Nieuw was ze hier niet, maar bekend was ze ook niet.
Al een lange tijd had ze gestudeerd op een universiteit buiten Horsehome en nu was het tijd om terug te keren naar de woonplaats van haar vader, met een papiertje genaamd diploma op zak.
Zenuwachtig trommelde ze met haar vingers op het stuur van de mini cooper terwijl ze luidkeels mee blèrde met de radio. Dat mocht wel, ze was immers alleen in de auto… toch?
Ze had met haar vader afgesproken dat ze eerst langs haar nieuwe liefde Cupido ging, een prachtige berber hengst die ze had gekregen van haar vader voor haar slagen op de universiteit.
Met een grijns liep ze richting de stallen terwijl ze enkele rare blikken kreeg toegeworpen van stalgenoten zoals ze ze wel mocht noemen. Ze zag er, vond ze zelf, wel doodnormaal uit, maar het was misschien wel raar om op hakken van zo’n tien centimeter gezellig door de modder te trampelen en door de gangen te lopen. Met een glimlach bleef ze bij een van de ruimere boxen stilstaan. Het veroorzaakte een flink gat in haar hand, die box, maar het was het zeer zeker waard. Een nieuwsgierig stel ogen keek haar aan, een witte hengst bleef zo voor enkele seconden met zijn oren vooruit staan kijken waarna hij eens met enkele lome pasjes haar richting op kwam. ‘Hee,’ zei ze toen waarna ze de staldeur opende en de stal in kroop bij het witte dier. Alweer kreeg ze rare blikken toegeworpen waar ze eigenlijk alleen maar om kon lachen, het boeide haar vrij weinig wat ze ervan dachten, ze zouden er vast en zeker wel aan wennen. ‘Heb je me gemist?’ vroeg ze toen aan de hengst die zich aan haar schouder schuurde. Ze had Cupido nu twee keer gezien en bereden en het was een waar mirakel dat ze zich zo goed voelde op het dier, zo’n klik was wat je je kon wensen met je paard. Cupido was zo’n een keer in je leven paard, zo’n paard wat je nooit nog eens kreeg. Gelukkig kon ze dan ook lang van de nu 3,5 jarige hengst genieten, en dat zou ze zeker doen.
Ze kroop zijn stal weer uit waarop Cupido eens beledigd brieste, ze moest hierom hard lachen en liep richting de gangen waar het voer in nette bakken was opgeslagen. Ze vulde zijn voer nog bij en aaide hem nog eens. Hij zou haar toekomst vormen, maar waarschijnlijk wist hij dat zelf niet eens.
Ze liep naar de auto toe om haar rijkleding te pakken en sleurde de leder laarzen achter zich aan richting het toilet waar ze zich vlug omkleedde, dat zou vast minder rare blikken opleveren. Ze pakte haar koffer uit de auto, het halster en het nieuwe halstertouw en liep met een stevige tred richting de stal, haalde Cupido hieruit en liep met de hengst aan haar zijde naar de poetsplaats waar ze grondig te werk ging. Het enige nadeel aan schimmels; ieder beetje vuil zag je. Ze liet de kam rustig door zijn staart glijden waarna ze die bekeek. Jeetje, ze kon weer eens gaan bijknippen als ze het zo bekeek. Met een zucht grabbelde ze in de overhoop gehaalde koffer naar de schaar waarna ze beetje bij beetje de staart bijknipte onder protesterend gebries. Ze klopte hem even op zijn buik waarna ze de puntjes van zijn manen nog bijknipte en het verder zo liet.
Ze liep opgewonden richting de zadelkamer, ze was benieuwd of haar nieuwe zadel al was aangekomen… het was een prachtig zadel, al zei ze het zelf, en ze was blij dat het ding eindelijk in haar bezit was na een lange periode van sparen en laten opmeten. Het dekje, een mooie zeegroene kleur, werd opgelegd waarna ze voorzichtig het zadel oplegde en Cupido aan singelde, zijn hoofdstel omdeed en eens tevreden keek, het was werkelijk een schat van een paard.. en hij zag er verdomd goed uit zo! Al mocht hij gespierder zijn, want die miste hij als jonkie nog behoorlijk, maar alles op z’n tijd vond ze dan.
Nadat ze hem rustig en ontspannen had gereden liet ze het maar voor die dag, hij had gewerkt en zij was weer gewend aan het in het zadel zitten. Met een glimlach verliet ze na nog een uurtje te hebben getut het paard en liep richting de kantine waar ze zich aan de bar neerzette en een Ice tea bestelde, de alcohol wilde ze nu nog niet aanraken.
Ze haalde haar handen eens door haar haren terwijl ze aandachtig iedereen in de kantine bekeek. Ze nipte nogmaals aan haar ijsthee waarna ze haar blik vestigde op een persoon die haar opviel…
[jeetje, ik ben echt lang out of the running geweest O.O wat n flutje >.<]
Al een lange tijd had ze gestudeerd op een universiteit buiten Horsehome en nu was het tijd om terug te keren naar de woonplaats van haar vader, met een papiertje genaamd diploma op zak.
