Leroy zei niks over het telefoontje van haar moeder maar vroeg in plaats daarvan wat ze voor drinken wilde. Het eerste wat er in haar opkwam was cola en natuurlijk had hij dat in huis. De eettafel werd gedekt en ze bood haar hulp aan, maar dat werd weggewuifd. Ook goed. Op dit moment viel haar honger eigenlijk wel mee, mede door die boterham, maar patat ging er altijd wel in. Zodra alles klaar was, schoof ze aan en begon rustig te eten. Op de vraag welke film ze wilde zien, moest ze even nadenken. "Doe die met die agenten maar, ik heb even geen zin in huil-films en bij een thriller kijk ik toch alleen maar naar de grond," antwoordde ze uiteindelijk.
Er lag nog een beetje patat en stokbrood op haar brood, maar Cassie had echt genoeg, dus zette ze het bord -na voor de zekerheid even te vragen of het goed was als ze de rest liet staan- in de keuken. Want wie weet was hij net zoals haar moeder met dat soort zaken, die draaide nog net niet door als je de woorden 'ik heb genoeg' uitsprak. Maar Leroy vond het dus niet erg.
Toen hij ook uitgegeten was, verhuisde ze naar de bank samen met haar glas cola. Terwijl hij de film aanzette, staarde zij een beetje uit het raam. Er hingen ongezellige, donkere wolken in de lucht die niet veel goeds voorspelden. Gelukkig zat ze lekker warm binnen. Zodra Leroy door was gezapt naar de film, richtte ze haar aandacht weer op het scherm van de tv. Het was wel een grappige komedie maar ze dwaalde steeds af met haar gedachten, naar haar moeder, naar haar vader en naar Anno. Aan het einde van de film kon ze dus niet echt zeggen waar hij over ging.
De rest van de avond keken ze nog wat tv maar om half tien meldde Leroy dat hij naar bed ging. Omdat Cassie er niks voor voelde alleen beneden te blijven en verder toch niks te doen was, liep ze maar meteen achter hem aan. Hij wees haar waar de logeerkamer was en het liefste was ze meteen onder die brandschone lakens gekropen. Maar eerst borstelde ze nog snel haar haren, maakte de borstel weer schoon en handelde met een nat washandje een paar puistjes af. In T-shirt en ondergoed gehuld, kroop ze het bed in, na eerst het licht te hebben uitgedaan. Bijna meteen viel ze in slaap, en het welterusten van Leroy ging compleet aan haar voorbij.
Er lag nog een beetje patat en stokbrood op haar brood, maar Cassie had echt genoeg, dus zette ze het bord -na voor de zekerheid even te vragen of het goed was als ze de rest liet staan- in de keuken. Want wie weet was hij net zoals haar moeder met dat soort zaken, die draaide nog net niet door als je de woorden 'ik heb genoeg' uitsprak. Maar Leroy vond het dus niet erg.
Toen hij ook uitgegeten was, verhuisde ze naar de bank samen met haar glas cola. Terwijl hij de film aanzette, staarde zij een beetje uit het raam. Er hingen ongezellige, donkere wolken in de lucht die niet veel goeds voorspelden. Gelukkig zat ze lekker warm binnen. Zodra Leroy door was gezapt naar de film, richtte ze haar aandacht weer op het scherm van de tv. Het was wel een grappige komedie maar ze dwaalde steeds af met haar gedachten, naar haar moeder, naar haar vader en naar Anno. Aan het einde van de film kon ze dus niet echt zeggen waar hij over ging.
De rest van de avond keken ze nog wat tv maar om half tien meldde Leroy dat hij naar bed ging. Omdat Cassie er niks voor voelde alleen beneden te blijven en verder toch niks te doen was, liep ze maar meteen achter hem aan. Hij wees haar waar de logeerkamer was en het liefste was ze meteen onder die brandschone lakens gekropen. Maar eerst borstelde ze nog snel haar haren, maakte de borstel weer schoon en handelde met een nat washandje een paar puistjes af. In T-shirt en ondergoed gehuld, kroop ze het bed in, na eerst het licht te hebben uitgedaan. Bijna meteen viel ze in slaap, en het welterusten van Leroy ging compleet aan haar voorbij.