haar mobiel uit haar zak en belde Tom. Hij zou zo snel mogelijk komen. Na een half uurtje hoorde ze een auto het erf op draaien. Meteen liep ze naar buiten. Ze wou snel weten wat Rina had. Tom had een koffertje bij zich. Ze zoende drie keer op de wang en liepen daar na de stallen in. Hij deed de stal open. Rina drukte haar oren in haar nek. Valerie ging bij haar staan en stelde haar gerust. Tom ging met zon hart luisterd ding onder haar buik. Hij keek haar ernstig aan." Het is zandkoliek." Zei hij. "Ze mag niet meer op het zand, ook moet ze in de middag aan het infuus om alles te laten door spoelen. Zo kan je het nog in de gaten houden,in de nacht kan dat niet. Het is niet het ernstige geval." Vervolgde hij."dankje wel." Zei Valerie en naam de spullen beet die Tom haar aan gaf. Snel ruimde ze de spullen op, en hielp Tom de stallen uit. Daarna liep ze snel weer terug naar rina en liep haar stal in. "Het is toch allemaal wat, he meisje?" Fluisterde ze liefkozend, en ze streelde over haar hals. "Het is voorlopig geen zand meer voor jou, nou ja tenzij je geen zand meer eet." Zei ze weer. Ze vulde het bakje van Rina met een stuk of drie snoepjes. Die had ze wel verdiend,na die onderzoeken. Of ze daar zin had, dat zouden we zo wel zien, en anders maakte het haar niks uit. Zolang ze maar genoeg dronk en toch ook wel van het hooi eten. Anders was ze binnen een paar dagen zo mager als wat. Ze aaide nog een keer over haar hoofd en verliet toen de stallen. Even ging ze naar de weide en haalde de paarden naar binnen. Er zouden straks toch buien komen. En dan had Rina tenslotte nog wat gezeldschap.

Er kwam een man in haar stal en daarna het meisje die haar begon te aaien en gerust te stellen. Ze legde haar oortjes in haar nek. Ze bekeek de man in haar ooghoeken, maar zelf had ze gewoon geen zin om iets te doen. De man onderzocht haar. De mensen begonnen ernstig te kijken en van alles tegen mekaar te zeggen. Rina snapte er niets van, maar aan de lichaamstaal van de mensen te zien was er wel degelijk iets. Rina ging terug wat drinken. Het meisje kwam daarna weer terug nadat ze de man de stallen had uitgeleid. Ze kreeg drie snoepjes. Daar had ze wel een beetje zin in. Ze nam het eerste snoepje beet met haar lippen en begon er op te bijten. De smaak was veel beter na een paar dagen niets meer te eten. Ze genoot er van. Ze pakte het tweede snoepje voorzichtig beet en begon er weer op te kauwen, het tweede snoepje was veel beter dan het eerste snoepje. Als slot pakte ze het derde snoepje voorzichtig beet met haar lippen en begon er weer op te kauwen. Deze smaakte het beste van allemaal en ze kreeg haar honger al een beetje terug. Ze dronk even en begon wat op het hooit te kauwen. Met wat hooi in haar mond ging ze even buiten kijken. Ze voelde zich al een beetje beter. Na dat dat hooi op was nam ze nog een hap en keek naar buiten, zo deed ze het tot het hooi op was. Ze hinnikte voor het eerst weer en hinnikte voor nog wat eten. Ze had terug honger en wou meer en meer eten. Ze dronk niet zo vaak meer en stilletjes was ze beter aan het worden. Ze stapte even rond in haar stalletje. Ze wachten op het meisje. Zo wachten ze ook op haar voer en vooral wat snoepjes. Ze bleef hinniken voor aandacht en wat nieuw hooi. Ze deed haar hoofd naar buiten en zei tegen de rest van de paarden een goede dag. Haar oortjes waren weer vrolijk in het rond aan het gaan en haar ogen... je zag dat er weer leven in zat. Wat snoepjes niet allemaal kan doen.