Het was vroeg in de ochtend zoals gewoonlijk toen Mido over zijn Ranch heen liep. Hij bekeek de stallen, keek alle paarden na en maakte een lijstje dat moest vervangen worden aan de stallen. Zo moesten de sloten worden vervangen van de ene stal deur, hier en daar moesten nieuwe voederbakken komen, in de weides moesten Hekken worden vervangen omdat er stukken uit zijn gaan rotten, sommige stallen moesten gewoon totaal worden vervangen. Ja, Mido had de komende maanden het nogal druk. De zomer kwam er aan, en Mido wilde alles spik en span hebben voordat de inspecteur langs zou komen. Hij wilde liever niet dat zijn Ranch moet worden gesloten vanwege onhygiënische zaken. Mido gaapte en keek op zijn klokje. Het was half 8. Tijd voor een bak koffie dacht hij bij zichzelf. Fluitend liep Mido naar de kantine toe en schonk een bak met koffie in. De stalhulpen waren al netjes aan het werk. Mido miste zijn zus.. Maar hij was niet van plan ooit toe te geven aan die sukkel van een Yannick. Wat een … dacht Mido bij zich zelf. Dacht dat hij heel wat was met zijn race ranch. Vreselijk.. Mido wilde het liefst dat die gozer gewoon op zou hoepelen bij zijn zus. Maar goed, dat was waarschijnlijk te veel gevraagd. Mido zuchtte. Hij had nu ongeveer een half jaar met Melanie en hij voelde zich in de wolken.. maar iets miste in zijn relatie. Iets wat Esmée wel had. Maar dat maakte voor Mido niets uit. Hij hield ziels veel van Melanie, en wat hij ooit had met Esmée was voorgoed weg. Hij vond het ergens wel jammer dat ze niet als vrienden uit elkaar waren gegaan, maar daar was toch problemen van gekomen. Mido nam een slok en keek naar de paarden die de weiden werden ingelaten. Over een half uur zouden de eerste mensen al komen voor de springwedstrijden. Vandaag waren er springwedstrijden en Mido was hier al vroeg om het springparcours neer te leggen. De juryleden zouden ook zo komen als het goed is en dan zou alles prima zijn. Een vriend zou alles regelen vandaag. Mido had eigenlijk een dag vrij vandaag omdat hij van de dokter te veel werkte de laatste tijd om problemen te voorkomen in zijn relatie of te vergelijken met zijn vorige relatie. Hij had bindingsangst volgens de dokter en daar wilde Mido niet aan toe geven. Mido was zo koppig als maar kan, en dat hadden een heleboel mensen geweten ook.
Mido zuchtte en maakte zijn kopje schoon en zette hem terug in de kast. “Ik ben weg Sjoerd!” riep Mido naar de jongen die bezig was in de papieren. Hij zwaaide even en ging gauw weer aan het werk. Mido grijnsde en liep naar zijn Jeep toe en stapte in. Hij deed de raampjes open en zette een muziekje op. Fluitend op het ritme reed Mido de oprit van Heartland af en reed hij richting de stad. Hij had wel zin om even iets lekkers te gaan eten vandaag. Het was best wel vroeg nog eigenlijk, maar de winkels waren toch wel open. Hij zou iets lekkers mee nemen voor vanavond bij het eten, en voor Melanie zou hij iets leuks kopen zoals hij eigenlijk iedere keer doet als hij langs de stad gaat. Ze vind het leuk, ook al zegt ze dat ze het liever niet heeft. Mido zette zijn jeep neer en zag een bekende auto staan. Hij kon het alleen niet echt plaatsen van wie die ook al weer was. Mido deed de deuren op slot met een simpele klik op de sleutel en liep de winkel straat in. Mensen waren erg vrolijk vandaag merkte Mido al op. Mido glimlachte vrolijk naar iedereen die goede morgen tegen hem zei en liep toen een zaakje binnen waar ze de lieveling schoenen van Melanie hadden. Hij zocht een paar leuke uit in haar maat en kocht ze om vervolgens naar een dure winkel te gaan waar ze pakken hadden. Hij wilde nog een pak hebben voor eventuele zakenreizen naar het buitenland en of binnenkort een bruiloft. Mido wilde heel graag Melanie ten huwelijk vragen .. maar zijn ideeën waren een beetje op. Iets met kaarsjes had hij ooit al eens gedaan. Stiekem wilde hij dat niet nog eens doen, want dat voelt voor vrouwen raar .. alsof Mannen het dan opnieuw willen her beleven hun vorige huwelijk. Mido bekeek een aantal pakken en koos uiteindelijk een zwarte met een witte stropdas. Hij liet hem op maat maken en hij zou binnen een week in zijn kast hangen verzekerde de vrouw achter de kassa hem. Mido glimlachte betaalde het zooitje en vertrok naar een leuk cafeetje. Hij liep naar binnen en zag op een stoel Esmée zitten. Mido kon niet echt goed op uit maken of ze nu blij was om hem te zien of niet .. Hij liep naar haar tafeltje toe. “Uhm, mag ik hier zitten?” vroeg hij beleefd en ging zitten toen ze antwoord had gegeven. Hij bestelde wat te drinken en glimlachte naar haar. “Dat is een tijdje geleden “ begon hij maar met praten. “Hoe gaat het nu met je? En met de paarden?” vroeg hij. Een dienstmeisje kwam aanlopen en gaf hem het colaatje. Mido gaf haar een fooi en nam een nip van zijn colaatje. “En hoe is het in de liefde? Nog steeds met Leroy? Of is dat al weer over?” vroeg Mido met veel belangstelling. Hij vroeg het niet om te stoken, hij vroeg het echt met veel belangstelling hij had er dit keer geen bedoelingen mee.
