Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

And than you realize.

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 2 van 2]

26And than you realize. - Pagina 2 Empty Re: And than you realize. vr feb 24, 2012 7:36 pm

Gast


Gast

Leroy zei niks over het telefoontje van haar moeder maar vroeg in plaats daarvan wat ze voor drinken wilde. Het eerste wat er in haar opkwam was cola en natuurlijk had hij dat in huis. De eettafel werd gedekt en ze bood haar hulp aan, maar dat werd weggewuifd. Ook goed. Op dit moment viel haar honger eigenlijk wel mee, mede door die boterham, maar patat ging er altijd wel in. Zodra alles klaar was, schoof ze aan en begon rustig te eten. Op de vraag welke film ze wilde zien, moest ze even nadenken. "Doe die met die agenten maar, ik heb even geen zin in huil-films en bij een thriller kijk ik toch alleen maar naar de grond," antwoordde ze uiteindelijk.
Er lag nog een beetje patat en stokbrood op haar brood, maar Cassie had echt genoeg, dus zette ze het bord -na voor de zekerheid even te vragen of het goed was als ze de rest liet staan- in de keuken. Want wie weet was hij net zoals haar moeder met dat soort zaken, die draaide nog net niet door als je de woorden 'ik heb genoeg' uitsprak. Maar Leroy vond het dus niet erg.
Toen hij ook uitgegeten was, verhuisde ze naar de bank samen met haar glas cola. Terwijl hij de film aanzette, staarde zij een beetje uit het raam. Er hingen ongezellige, donkere wolken in de lucht die niet veel goeds voorspelden. Gelukkig zat ze lekker warm binnen. Zodra Leroy door was gezapt naar de film, richtte ze haar aandacht weer op het scherm van de tv. Het was wel een grappige komedie maar ze dwaalde steeds af met haar gedachten, naar haar moeder, naar haar vader en naar Anno. Aan het einde van de film kon ze dus niet echt zeggen waar hij over ging.
De rest van de avond keken ze nog wat tv maar om half tien meldde Leroy dat hij naar bed ging. Omdat Cassie er niks voor voelde alleen beneden te blijven en verder toch niks te doen was, liep ze maar meteen achter hem aan. Hij wees haar waar de logeerkamer was en het liefste was ze meteen onder die brandschone lakens gekropen. Maar eerst borstelde ze nog snel haar haren, maakte de borstel weer schoon en handelde met een nat washandje een paar puistjes af. In T-shirt en ondergoed gehuld, kroop ze het bed in, na eerst het licht te hebben uitgedaan. Bijna meteen viel ze in slaap, en het welterusten van Leroy ging compleet aan haar voorbij.

27And than you realize. - Pagina 2 Empty Re: And than you realize. vr feb 24, 2012 8:40 pm