Zenuwachtig trommelde ze met haar vingers op het stuur van de mini cooper terwijl ze luidkeels mee blèrde met de radio. Dat mocht wel, ze was immers alleen in de auto… toch?
Ze had met haar vader afgesproken dat ze eerst langs haar nieuwe liefde Cupido ging, een prachtige berber hengst die ze had gekregen van haar vader voor haar slagen op de universiteit.
Met een grijns liep ze richting de stallen terwijl ze enkele rare blikken kreeg toegeworpen van stalgenoten zoals ze ze wel mocht noemen. Ze zag er, vond ze zelf, wel doodnormaal uit, maar het was misschien wel raar om op hakken van zo’n tien centimeter gezellig door de modder te trampelen en door de gangen te lopen. Met een glimlach bleef ze bij een van de ruimere boxen stilstaan. Het veroorzaakte een flink gat in haar hand, die box, maar het was het zeer zeker waard. Een nieuwsgierig stel ogen keek haar aan, een witte hengst bleef zo voor enkele seconden met zijn oren vooruit staan kijken waarna hij eens met enkele lome pasjes haar richting op kwam. ‘Hee,’ zei ze toen waarna ze de staldeur opende en de stal in kroop bij het witte dier. Alweer kreeg ze rare blikken toegeworpen waar ze eigenlijk alleen maar om kon lachen, het boeide haar vrij weinig wat ze ervan dachten, ze zouden er vast en zeker wel aan wennen. ‘Heb je me gemist?’ vroeg ze toen aan de hengst die zich aan haar schouder schuurde. Ze had Cupido nu twee keer gezien en bereden en het was een waar mirakel dat ze zich zo goed voelde op het dier, zo’n klik was wat je je kon wensen met je paard. Cupido was zo’n een keer in je leven paard, zo’n paard wat je nooit nog eens kreeg. Gelukkig kon ze dan ook lang van de nu 3,5 jarige hengst genieten, en dat zou ze zeker doen.
Ze kroop zijn stal weer uit waarop Cupido eens beledigd brieste, ze moest hierom hard lachen en liep richting de gangen waar het voer in nette bakken was opgeslagen. Ze vulde zijn voer nog bij en aaide hem nog eens. Hij zou haar toekomst vormen, maar waarschijnlijk wist hij dat zelf niet eens.
Ze liep naar de auto toe om haar rijkleding te pakken en sleurde de leder laarzen achter zich aan richting het toilet waar ze zich vlug omkleedde, dat zou vast minder rare blikken opleveren. Ze pakte haar koffer uit de auto, het halster en het nieuwe halstertouw en liep met een stevige tred richting de stal, haalde Cupido hieruit en liep met de hengst aan haar zijde naar de poetsplaats waar ze grondig te werk ging. Het enige nadeel aan schimmels; ieder beetje vuil zag je. Ze liet de kam rustig door zijn staart glijden waarna ze die bekeek. Jeetje, ze kon weer eens gaan bijknippen als ze het zo bekeek. Met een zucht grabbelde ze in de overhoop gehaalde koffer naar de schaar waarna ze beetje bij beetje de staart bijknipte onder protesterend gebries. Ze klopte hem even op zijn buik waarna ze de puntjes van zijn manen nog bijknipte en het verder zo liet.
Ze liep opgewonden richting de zadelkamer, ze was benieuwd of haar nieuwe zadel al was aangekomen… het was een prachtig zadel, al zei ze het zelf, en ze was blij dat het ding eindelijk in haar bezit was na een lange periode van sparen en laten opmeten. Het dekje, een mooie zeegroene kleur, werd opgelegd waarna ze voorzichtig het zadel oplegde en Cupido aan singelde, zijn hoofdstel omdeed en eens tevreden keek, het was werkelijk een schat van een paard.. en hij zag er verdomd goed uit zo! Al mocht hij gespierder zijn, want die miste hij als jonkie nog behoorlijk, maar alles op z’n tijd vond ze dan.
Nadat ze hem rustig en ontspannen had gereden liet ze het maar voor die dag, hij had gewerkt en zij was weer gewend aan het in het zadel zitten. Met een glimlach verliet ze na nog een uurtje te hebben getut het paard en liep richting de kantine waar ze zich aan de bar neerzette en een Ice tea bestelde, de alcohol wilde ze nu nog niet aanraken.
Ze haalde haar handen eens door haar haren terwijl ze aandachtig iedereen in de kantine bekeek. Ze nipte nogmaals aan haar ijsthee waarna ze haar blik vestigde op een persoon die haar opviel…
[jeetje, ik ben echt lang out of the running geweest O.O wat n flutje >.<]