-Esmée-
Mido zuchtte en maakte zijn kopje schoon en zette hem terug in de kast. “Ik ben weg Sjoerd!” riep Mido naar de jongen die bezig was in de papieren. Hij zwaaide even en ging gauw weer aan het werk. Mido grijnsde en liep naar zijn Jeep toe en stapte in. Hij deed de raampjes open en zette een muziekje op. Fluitend op het ritme reed Mido de oprit van Heartland af en reed hij richting de stad. Hij had wel zin om even iets lekkers te gaan eten vandaag. Het was best wel vroeg nog eigenlijk, maar de winkels waren toch wel open. Hij zou iets lekkers mee nemen voor vanavond bij het eten, en voor Melanie zou hij iets leuks kopen zoals hij eigenlijk iedere keer doet als hij langs de stad gaat. Ze vind het leuk, ook al zegt ze dat ze het liever niet heeft. Mido zette zijn jeep neer en zag een bekende auto staan. Hij kon het alleen niet echt plaatsen van wie die ook al weer was. Mido deed de deuren op slot met een simpele klik op de sleutel en liep de winkel straat in. Mensen waren erg vrolijk vandaag merkte Mido al op. Mido glimlachte vrolijk naar iedereen die goede morgen tegen hem zei en liep toen een zaakje binnen waar ze de lieveling schoenen van Melanie hadden. Hij zocht een paar leuke uit in haar maat en kocht ze om vervolgens naar een dure winkel te gaan waar ze pakken hadden. Hij wilde nog een pak hebben voor eventuele zakenreizen naar het buitenland en of binnenkort een bruiloft. Mido wilde heel graag Melanie ten huwelijk vragen .. maar zijn ideeën waren een beetje op. Iets met kaarsjes had hij ooit al eens gedaan. Stiekem wilde hij dat niet nog eens doen, want dat voelt voor vrouwen raar .. alsof Mannen het dan opnieuw willen her beleven hun vorige huwelijk. Mido bekeek een aantal pakken en koos uiteindelijk een zwarte met een witte stropdas. Hij liet hem op maat maken en hij zou binnen een week in zijn kast hangen verzekerde de vrouw achter de kassa hem. Mido glimlachte betaalde het zooitje en vertrok naar een leuk cafeetje. Hij liep naar binnen en zag op een stoel Esmée zitten. Mido kon niet echt goed op uit maken of ze nu blij was om hem te zien of niet .. Hij liep naar haar tafeltje toe. “Uhm, mag ik hier zitten?” vroeg hij beleefd en ging zitten toen ze antwoord had gegeven. Hij bestelde wat te drinken en glimlachte naar haar. “Dat is een tijdje geleden “ begon hij maar met praten. “Hoe gaat het nu met je? En met de paarden?” vroeg hij. Een dienstmeisje kwam aanlopen en gaf hem het colaatje. Mido gaf haar een fooi en nam een nip van zijn colaatje. “En hoe is het in de liefde? Nog steeds met Leroy? Of is dat al weer over?” vroeg Mido met veel belangstelling. Hij vroeg het niet om te stoken, hij vroeg het echt met veel belangstelling hij had er dit keer geen bedoelingen mee.
-Esmée-