Gast


Gast

Op verzoek van Cassie zou het de film met de agenten worden. Stiekem was hij erg benieuwd naar wat er allemaal zou gaan gebeuren. Leroy zei tijdens het eten niet veel. Hij was niet bepaald iemand met veel woorden. Het liefst hield hij zich stil en luisterde hij alleen maar naar wat de rest te zeggen had. Op de vraag van Cassie, of ze haar bord weg mocht zetten, antwoordde hij met een duidelijke natuurlijk. Als ze niet meer hoefde moest ze niet meer eten. Stel je voor dat ze zou ontploffen. Nee, dat kon natuurlijk niet. Maar je kon er wel last van gaan krijgen als je te veel at. Toen hij zijn bord leeg had ruimde hij de tafel af, zette alles weg in de vaatwasser en liep naar de bank toe om film te kijken. Zijn glas zette hij op het kastje naast de bank, waar meestal zijn glas stond. De film zette hij aan, maar hij keek er niet echt naar. Zijn mobiel was veel te belangrijk. Hij moest nog aan Esmée uitleggen waarom Cassie bij hem was. Dit deed hij, met zijn stomme kop, tijdens de film waardoor alles aan hem voorbij ging. Af en toe keek hij op omdat er weer wat gebeurde wat zijn aandacht trok. Na de film zapte hij nog wat heen en weer tussen bepaalde programma's, maar veel was er niet te zien. Tegen half 10 deed hij de mededeling dat hij naar bed ging. Cassie kwam achter hem aan en ging ook naar bed. Boven wees hij haar de logeerkamer waar ze terecht kon. Nog keurig opgeruimd, in tegen stelling tot zijn eigen kamer waar wel een bom leek te zijn ontploft. Terwijl hij zijn bed leeg gooide, er lagen nogal wat spullen op, maakte Cassie zich klaar om naar bed te gaan. Toen het stil was geworden op de gang keek hij om de hoek de logeerkamer in. "Welterusten Cassie." De deur sloot hij zachtjes waarna hij zichzelf omkleedde en de wekker zette. Morgenochtend zou hij uit kunnen slapen, maar hij moest Hopscotch rijden en dat deed hij het liefst in de ochtend. Wanneer meneer nog lekker veel energie had.
Leroy kwam de nacht rampzalig door. Elke keer dat hij in slaap viel droomde hij dat hij tegen Cassie op botste met de auto. Het verliep helemaal niet zoals het was verlopen, maar stukken erger. Regelmatig werd hij wakker, half uit zijn bed of verstrengeld in de dekens. Om 7 uur vond hij het dan ook meer dan genoeg geweest en kwam hij uit zijn bed. Met schone kleren onder zijn arm slofte hij naar de badkamer toe waar hij de deur achter zich op slot draaide en onder de douche stapte. Na het douchen zorgde hij voor een glad geschoren gezicht en schoon gepoetste tanden na het aankleden. Toen alles gedaan was en hij de badkamer weer netjes had gemaakt liep hij naar beneden om flensjes te maken. Het lekkerste ontbijt wat je kon bedenken. Voor hem dan. Ondanks de tijd, half 8, maakte hij genoeg flensjes klaar voor als Cassie ook zou willen. Hij zette ze netjes weg zodat ze warm zouden blijven voor Cassie waarna hij met een kop koffie richting de paarden liep. Gister hadden ze in het weiland mogen blijven staan, nu moesten ze toch echt naar de paddock toe. Dan kon hij namelijk met Hopschotch in het weiland rijden. Tegen de tijd dat hij zijn koffie op had, had hij de cavaletti blokken in het weiland gelegd, hindernissen gebouwd en had hij ook een opklapbare picknick tafel in het midden neergezet. Perfect om overheen te springen. Hopscotch werd opgezadeld, hij ruilde zijn gympen om voor jodphurs en een cap ging op zijn hoofd. In de hoefijzers van Hopscotch draaide hij nog snel kalkoenen zodat hij niet zou uitglijden. Vol goede moed liep hij naar het weiland toe waar hij vlug aansingelde voor hij opstapte. Na het warm stappen en draven liet hij hem over gaan tot een ruime galop. Op naar de eerste paar hindernissen, de lage, om in te springen. Zoals altijd was het een eitje voor meneer en vlogen ze eroverheen, zonder afzet fouten. Hoe langer ze bezig waren hoe hoger de hindernissen werden. Op het laatst sprong hij diagonaal over de picknicktafel heen om vervolgens Hopscotch uitbundig te belonen. "Knappe jongen." Na het uitstappen gaf hij Hopscotch een douche voor hij hem terug zette in de paddock bij zijn vriendjes. De spullen in het weiland zou hij later wel opruimen. Nu eerst nog een kop koffie halen en languit op de bank gaan liggen om zijn dag goed te beginnen.

28And than you realize. - Pagina 2 Empty Re: And than you realize. za feb 25, 2012 7:53 pm

Gast


Gast

's Nachts was ze een paar keer bezweet wakker geworden, door steeds dezelfde nachtmerrie. Ze beleefde alles wat er thuis was gebeurd opnieuw en het voelde alsof het allemaal echt was. Gestommel op de gang was het teken dat Leroy zijn bed uit was gekomen maar ze was zelf niet zo'n ochtendmens en om twaalf uur hoefde ze pas op de manege te zijn. Daarvoor en daarna was het vandaag altijd volgepland met lessen. Dat Leroy haar wel even wilde brengen, daar twijfelde ze niet aan. Al zou ze voor de zekerheid wel vragen of hij een afspraak had. Als dat het geval bleek te zijn, hoopte ze dat hij haar gewoon wat eerder wilde afzetten bij Anno. Maar nu eerst slapen.
Op het moment dat ze weer wakker werd -deze keer niet van een nachtmerrie- bleek het al half negen te zijn. Vlug sprong ze het bed uit, zuchtte even omdat ze niet kon douchen zoals ze elke ochtend deed maar trok uiteindelijk maar gewoon haar spijkerbroek en haar sokken. Oh shit, ze had haar paardrijlaarzen natuurlijk niet bij zich en de rest! Wel, dan vroeg ze wel of hij haar thuis kon afzetten en fietste ze gewoon. De manege was toch niet ver van haar huis.
Beneden zag ze Leroy op de bank liggen, hij had zijn ogen gesloten en ze wist niet zeker of hij sliep of gewoon wat lag te ontspannen. Op haar tenen liep ze naar de keuken, pakte maar gewoon een banaan omdat ze geen idee had waar de ontbijtspullen waren en ernaar zoeken bij háár meestal niet met weinig geluid gepaard ging. Peinzend plofte ze neer op een van de stoelen bij de eettafel en dacht na hoe dit nou het beste gedaan kon worden. Na een paar minuten besloot ze toch maar gewoon naar huis te gaan, daar kon ze douchen, schone kleren aantrekken en gewoon alles pakken. Haar vader lag nu toch wel met een kater in bed of zo -zolang het maar niet haar bed was!- en in een half uur was ze wel klaar.
Geluid klonk vanaf de bank en ze zag dat Leroy zijn ogen alweer open had. Na eerst netjes de banaan op te eten en de schil te dumpen, stelde ze haar vraag. "Kun je me misschien naar huis brengen? Ik moet vandaag naar de manege, ze rekenen op me." Ze had eigenlijk wel zin om nog even te blijven maar anders zou haar moeder helemaal gek worden. En ze wilde echt even douchen.

29And than you realize. - Pagina 2 Empty Re: And than you realize. ma feb 27, 2012 4:53 pm

Gast


Gast

De bank veerde zijn lichaam terug omhoog toen hij zich neer had laten vallen. Warme damp kwam van de koffie af waar hij welke keer een slok van nam. Niets prettiger dan de dag beginnen met een warme kop koffie en een heerlijk comfortabele bank waar je op kon liggen. Leroy sloot twee tellen zijn ogen en dommelde een klein beetje weg tot hij verschillende geluiden in de kamer hoorde. Een voor een opende hij zijn ogen om vervolgens Cassie zien te verschijnen en haar vraag te horen. "Is goed, zal m'n schoenen even aantrekken." De laatste paar slokken koffie goot hij achterover om vervolgens overeind te komen en zich uit te rekken. Wat een rot nacht.
In de auto zei hij niet veel. Hij had aan Cassie gevraagd hoe ze had geslapen en verder zijn mond gehouden. Zijn humeur stond niet naar praten. Bij Cassie haar huis zei hij haar gedag, wachtte heel even tot ze binnen was en of er geen geschreeuw zou komen, voor hij weg reed richting huis. Omdat hij met Hopscotch mee wou doen met een spring wedstrijd om ervaring op te doen moest hij zich in gaan schrijven bij de manege in de buurt. Thuis zou hij snel het paspoort moeten pakken, zijn start kaart en dan kon hij richting de manege om daar eens rond te neuzen. Misschien kon hij ook gelijk vragen of hij misschien gebruik mocht maken van hun piste, als er tenminste een spring piste aanwezig was waar de hindernissen bleven staan. Veel makkelijker dan telkens alle hindernissen heen en weer tillen omdat ze terug opgeruimd moesten worden. Zoals hij helemaal bedacht had kwam hij thuis, greep naar de papieren, stopte een boterham in zijn mond en ging terug naar zijn auto. Nog een laatste controle of de hekken bij de paarden goed dicht zaten en hij kon gaan. Onderweg lette hij beter dan anders op de weg, dankzij het voorval met Cassie. Dat hij nog durfde te rijden was al een wonder, heel anders dan hij had verwacht.
Leroy parkeerde zijn auto op de parkeerplaats bij de manege. Langzamer dan anders stapte hij uit. Manege's vond hij niet alles, er hing altijd een bepaalde sfeer waar hij niet zo heel goed tegen kon. Desondanks kreeg hij zijn tempo terug en liep hij op zijn gemak de kantine in opzoek naar een stalhulp of iets in die richting. Tegen de tijd dat hij er een gevonden had, waren de paarden in de stallen al bekeken, net zoals de rij faciliteiten. Niet slecht, voor een manege. Daarbij, de paarden zagen er verdomd goed uit voor manege paarden. Zijn startkaart werd nagekeken evenals het paspoort van Hopscotch. Na nog wat dingen besproken te hebben kon hij weer op huis aan, natuurlijk wel nadat ze nog een gesprek hadden gehad over mogelijk gebruik van de bak. Het was het nadenken waard voor hem. Leroy liep al pratend met de stalhulp mee naar buiten, zich totaal niet bewust van de omweg richting zijn auto. Uiteindelijk belandde hij dan ook bij een bak en niet bepaald bij zijn auto. Echter, wat hij in de bak zag trok een soort van zijn aandacht. Al was het maar omdat hij de ruiter op het paard leek te kennen.

30And than you realize. - Pagina 2 Empty Re: And than you realize. ma feb 27, 2012 7:57 pm

Gast


Gast

Erg spraakzaam was Leroy niet deze ochtend maar dat maakte Cassie eigenlijk niet zoveel uit. Al snel kwamen ze aan bij haar huis, zei ze hem gedag en verdween naar boven. Haar ouders waren nergens te bekennen, misschien boodschappen doen. Ze nam zich voor op te schieten want ze wilde hier zo snel mogelijk weer weg. Na een kwartier douchen droogde ze zich af, borstelde haar haren en trok schone kleren aan. Paardrijbroek, een t-shirt en daaroverheen een vest. Laarzen aan en ze was klaar om te gaan. Haar poetskist hing ze om het stuur.
Op de manege aangekomen wilde ze eerst op Anno rijden maar daar was iemand anders al mee bezig. Maar Zora had nog geen beweging gehad, dus daar kon ze wel op rijden. Geïrriteerd zadelde ze de merrie dan maar op, na een poetsbeurt. In de buitenbak was nog een lesje bezig maar die waren al aan het uitstappen, dus na wat vragen mocht ze de hindernissen nog wel gebruiken. Ze had namelijk helemaal geen zin in dressuur en Zora vond springen ook leuker. Na het instappen en een drafje vond Cassie het wel weer tijd om een sprongetje te wagen, dus gaf ze een galophulp en stuurde de vos naar de eerste hindernis. Ze zou wel hoger kunnen maar het was geen wedstrijd. Het eerste rondje ging perfect, het tweede ook en toen nam Cassie een korte pauze. Niet dat de merrie moe was, maar ze gaf even wat rust aan haar pols. Zodra ze opzij keek, zag ze Leroy aan komen lopen. Verrast volgde ze hem met haar ogen, wat deed hij nou hier? Toen hij bij het hek stond, zwaaide ze naar hem. "Stalk je me of zo? Nog geen uur geleden heb je me afgezet."

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 2 van 2]

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum