Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

The Big Day

3 plaatsers

Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 2]

1The Big Day Empty The Big Day di jun 28, 2011 5:30 pm

Chantal

Chantal

Chantal was bezig met het schoonmaken van het huis toen de deurbel ging. Ze liep naar de voordeur en daar stond Iris voor haar neus. Omdat het morgen de grote dag was kwam ze Chantal halen. Want ze mocht namelijk niet thuis slapen omdat Darren en zij uit elkaar moesten slapen zodat Darren zo gezegd Chantal niet eerder mocht zien dan in de kerk. Veel maakte het eigenlijk niet uit want hij had toch al der jurk gezien maar ja niemand wist dat. Iris had al de jurken van Chantal en Melody gehaald zodat ze alles al hadden. Melody zou die nacht bij Chantal in het hotel slapen. Jace zou zorg dat Darren op tijd wakker zou zijn morgen en bleef de nacht ook bij hem in het huis slapen. Chantal werd nu wel een beetje zenuwachtig omdat het nu wel heel dichtbij kwam. Samen met Iris pakte Chantal spulletjes in voor haar en Melody. dingen zoals een borstel en make-up en haar spullen maar ook slaapkleding. Snel deed Chantal nog wel der mobiel in haar broekzak zodat ze Darren vanavond nog wel even kon bellen. Ze baalde wel een beetje dat hij nu aan het werk was dat ze hem niet nog heel even kon zien. Ze pakte Melody uit de box en begon tegen haar te praten dat ze morgen mooie kleertjes aan mocht en dat het een speciale dag voor haar papa en mama zou zijn. Iris nam de tas met spullen mee en zetten het in de auto. Chantal zetten Melody in het zitje en maakte haar vast en ging toen op de bijrijderstoel zitten. Iris reed naar het hotel waar ze die nacht zouden blijven. Ze checkte in de werd naar de kamer gebracht. Met Melody op haar arm ging Chantal de kamer in. ”Zo meisje nu moet ik een nacht zonder jou papa slapen.” Ze zetten Melody met haar knuffelpaardje op de grond en ging zelf even de kamer bekijken. Chantal pakte der mobiel uit der broekzak en smste Darren dat zij en Melody niet meer thuis waren als hij thuis kwam omdat Iris der mee had genomen omdat die vond dat ze niet bij elkaar mochten slapen. Maar dat ze nog wel op tijd der mobiel mee kon nemen. Ondertussen zat Melody lekker met haar knuffel te spelen. Ineens werd er op de kamerdeur geklopt Chantal deed open en Iris liep met de jurken in hoezen naar binnen. Chantal hing de jurk aan de deur op en maakte de hoes open. ”Niet te geloven dat ik daar morgen in ga lopen.” Ergens dacht ze echt dat het een grap was dat het allemaal met opzet was gedaan. Om haar alleen maar in een jurk te krijgen maar dat was het niet want ze had zelf voor Darren het pak mogen uit zoeken en dat had hij anders ook niet gedaan. Iris ging weer weg ze liet Chantal lekker alleen met Melody en ze stond morgen ochtend om zeven uur weer voor de deur. Toen ze weg was zetten Chantal de tv aan en pakte Melody van de grond af en zetten haar naast zich op bed. Op de tv was net sesamstraat waar Chantal elke dag met Melody naar probeerde te kijken.

[&Darren&Melody]

2The Big Day Empty Re: The Big Day di jun 28, 2011 7:54 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Darren stond met zijn armen over elkaar in het midden van de bak te kijken hoe iedereen er een rommeltje van maakte. Pony's stonden stil in het midden, andere waren aan het kloten, maar twee waren aan het galopperen op de hoefslag. "Is dit wat ik jullie geleerd heb? Kom op, eerst je benen, desnoods gebruik je je stem erbij, dan pas je zweep! Maak je pony zich sterk op je buiten teugel dan draai je hem om met je binnenteugel. Hoe moeilijk is het nou?" Omdat het helemaal niet hielp en niemand wat deed liet hij iedereen stil staan in het midden. "Eigen schuld, één voor één gaan we een rondje galopperen. Pas als iedereen is geweest gaan we verder." Hij hoorde wat geklaag uit een hoek komen maar schonk er geen aandacht aan. Zoals hij had gezegd gingen ze één voor één een rondje galopperen door de bak. Dat was het galopperen voor vandaag, volgende keer hadden ze misschien meer geluk. Geïrriteerd maakte hij een einde aan de les. Voor hij terug naar huis ging werkte hij nog een aantal dingen bij, liep nog een keer door de stallen en maakte een praatje met zijn stalhulp. Niet veel later zat hij in de auto. De voor raampjes had hij beide naar beneden gedaan omdat hij het te warm vond. In plaats van de radio aan te zetten liet hij hem dit keer uit. Kostte te veel moeite om zijn arm te bewegen. Onderweg kreeg hij een sms. Pas toen hij bij een stoplicht moest wachten haalde hij zijn mobiel tevoorschijn. Chantal? Waarom was ze niet meer thuis met Melody? Gelukkig begonnen zijn hersens te werken en wist hij weer waarom. Morgen was de grote dag. Fijn, dan moest hij zijn pak aan. Gelukkig waren de honden nog thuis, dan had hij daar wat gezelschap aan. De oprit was al snel zichtbaar en zo ook de weide. Zodra hij de auto had geparkeerd wandelde hij door naar de stallen. Zijn jodphurs trapte hij uit voor hij naar binnen ging. Stel je voor dat hij allemaal zand mee naar binnen zou nemen. Chantal zou hem iets aan doen. Binnen liep hij snel door naar de vriezer. Een grote bak Ben en Jerry ijs haalde hij eruit. Heerlijk ijs met brownie zooi erin. Perfect om mee op de bank te ploffen. Zodra hij op de bank zat, met zijn voeten op de tafel, kwam Dack naast hem liggen. Indy bleef op haar kussen liggen, veel te warm om te bewegen. Net toen hij bezig was met het open wrikken van de bak werd hij verrast. Een hand werd op zijn schouder gelegd waardoor hij een meter de lucht in sprong. Jace stond voor hem helemaal dubbel van het lachen. "Dat is niet leuk! Ik heb ijs en ik ben niet bang om het te gebruiken." Met de lepel in zijn hand en in de andere een bak ijs nam hij een vecht houding aan. "Ik zal het niet meer doen, beloofd." Jace zijn woorden kwamen ie wat ongeloofwaardig over maar oké. Darren plofte weer neer en trok de deksel verder open. "IJS!" Ondertussen liep Jace naar de keuken om ook een lepel te halen. Niet veel later zaten ze met z'n tweeën op de bank naar een of andere film te kijken. Dack lag op zijn zij bij Darren op schoot. "Je hebt me pak toch wel ergens gedumpt hé?" Smekend keek hij naar Jace. Helaas had hij hem niet gedumpt en lag hij keurig in de auto te wachten tot de grote dag. "Ik haat je." Was het laatste wat Darren tegen hem zei voor hij een hap ijs in zijn mond stopte en de bak overgaf aan Jace. "Weet ik toch." Fijn, een getuige die overal antwoord op heeft.

3The Big Day Empty Re: The Big Day di jun 28, 2011 8:50 pm

Chantal

Chantal

In de kamer stond zelfs een bedje voor Melody en ondertussen was het wel tijd voor Melody om naar bed te gaan. Chantal kleden haar dochtertje om en legde haar in het bedje. Omdat ze zelf ook best moe was kleden ze zich zelf ook om en ging nog even op bed tv kijken maar die had ze zacht aan staan omdat anders Melody wakker werd. Omdat haar ogen zwaar begonnen te worden zetten ze de tv na twee uurtjes uit en ging slapen.

De volgende morgen stond er een hyper actieve Iris naast Chantal der bed. Chantal schrok der echt rot. ”Iris kappen laat me slapen.” Iris bleef maar door gaan dat Chantal wakker moest worden. Toen schoot het Chantal te binnen ze zou vandaag in die jurk en op die hakken moeten lopen omdat ze ging trouwen. Ze ging recht op zitten en moest even goed wakker worden. Toen ze goed wakker was ging ze met Melody even in bad zodat ze helemaal schoon zouden zijn. Toen ze uit bad kwam moest ze van Iris op de stoel gaan zitten zodat Iris der haren kon gaan opsteken. Toen ze op de stoel zat en Iris met haar haren bezig was ging Chantal bij Melody maar een palmboompje maken. Zelf wilde ze het niet maar Darren wilde het graag. Toen van beide de haren gedaan waren zetten Chantal Melody op de grond en werd bij haar der make-up gedaan. Het werd zo gedaan dat het goed bij der jurk paste. Hoe meer Chantal er als een bruid uit begon te zien hoe meer de zenuwen begonnen te komen. Die werden helemaal erg toen ze der jurk aan moest trekken . Met der sluier en hakken werd ze geholpen omdat het niet makkelijk kon als ze der jurk al aan had. Toen ze de jurk aan had deed Iris hem dicht. Gelukkig paste ze er nog in ondanks dat ze zwanger was. Toen Chantal helemaal klaar was deed Iris bij Melody haar jurkje en schoentjes aan. Ineens werd er op de deur geklopt Iris deed open voor het geval het Darren misschien wel kon zijn. maar het was hem niet het was Marc de broer van Chantal. Hij stond echt met open mond te kijken naar zijn zusje die er ineens heel volwassen uit zag. Nog meer dan dat ze er normaal uit zag. Hij zou haar vandaag weg geven. Ook vertelde hij dat het bruidsboeket bij hun huis was afgeleverd omdat Darren die hoorde te geven aan haar. Eindelijk rond tien uur waren Chantal en Melody helemaal klaar en werden ze door Marc naar de auto gebracht. Chantal liep bij hem aan de arm en hij had Melody op zijn andere arm. Hij was nu al helemaal gek op zijn nichtje. Hij vond het ook echt niet erg dat hij met Melody de ringen mocht brengen. Toen ze in de auto zaten gingen ze onderweg naar de kerk. Er kwamen steeds meer zenuwen bij Chantal omhoog. Het was helemaal erg toen ze Darren bij de kerk zag staan.

4The Big Day Empty Re: The Big Day za jul 02, 2011 4:49 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Jammer genoeg was de bak ijs al snel op en had geen van beide zin om een nieuwe te pakken. Darren bleef stug zitten toen Jace tegen hem aan begon te duwen. "Ga zelf maar halen, je weet waar ze liggen." Het gevolg van zijn woorden was al snel duidelijk. Jace stond op, trok de vriezer open en bekeek alles even. Hij kwam alleen niet terug met ijs maar met twee flesjes bier. Darren pakte een van de twee aan en draaide hem open. Handig, die draai dop dingen. "Eerste en me laatste voor vandaag. Ik wil morgen niet met hoofdpijn naast Chantal staan." Zoals verwacht lachte Jace hem dubbel en breed uit maar begreep hij het gelukkig wel. In plaats van tot laat op te blijven verdwenen ze al snel naar boven nadat alles af was gesloten en de paarden veilig stonden. Stel je voor dat een van de paarden uit zou breken en er vandoor zou gaan. Of dat iemand de paarden mee zou nemen. Een regelrechte nachtmerrie. Voor deze ene keer mochten Indy en Dack mee naar boven. Op het bed mochten ze niet, dat hadden ze snel genoeg door. Jace sliep in de logeerkamer, Darren gewoon in zijn eigen bed. Zonder Chantal was het alleen wel heel erg leek. s'Nachts deed hij dan ook automatisch zijn arm in de richting van Chantal haar kant. Omdat hij niets voelde werd hij wakker. Langzaam maar zeker begon hij dan ook weer te beseffen dat ze ergens anders sliep en dat morgen de grote dag was.

Hij werd op een ie wat onprettige manier wakker gemaakt. Jace was naar boven gekomen en had hem aan zijn voeten mee naar beneden gesleurd. Hop, zo van het bed af richting de trap. Het was dat hij zich op wist te vangen anders had hij op de grond gelegen. "Ik ben wakker, laat me maar hier liggen." Darren zijn voeten werden los gelaten, maar hij kon niet blijven liggen. Jace wist zijn zwakke plek en maakte daar dan ook gebruik van. In no time voelde hij constant gepor in zijn zij en gekietel onder zijn voeten. "Kom, het is vandaag de grote dag. Ik moet je klaar maken van Iris anders krijg ik klappen." Darren kwam langzaam overeind en riep Indy en Dack. Eenmaal beneden aten ze nog rustig hun ontbijt op voor het een gekkenhuis werd. Beide honden werden geborsteld, Dack had wat meer werk nodig omdat hij zichzelf vies had gemaakt. In plaats van hun ouden halsbanden kregen ze nieuwe om. Dack kreeg zijn witte bandana halsband om evenals Indy. Uit voorzorg hielden ze de honden binnen voor ze zichzelf weer vies zouden maken. Op aandringen van Jace liep Darren naar boven om zichzelf te gaan douchen en om te kleden. Na het douchen had hij zichzelf snel aangekleed. Zoals moest van Jace had hij alvast de broek van zijn pak aangetrokken, het overhemd en had hij de verschrikkelijk stropdas met wat moeite om gekregen. Omdat zijn knoop nogal verlept was kwam Jace hem redden. Jace zelf zag er ook spik en span uit. Moest ook wel omdat hij een getuige was. Zijn jasje trok hij nog niet aan, kostte moeite. De honden gingen achterin de auto, alle spullen werden ingeladen. Darren mocht niet rijden omdat dat niet leuk was. In plaats met Darren zijn auto te gaan gingen ze met die van Jace. Een zwarte bmw in plaats van zijn grijze toyota. Niet eerlijk want zijn auto reed vele malen beter. Eenmaal bij de kerk begonnen de zenuwen toch wel grip op hem te krijgen. Zijn jasje werd meegenomen door Jace. Er werden een aantal dingen uit de auto gehaald door mensen die al klaar stonden. Onder andere Eliza en Selena. Gelukkig mocht hij zelf de honden uit de auto halen, als iemand anders dat zou doen zou hij het niet leuk meer vinden. Darren liep met het bruidsboeket in zijn handen naar de achterbak. Twee zwart leren riemen hield hij in zijn ene hand, in zijn andere hand het bruidsboeket. Voor Indy en Dack eruit mochten klikte hij ze vast aan de riemen. Een voor een sprongen ze uit de kofferbak en wachtte daarna keurig tot hij zij dat ze mee moesten komen. Hij was nog maar net de trap op gelopen of er kwam iemand naar hem toe om te vragen of hij er klaar voor was. Hij wou nog net nee zeggen maar kreeg een auto in zicht. Nogal zenuwachtig probeerde hij te ontdekken wie erin zat, helaas werd hij mee getrokken door Jace. "Kom op, het is maar een auto. Dack en Indy moeten toch ook nog even lopen." Al zijn tegenspraak werd weggewuifd. Blijkbaar had hij even niets meer te zeggen. Samen met Jace nam hij even door waar ze kwamen te staan. Indy en Dack zouden door Jace vast gehouden worden en zaten dus ook bij hem. Zolang ze niet zouden gaan blaffen vond hij alles best. Darren liep ie wat zenuwachtig heen en weer. Bestond er niet zo iets als een televisie waarmee hij zich kon vermaken? Het kostte enige moeite maar hij vond Selena. Ze had een prachtig jurkje aan wat haar erg leuk stond. Hij hoefde niets te zeggen of hij werd meegesleurd naar een kamer waar een tv stond. Daarop aangesloten zat een playstation 2. Had hij nog eens even geluk. Samen met Selena speelde hij allerlei rare race spelletjes tot het toch echt tijd was om klaar te gaan staan.

- Boem baby x]

5The Big Day Empty Re: The Big Day za jul 02, 2011 10:40 pm

Chantal

Chantal

Chantal zat nu echt vol met zenuwen. Toen de auto stopte en Marc stapte uit snel liep haar naar de kant van Chantal en hielp haar uitstappen. Toen ze uit de auto was en op keek zag ze de vader van Darren voor haar staan. Even was ze erg verbaast. Ze had niet gedacht dat hij zou komen nadat Chantal en Darren hem een uitbrander hadden gegeven over dat hij Darrens moeder mee had genomen. Omdat Chantal der sluier voor haar gezicht langs zat pakte Nick haar hand en gaf daar even een kus op en fluisterde in haar oor. ”Eindelijk gaan jullie trouwen. Het werd een keertje tijd.” Chantal draaide even met haar ogen. Bij de ingang van de kerk stond Jace met de honden en daarnaast stond Darren in een pak. De zenuwen begonnen nu nog erger te worden. Door Marc werd ze naar Darren gebracht terwijl hij ook nog Melody op zijn arm had. Eenmaal bij Darren gaf Marc haar over aan Darren. Van Darren kreeg ze haar bruidsboeket. Chantal moest moeite doen om nu al niet te gaan huilen. Melody die was met haar handjes richting haar vader aan het bewegen van pak me. Heel even pakte Darren Melody van Marc over en bekeek haar. Het palmboompje op haar hoofd viel natuurlijk op en dat kon je zien aan zijn gezicht. "Ja ik weet het dat ik geen palmboompje wilde maar om jou blij te maken heb ik het toch gedaan." Jammer genoeg kon ze hem nog geen kus geven omdat de sluier voor haar gezicht zat. Omdat Melody naar binnen moest gaf Darren haar weer aan Marc. Marc liep met Melody alvast de kerk in en ging op zijn plek staan. Darren’s vader ging ook de kerk in en op zijn plek zitten. Eigenlijk ging iedereen braaf op hun plek zitten. Ondertussen keek Chantal een beetje naar beneden toen ze bij Darren was. Ergens voelde ze zich echt ongemakkelijk in die jurk en nu helemaal nu ze bij haar aanstaande man stond. Ze zuchten even diep en keek Darren een beetje aan. ”Toch zie je er goed uit in een pak……. En waag het niet om nog eens een keer een nacht bij mij weg te moeten zijn. ik vond het verschrikkelijk in zo groot bed alleen.” Even viel het stil. ”Ik ben echt zooo zenuwachtig. En dan kwam je vader net ook nog bij de auto. Hij vond dat het eindelijk een keer tijd werd dat we gingen trouwen. Ik was blij dat ik een sluier voor me gezicht had ander was hij me vast gaan zoenen. Hij gaf al een kus op me hand.” Voordat Chantal en Darren nog verder konden praten werden ze verzocht om naar binnen te gaan. Chantal nam even diep adem en haar linker arm aan Darrens rechter arm en keek hem even aan. In haar rechterhand had ze haar boeket het was echt een prachtig boeket met witte gerbra’s en witte rozen. Samen met Darren liep ze het pad door de kerk naar het altaar waar de dominee en het persoontje van de burgerlijke stand stond. Het persoontje van de burgerlijke stand was er zodat ze niet ook nog naar het stadhuis hoefde. Naast het altaar zag Chantal Marc met Melody staan en Jace. Marc was haar getuige en zou haar weg geven omdat haar vader het niet meer kon. Jace was Darrens getuige maar nu ook de honden oppas. Hoe meer Chantal naar het altaar kwam hoe meer de zenuwen erger werden. Toen ze bij de stoelen die voor hun waren kwamen gaf Chantal haar boeket aan Iris die haar ook hielp met de sleep en sluier goed doen. Chantal ging net als Darren zitten en de dominee begon met zijn praatje. Chantal liet de hand van Darren echt niet los. Ze merkte dat Darrens hand net als haar had een beetje klam was. Voor de inzegening moesten ze voor de dominee knielen dat was met die jurk van Chantal makkelijker gezegd dan gedaan maar toch lukte het makkelijk. Door de woorden van de dominee begonnen in Chantal der ogen tranen te komen die ze weg aan het slikken was. Na het inzegenen mochten ze weer gaan zitten en gingen ze verder. Toen mochten ze gaan staan moesten ze elkaar hun rechter hand geven. Chantal kreeg even een rilling van spanning door haar heen.

6The Big Day Empty Re: The Big Day do jul 14, 2011 4:48 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Darren stuurde zijn race auto net de bocht door toen er opeens op zijn schouder werd getikt. Geschrokken kwam hij overeind en keek recht in het gezicht van Jace. Verdorie, had hij het weer voor elkaar gekregen. Voor de laatste keer mocht hij de honden vast houden en even met hen knuffelen. Oké, niet echt knuffelen want straks werd zijn pak nog vies. Jace hield het bruidsboeket even vast terwijl hij stiekem Dack en Indy een knuffel gaf. De riemen van beide honden gaf hij over aan Jace en hij pakte het boeket weer. Bah, Chantal moest heel de tijd met dat boeket lopen. Naar zijn idee behoorlijk vervelend. Dankzij het spelletje met Serena was hij wel wat rustig geworden, desondanks bleef de spanning in zijn buik zitten en kon hij niet stil blijven staan. Vanuit zijn ooghoek zag hij Chantal met Marc aankomen, Melody er natuurlijk ook bij. Onbewust verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht die hij er niet af kreeg. Vooral niet toen hij het boeket aan Chantal gaf en daarna Melody aanpakte. Hij had het toch voor elkaar gekregen, Melody had een palmboompje boven op haar hoofd. En wat stond het haar toch schattig. Zo snel als hij Melody had vast gepakt zo snel moest hij haar ook weer loslaten. Voor hij haar terug gaf aan Marc drukte hij een kus op haar wang. Gespannen pakte hij Chantal haar hand vast, straks moest hij haar een arm geven. Liever een hand dan een arm, maar goed. Half naar Chantal kijkend en half naar de zaal waar iedereen in zat stond hij ie wat scheef van de zenuwen. In plaats van iets terug te zeggen tegen Chantal hield hij dan ook gespannen zijn mond en knikte hij enkel. Zijn vader had weer een goede indruk achter gelaten bij Chantal. Dat hij er was vond hij al niet leuk maar daar kon hij niets meer aan doen. Vooral toen ze verzocht werden om naar binnen te gaan begonnen te zenuwen op te borrelen. Darren keek nog even snel naar Chantal voor hij zijn rechterarm voor haar hield en wachtte tot ze haar arm erin stak. Zodra ze konden gaan lopen zette hij zijn voeten voor elkaar en wandelde hij samen met zijn bijna vrouw naar het altaar. Bij het zien van Dack die speels naar Indy zijn oor hapte kon hij het niet laten om even te lachen. Die sukkel wist ook niet wanneer hij rustig moest wezen. Gelukkig wist Jace hem rustig te houden zodat er geen geblaf tussen al het gezanik door kwam. Eenmaal bij de stoelen aangekomen ging hij op een stoel zitten. In plaats van dat híj Chantal haar hand fijn kneep werd zijn hand haast fijn geknepen. Niet dat hij het erg vond, het maakte hem ie wat rustiger. Darren rolde ongezien met zijn ogen toen ze moesten knielen voor een mannetje in een jurk. Leuk, op de grond zitten terwijl die man stoer loopt te doen in een jurk. Hij wist gewoon dat Jace er hetzelfde over dacht want toen hij naar hem keek moest hij moeite doen om niet in de lach te schieten. Darren keek dan ook snel weer naar de grond. Normaal gesproken moest je je ontroerd voelen, hij moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Gelukkig was hij net over zijn lach bui heen toen ze op mochten staan en elkaar hun rechterhand moesten geven. Hij haalde diep adem en wist een kleine lach op zijn gezicht te toveren terwijl hij naar Chantal keek. Ze zag er werkelijk wonderschoon uit, geen woorden voor.

7The Big Day Empty Re: The Big Day do jul 14, 2011 11:20 pm

Chantal

Chantal

Chantal zag in haar ooghoek dat Darren een grote glimlach op zijn gezicht had. Ze merkte ook dat hij soms naar Jace keek. O wat was hij toch af en toe een klein kind maar wel haar kleine kind. Toen ze haar rechterhand aan Darren had gegeven keek ze hem voorzichtig aan. De woorden van de dominee gingen eigenlijk een beetje langs haar heen omdat ze nog steeds vol verbazing dat Darren echt in een pak voor haar stond. Ondertussen werd er gevraagd wie deze vrouw aan deze man gaf. Zoals afgesproken kwam Marc naar voren en vertelde dat hij het deed in de naam van hun ouders. Toen hij achter Chantal stond gaf hij der een por in haar rug zodat ze weer zou gaan opletten. Heel even schrok ze er wel van maar letten wel weer op. In haar oor hoorde ze van Marc dat ze niet zo moest staren en naar de dominee moest luisteren. O als ze haar broer niet had wat dan. Toen was het zo ver de dominee begon met zijn praatje tegen Darren of hij haar tot zijn vrouw wilde nemen tot de dood hun scheid en dat soort dingen. Nadat Darren zijn antwoord had gegeven begon de dominee het aan Chantal te vragen. Eigenlijk dezelfde woorden die hij bij Darren voor haar gebruikte. Alleen was het nu of zij hem tot haar man wilde. ”Ja zeker weten.” Ze had een glimlach op haar gezicht die ze niet meer weg kreeg. Nadat ze het ja woord hadden geven moesten ze de ringen om doen en net daar voor hun zegje te doen. Marc kwam samen met Melody die helemaal blij was in haar jurkje de ringen brengen. Darren pakte de ring van Chantal van het kussentje en Chantal kreeg de ring van Darren om en luisterde naar de woorden die hij zei. Toen pakte Chantal de ring van Darren van het kussentje en deed die om zijn vinger. ”Darren deze ring is een teken van mijn liefde voor jou die nooit zou over gaan.” Ze stond met tranen en nog steeds met haar hand in die van Darren. De dominee kwam er even weer tussen door maar heel erg vond Chantal het niet. Want de dominee verklaarde ze tot man en vrouw meneer en mevrouw Parker heten ze nu. Nadat hij dat had gezegd zei hij dat Darren zijn bruid mocht kussen. Voor ze het wist had Darren de sluier die voor haar gezicht zat naar achteren gedaan en waren ze voor het eerst aan het zoenen als meneer en mevrouw Parker.

8The Big Day Empty Re: The Big Day zo jul 31, 2011 6:45 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Darren deed braaf wat er van hem gevraagd werd. Normaal gesproken deed hij het niet graag, maar omdat vandaag Chantal haar speciale dag was luisterde hij toch maar. Oké, misschien was het ook wel een klein beetje zijn speciale dag. Natuurlijk ook die van Marc. In plaats van Chantal haar ouders mocht hij haar weggeven aan hem. Best raar, Chantal werd aan hem gegeven. Net alsof ze een gebruiksvoorwerp was die hij een hele lang tijd mocht gaan gebruiken. Gelijk kreeg hij de woorden van Selena door zijn hoofd. ’Nooit ga ik trouwen, dan moet ik namelijk de was gaan doen, en koken, en schoonmaken. Geen tijd meer voor leuke dingen.’ Hij had haar uitgelachen omdat hoe ouder ze werd hoe minder tijd ze kreeg voor leuke dingen. Leuke dingen moest je inleveren voor werk, voor serieuze dingen. Nieuwsgierig keek hij naar Marc die achter Chantal iets deed. Bovendien zei hij iets tegen Chantal, alleen kon hij het natuurlijk niet verstaan. Gelijk schoten zijn ogen naar Jace. Als hij iets gemist had, had hij zichzelf toch echt voor schut gezet. Nou niet iets wat hij graag wou doen voor zo’n gezelschap. Gelukkig was er niet veel bij hem voorbij gegaan. Hij haalde dan ook ie wat opgelucht adem toen de dominee weer tegen hem begon te bazelen. Was het zo moeilijk om gewoon te vragen of hij Chantal als zijn vrouw nam? Zonder enige twijfel opende hij zijn mond. “Dat het nog word gevraagd. Ja natuurlijk.” Door de manier waarop er tegen hem gepraat werd en tegen Chantal ontspande hij zo goed als helemaal. Hij zag er het plezier weer in en kon af en toe een moeilijk gezicht van Jace zien als de honden weer begonnen te klieren. Naja, echt klieren, het was meer elkaar proberen te irriteren door in elkaars oren te happen. Het zou grappig zijn als die twee door de kerk zouden gaan rennen, een hoop kabaal maken en dan zo bovenop zijn vader springen, hem helemaal onderlikken en hem de kerk daarna uitjagen. Hopelijk zou zijn vader niets tegen zijn moeder hebben gezegd over de bruiloft, zo wel dan kon er zeker een onweersbui hun kant op komen. Darren kon de glimlach niet onderdrukken die op zijn gezicht verscheen toen Melody in haar jurkje tevoorschijn kwam om de ringen te brengen. Zoals de bedoeling was pakte hij de ring van Chantal van het kussentje en deed hem voorzichtig bij haar om. “Lieve Chantal, elk jaargetij, elk nieuw jaar zal ik jou liefhebben. Deze ring staat voor alles wat we hebben meegemaakt en nog gaan meemaken.“ Geduldig wachtte hij tot zijn ring om zijn vinger zat en de dominee weer ging praten. Tot hij de woorden, meneer en mevrouw hoorde zat hij gevangen in Chantal haar ogen. Hoe was hij eigenlijk voor haar gevallen? Letterlijk gevallen. In het park was hij haar voor het eerst tegengekomen. Tijdens het joggen samen met Dack, die stomme hond was toen voor zijn voeten gaan liggen waardoor hij struikelde. Op dat moment viel hij voor haar. Een naam wist hij niet, hij wist niet eens of ze misschien een vriend of zo had. Wel wist hij dat ze dat íets had. Een gevoel wat je tegenkwam als je iemand voor de eerste keer zag, liefde op het eerste gezicht. Dankzij Fly waren ze nu een soort van bij elkaar. Wou Chantal geen paard dan had hij haar niet zo vaak gezien in het begin. Wist hij niet zeker of hij écht van haar hield en of hij haar het wou gaan vertellen. In de tijd dat ze Fly bij hem had gestald hadden ze dan ook behoorlijk wat meegemaakt. Hoe stom dat hij was had hij haar opgesloten in de stallen, haar mobiel drijfnat gemaakt, maar hier stonden ze nu. Hand in hand, voor het altaar, bijna man en vrouw. Toen hij zijn achternaam hoorde, met ervoor Mevrouw, kwam er een glimlach op zijn gezicht. Zonder te twijfelen of iets deed hij de sluier die voor haar gezicht hing naar achteren. Zijn arm sloeg hij om haar middel en hij deed een pas naar voren. Vrolijk zoende hij haar waarna hij haar een knuffel gaf. “mevrouw Parker, u ziet er mooier dan mooi uit.” Een hoop geklap was te horen maar hij trok zich daar niets van aan. Was misschien wel de bedoeling, haalde hem niets uit. Voor nu ging het hem toch echt om Chantal. Ze was zijn vrouw geworden. Vanaf het moment dat ze man en vrouw waren genoemd hoorde ze écht bij hem. Melody had zijn achternaam, net zoals de volgende kleine die op komst was. Hij pakte Chantal haar hand beet, die zou hij mooi niet loslaten, en richtte zich tot Jace. Er was nog een ding wat ze moesten doen, alleen dat moest wel buiten anders ging de dominee klagen. Gevolgd door Marc, Jace, en de honden wandelde ze naar buiten. Achter hen aan kwam de rest mee tot iedereen zich buiten had verzameld. Behoorlijk wat mensen, ondanks de weinige uitnodigingen. Tenzij Chantal er stiekem meer had uitgenodigd. Wat haalde het uit, voor nu mochten ze nog even wat leuks doen. Kort liet hij Chantal haar hand los om uit een witte doos een witte duif tevoorschijn te halen. “Tadaa.” De lach die hij al de hele tijd op zijn gezicht had kreeg hij er niet vanaf. Een van de twee duiven gaf hij aan Chantal waarna hij de andere ook uit de doos pakte. “Op drie?” Zodra hij antwoord had begon hij met aftellen. Hij hoefde maar 3 te zeggen of iedereen begon mee te tellen. “…Twee…,Eén.” Hij schoof zijn duim weg voor de vleugels van de duif en opende zijn handen. Een klein zetje de lucht in en de duif vloog zo de lucht in. De vrije wereld in. Misschien niet zo heel erg vrij want ze zouden weer terug moeten komen voor een volgende bruiloft. Ach, zolang ze maar goed behandeld werden had hij er vrede mee. Nu hij zijn handen weer vrij had pakte hij Chantal haar hand terug vast. Marc kwam erbij staan met Melody. Die twee hadden het ook wel naar hun zin. Ergens was hij benieuwd hoe Melody een zusje of een broertje zou vinden. Alle aandacht ging dan niet meer naar haar maar dat moest verdeeld worden. Wel bleef zij papa’s kleine prinses. Terwijl hij zich allerlei dingen stond te bedenken gooide Chantal haar boeket. Door een hoop lawaai uit de menigte schrok hij op. Iris had het boeket gevangen. Dat kon toch gewoon geen toeval zijn? Zijn blik vloog naar die van Jace. Hij kreeg geen echt antwoord, eerder wat onschuldig gelach en een rood hoofd. Jace richtte zich dan ook snel op de honden zodat hij niets hoefde te zeggen. Waren de vermoedens van Chantal en hem toch goed geweest. Weer pakte hij Chantal haar hand om haar iets anders te vertellen dan het geheim van Jace en Iris. “Misschien wist je het al, misschien niet maar ehm.. We moeten vanavond een soort van weg..” Een soort van stiekem had hij geregeld dat ze op huwelijksreis gingen. Melody werd opgevangen door Marc. Alle spullen voor Melody waren door dinges ingepakt. Chantal en hij zouden niet écht weggaan. Wel weg, maar ook weer niet. In elk geval niet vliegen, daar gingen je oren van ploppen. Van Iris en Jace hadden ze als huwelijkscadeau een overnachting in een of ander chic hotel gekregen. Met een hoop dingen erop en eraan. In de ochtend een luxe ontbijt, ’s middags een lunch, ’s avonds ook nog eens een hele maaltijd. Tussendoor waren er ook dingen geregeld maar daar mocht hij niets van weten. Hij had het dan ook eigenlijk helemaal niet te weten mogen komen maar omdat Jace een beetje slordig was geweest had hij het te weten gekomen. Moet je maar geen folder op de tafel laten liggen, zoiets is behoorlijk stom omdat het niet eens zijn eigen tafel was. Desondanks vond hij het helemaal niet erg om het te weten. Chantal wist het niet, hopelijk, dus voor haar was het nog een soort verassing. Evenals Melody haar spullen stonden Chantal haar spullen klaar, ingepakt door Iris, en zijn spullen ingepakt door Jace. Waarom hij ze zelf niet in mocht pakken wist hij niet. Waarschijnlijk omdat Jace vond dat hij zich niet goed aankleedde. Sufkees. Tot zijn verbazing verscheen zijn vader, tussen de menigte, onderaan de trap met een soort open koets geval. Evelyn en Fly stonden ervoor in tuig wat hij nog niet eerder had gezien. In elk geval niet hun tuig. Geen enkel vlekje was te bekennen op hun lichamen, hun manen keurig gekamd en gevlochten. Zelf zat hij in zijn pak, met Selena ernaast, op de bok. Precies zoals hij hem herinnerde van vroeger. Statig en wel op de bok, hij als klein kind ernaast of in een kar. Was zijn vader toch niet zo slecht bezig geweest als hij had gedacht. In tegendeel zelfs, het was net een sprookje waar ze in beland waren. “Klaar om te gaan?” Vroeg hij nieuwsgierig aan Chantal. In plaats van gehaast naar de koets rennen omdat het regende konden ze heerlijk ernaartoe sloffen en op hun gemak wegrijden. Toen ze bij de koets aan waren gekomen hielp hij Chantal erin. Zelf ging hij naast Chantal zitten en keek eens naar de achterwerken van Fly en Evelyn. Zelfs hun staarten waren keurig gevlochten. Iemand had er veel werk van gemaakt, vooral om Evelyn schoon te maken. Haar kennende had ze zich weer heerlijk vies gemaakt. Vanavond zouden ze pas weggaan, nu was het moment om taart te gaan eten en te gaan dansen. Evelyn en Fly kwamen in beweging waardoor er gekletter van achter de kar te horen was. Nieuwsgierig kwam Darren overeind en leunde over het bankje heen. Aan de koets vastgebonden met touw hingen er allemaal blikjes en hing er een kartonnen bordje met Just Married. Met wat gepriegel kreeg hij het touwtje van de blikjes los, het bordje liet hij hangen, daar zag hij de humor wel een klein beetje van in. Ook al maakte het bordje de koets nogal belachelijk. “Het voelt alsof ik in een film beland ben.” Zei hij tegen Chantal toen hij weer zat en ze op weg waren naar de zaal. Fly en Evelyn draafde lekker door, ze waren er dan ook sneller dan hij had verwacht. Onderweg had hij, onder het giechelend gezicht van Selena, Chantal nog een zoen gegeven. Morgen zou het vast en zeker pas bij hem doordringen dat Chantal nu zijn vrouw was. Dat hij haar zijn vrouw kon noemen. Bovendien Melody had nu ook een officiële achternaam net zoals de volgende kleine. Eenmaal aangekomen bij de zaal stapte ze weer uit. Ze waren niet als eerste gekomen, een aantal auto’s waren ook al aangekomen en stonden hen op te wachten. Langzaam aan volgde de rest van de auto’s tot iedereen er was. Darren merkte niet veel van alle mensen, zodra hij uit de koets was wandelde hij naar Evelyn om haar een aai te geven. Jammer genoeg werd hij veels te snel weer bij haar weggetrokken door Jace. Het enige wat hij naar zijn kop geslingerd kreeg was; ‘Pas op je pak, die moet misschien nog een keer voor zoiets gebruikt worden.’ Oké, nu wist hij het zeker. Jace en Iris hadden toch echt iets met elkaar. Binnen stond er een heel buffet klaar, er werd muziek gespeeld en er stond een behoorlijk grote ronde tafel met een grote taart erbovenop. Onder alle mensen met hun felicitaties was hij Chantal kwijt geraakt. Samen met Jace liep hij naar de taart toe om hem eens te keuren. Voorzichtig haalde ze een vinger over het glazuur heen om daarna snel de benen te nemen. Straks zou hij aangesneden worden, als hij Chantal had gevonden en iedereen rustig was. Chantal kon hij niet missen, ze stond in haar prachtige jurk tussen de mensen die haar wouden feliciteren. Elke keer dat hij een stap dichter in haar buurt kwam werd hij tegengehouden en moesten er weer iemand met hem praten. Konden ze hem niet gewoon met rust laten? Dat zou vele malen makkelijker zijn als ze straks ook nog taart wouden. Misschien was het ook handiger geweest als hij heel de tijd bij haar was gebleven, vanaf het begin, en niet taart wou gaan proeven met Jace. Eindelijk stond hij naast haar en kon hij haar hand weer vastpakken, de mensen om hen heen werden dan ook wat rustiger en gingen op hun stoeltje zitten aan de tafels die er stonden. “Pfoe, zullen we vluchten? De taart is trouwens wel heel lekker.. De glazuur dan.” Darren lachte onschuldig naar Chantal omdat hij verwacht dat hij een klap zou krijgen. Als papa zijnde moest hij het goede voorbeeld geven aan Melody. Maar het was gewoon zo leuk om even je vinger in de glazuur te steken en je daarna uit de voeten te maken. In plaats van enkel te proeven van de taart mochten ze hem ook aan gaan snijden. Uit voorzorg gaf hij Chantal het mes en liet hij haar eigenlijk gewoon snijden. Het was dan wel de bedoeling dat je het met z’n tweeën deed maar hij was veels te bang dat hij de taart zou verknallen. Na het taart aansnijden en dan ook nog eens uitdelen, opeten, en weer praten gaf hij Chantal zijn arm en wachtte tot ze die van haar er doorheen stak. Voor het ‘feest’ zou beginnen wou zijn vader nog een hele speech houden. Leuk, op welke manier zou hij hen gaan vernederen? Eenmaal bij hun stoelen schoof hij die van Chantal naar achteren zodat ze kon gaan zitten. Nadat zij was gaan zitten liet hij zichzelf in zijn eigen stoel vallen en wachtte op de vernederende woorden van zijn vader. Echter, zijn vader had geen vernederende woorden. Het klonk haast, aardig. Darren zat met open mond te luisteren naar wat zijn vader allemaal vertelde. De helft van de tekst kwam niet bij hem aan. Alleen de gedeeltes waarover hij verbaasd was kwamen bij hem binnen en bleven hangen. ”Samen hebben we behoorlijk wat meegemaakt, in de jaren dat hij nog thuis woonde heeft hij mij nooit laten zitten.” Ondertussen begon hij zich bekeken te voelen en zich nogal ongemakkelijk te voelen. Kom op, een beetje doorpraten mocht wel. ”Chantal, zorg goed voor mijn jongen. Als je hem niet meer wilt, er zit levenslange garantie op.” Pardon, garantie? En waarom zou Chantal hem niet meer willen? Waarom zouden ze anders getrouwd zijn? Om over een paar jaar doei tegen elkaar te zeggen en de benen te nemen? Mooi niet, tenminste als het aan hem lag. Chantal was voor hem gewoon echt de ware. Ze was zijn prinses. Eindelijk was zijn vader klaar en de mensen klapten kort voor hem. Ze kregen te horen dat het buffet geopend was en dat je er heen kon om wat te halen. Bovendien kon er gedanst worden, alleen moest iedereen wachten tot de eerste dans was gemaakt door Chantal en hem. Darren keek geniepig naar Chantal en pakte haar hand. “Durf je nog met mij mee te gaan?” De woorden sprak hij ie wat plagend uit. Dansen was nou niet waar hij super goed in was, maar hij kon het wel een soort van. Stijldans les samen met een schoolvriendin omdat je gala voor de deur stond. Wat had hij het gehaat, nu kwam het wel goed uit. Er werd een nogal stom, langzaam, lied opgezet waar ze op konden dansen. Gelukkig kwam Jace overeind en regelde dat er andere muziek kwam. Kom op, moest er altijd geschuifeld worden? Juistem, nee dus. Met Chantal haar hand in de zijne liep hij naar de dansvloer. Nog steeds stond er een glimlach op zijn gezicht. Vooral toen hij zijn hand draaide en zijn andere hand rond Chantal haar middel legde. “Weet je wat het leuke hier van is. Straks kan ik je vrouwmens noemen.” Zodra de maat regelmatig liep kwam hij in beweging. Ene voet voor, dan weer je andere, dan zus, dan zo. Dat hij het onthouden had was een wonder. Tijdens de dans bleef hij telkens naar Chantal kijken, ze was zíjn vrouw. Van niemand anders, als ze haar af wouden pakken moesten ze toch echt eerst langs hem zien te komen. Dack zou hem er wel bij helpen. Na de dans drukte hij een kus op haar voorhoofd. “Hou van jou.” Fluisterde hij er achteraan voor hij door Iris weggesleept weg. “Ook hallo kleine.” Net zoals altijd kreeg hij een stomp tegen zijn arm en een klein beetje boze woorden over zich heen gegooid. Toch bleef het maar al te leuk om Iris kleine te noemen. Terwijl hij, weer, aan het dansen was keek hij nieuwsgierig naar Chantal. Jace had zijn plek bij Chantal over genomen en hield haar bezig met waarschijnlijk weer een stom verhaal. De dans was nog niet over of er werd door Selena gegild naar hen. Ojee, dat kon nooit goed zijn. Voor hij het wist schoten Dack en Indy langs zijn benen. Hun riemen sleepten over de vloer, Selena rende er achteraan. Darren moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten, het had gewoon fout moeten gaan met die twee. Geamuseerd liet hij Selena nog een rondje rennen voor hij ingreep. Hij hoefde maar zachtjes te fluiten of Dack draaide zich om en kwam naar hem toe. Indy ging naar Chantal toe en begon bij haar om aandacht te vragen. Voor Dack er weer vandoor zou gaan pakte hij de riem en gaf hem terug aan Selena. Het meisje haar hoofd was rood aangelopen van schaamte. Hij knipoogde naar haar toen hij haar de riem van Dack gaf. Indy zou er vanzelf achteraan komen, die twee waren zowat onafscheidelijk geworden. Op zijn verzoek verdween Selena met nog een paar kinderen naar buiten, daar konden ze met de honden spelen zonder dat er commentaar zou komen. Zodra de rust weergekeerd was en hij eindelijk vrij was wandelde hij naar Chantal toe. “Ik moet je trouwens nog wat vertellen..” Hij was nog niet uitgesproken of Marc kwam naar hem toe met Melody op zijn arm. Darren pakte Melody over en wandelde met haar naar de tafel toe. De grote broer moest natuurlijk ook even met zijn kleine zusje dansen. Ondertussen kon hij met Melody spelen. Niet dat er veel te spelen viel. Ze was zo moe dat ze zowat gelijk in slaap viel zodra ze de kans er voor kreeg. Zacht wiegde hij haar heen en weer in zijn armen tot ze echt in slaap viel. Arme meid, de drukte van vandaag had haar doodop gemaakt. Met Melody in zijn armen wandelde hij richting een kamer die als het goed was leeg was en waar hun spullen stonden. Melody haar buggy stond er ook, daar kon ze mooi in slapen zonder gestoord te worden. Een aantal andere kinderen waren er aan het spelen met hun ouders, ontsnapt aan de drukte, en ze konden niet overlopen worden door de rest. Hij stopte Melody in haar buggy en dekte haar toe met een dekentje. Een van de moeders wou wel op haar passen zodat hij terug kon gaan zonder met een babyfoon te hoeven zeulen. Fijn, moest hij toch nog terug. Hij hield niet van al die mensen en al dat lawaai. Elke kans om uit die drukte weg te zijn greep hij met alle plezier aan. Desondanks verdween hij uit de kamer en ging hij terug de menigte in. Ondertussen was het tijd voor het nagerecht. Waar eerst nog het hoofdgerecht op de tafels stond, stonden nu allerlei schalen met fruit, ijs en allerlei dingen wat je er nog bij kon doen. Voor hij lang in de rij moest gaan staan pakte hij een bordje dingetje en schepte hij ijs op met aardbeien erbij. Heerlijk vanille ijs met aardbeien. Zoiets kon je toch gewoon niet laten staan? Gevolgd door een heleboel andere mensen liep hij terug naar zijn plaats. In plaats van heel snel alles naar binnen te werken deed hij extra langzaam. Hoe langzamer je deed hoe langer je er over deed. Des te langer je niet kon dansen en je met rust werd gelaten. De volwassenen lieten hem wel alleen, maar de kinderen van een aantal ooms en tantes helaas niet. Hij was nog niet eens op de helft van zijn heerlijke ijs of er werd aan zijn arm getrokken door een jongetje met donker bruin haar en heeeele grote ogen. “Wil je geen ijs?” Kom op, kinderen waren dol op ijs. Althans, hij was dol geweest op ijs. Vooral softijs met spikkels. Daar kon hij echt van genieten op zijn tijd. Als antwoord kreeg hij een harde nee terug, daarna werd er weer aan zijn arm getrokken omdat hij hen niet genoeg aandacht gaf. ”Wij willen pony rijden, maar moest vragen aan u.” Wat? Werd hij u genoemd? Zelfs op de manege noemden ze hem geen u. Enkel nieuwe leden noemden hem u, tot ze doorkregen dat hij u echt verschrikkelijk vond. “Uhm, ponyritjes. Juist.. Zullen we dat een andere keer doen? Jullie kunnen dan naar mijn huis komen en dan mogen jullie op de paarden een ritje maken, oké?” Hopelijk had het geholpen, Jace zou nijdig worden als hij zijn pak vies zou maken. Daarnaast, het was lullig om weg te lopen van je eigen feest. Omdat hij nog steeds iets moest vertellen aan Chantal kwam hij overeind en wandelde hij naar de dansvloer toe. Arme Chantal, er was telkens wel iemand anders die met haar wou dansen. Gelukkig wist hij constant smoesjes te verzinnen waardoor hij niet hoefde te dansen. Eenmaal bij Chantal tikte hij degene af die met haar aan het dansen was en nam hij Chantal weer in zijn armen. “Ik moet je nog steeds iets vertellen, je mag alleen niet gaan gillen of gaan huilen.. Beloofd?” Zodra ze het had beloofd vertelde hij wat hij voor haar had verzwegen. “Het is al een weekje geleden sinds ik het heb ontdekt maar ehm, Indy deed beetje vreemd en ik wou jou niet ongerust maken dus ben ik met haar naar de dierenarts geweest. Heel hoop blabla maar het kwam er op neer dat we niet de enige ouders zijn.” Darren lachte onschuldig naar Chantal. Hopelijk zou hij nu niet op zijn kop krijgen dat hij niets tegen haar had gezegd. Als hij het had gezegd zou ze vast en zeker in paniek zijn geraakt, wat niet goed voor haar was, dus leek het hem beter om het zo toe doen. Daarnaast, leuk nieuws moest verteld worden tijdens een leuke gebeurtenis. Tot nu toe had hij het erg naar zijn zin, voor Chantal kon hij niet spreken. In haar hoofd kijken lukte hem nog steeds niet. Omdat het nummer was afgelopen sleepte hij Chantal snel mee naar de tafel in de hoop dat er nog ijs over was. Stel je voor dat het allemaal op zou zijn, een wereld ramp. Met wat geluk wist hij nog wat aardbeien mee te krijgen en slagroom. Toen hij weer zat hield hij met een lach op zijn gezicht, een aardbei voor Chantal haar gezicht. “Daar komt het rode aardbeitje aan en hij wilt heel graag parkeren in jou maagje.” Melody keek hem altijd stom aan wanneer hij zo tegen haar praatte. Logisch want het sloeg nergens op. Ze opende enkel wel haar mond wanneer hij iets stoms zei. Was het niet omdat ze moest lachen of omdat ze weer wat wou brabbelen. Mond open was mond open. Een van de nadelen van je kind voeden was toch echt dat je mee ging eten terwijl er niets in je mond zat. Moest Melody haar mond open doen zat hij met open mond voor haar. Zat de hap in haar mond dan ging hij automatisch mee kauwen. Zulke momenten waren behoorlijk raar wanneer hij het opmerkte. Nu hij aan Melody dacht zei hij ook maar snel tegen Chantal dat ze lag te slapen onder toezicht van een andere ouder gevalletje. Voor de zoveelste keer kwam er iemand langs met een fles wijn. Darren zei dan ook voor de zoveelste keer dat hij niet meer hoefde maar wel graag een glas water wou. Je zou toch denken dat er geluisterd werd als je bruidegom was? Jammer genoeg duurde het wel heel lang voor hij zijn water kreeg. Zoals hij verwacht had werd het ook aan Chantal gevraagd. Antwoord had ze nog niet kunnen geven of zijn vader begon zich er mee te bemoeien. “Meid, drink een glas met me. Naar mijn weten heb je nog heel de avond niets op, je hoeft toch niet naar huis te rijden.” Oei, wat zou er geantwoord gaan worden? Alcohol was nou niet bepaald goed voor de baby. “Pap, jij moet straks wel naar huis rijden dus is het niet slim als je iets anders neemt dan wijn, champagne, rosé, en de rest?” Of het slim was om zijn vader te laten rijden wist hij nog niet zeker. Later zou hij wel kijken of hij nog op zijn benen kon staan. Normaal gesproken hield hij zich in, een wijntje bij het eten en verder niet echt iets extra’s. Maar ja, als moeders er niet is kan je je laten gaan.

Lang duurde het niet of het feest was voorbij. Darren liet zich in een stoel zakken zodra iedereen weg was. Hoeveel handen had hij vandaag geschut? Hoeveel had hij gedanst? Niet nog een keer, ook al was het stiekem best leuk. Helaas kon hij niet lang blijven zitten. Jace stond aan zijn arm te trekken dat hij mee moest komen. Na wat gemopper luisterde hij naar alles wat Jace wou. Ander overhemd aan, jasje uit, en gelukkig die stomme stropdas af. Als een klein kind huppelde hij achter Jace aan. Op stomme vragen gaf hij ook een stom antwoord terug, met natuurlijk een zeur stemmetje. Elke keer dat hij het deed werd hij in zijn zij geprikt tot hij maar snel terug rende naar de stoel waar hij daarnet op had gezeten. Alsof er niets was gebeurt ging hij zitten en wachtte hij af tot Chantal terug was samen met Iris. Waarom moesten ze zich verkleden? Je komt ‘s nachts aan, niemand die je ziet. Werd er naar hem geluisterd? Nope, het moest gaan zoals Jace en Iris wouden. Dat was waarschijnlijk ook het beste. Stel je voor dat ze hem gingen vertellen wat hij moest doen. De helft zou hij vergeten waardoor het helemaal fout zou gaan. Bedankt maar nee bedankt. Liever de commando’s van Jace en Iris opvolgen dan alles verpesten. Naast zijn stoel stond de buggy van Melody. Zijn kleine meisje lag heerlijk te slapen met haar knuffeltje in haar hand geklemd. Ome Marc had uitstekend voor haar gezorgd. Nog een dag moest ze bij Marc blijven daarna kon ze weer mee naar huis. Evelyn en Fly werden door zijn stalhulp naar huis gebracht, en dan samen met Kini, Maddog en de kleine smurf vertroeteld tot ze het zat zouden worden. Zoiets had hij te horen gekregen van zijn vader na een heel interessant gesprek over druiven. Druiven konden paars zijn en groen. Leuk. Druiven werden ook nog eens rozijnen als je ze liet drogen. Wat interessant om te weten. Hoe rozijnen rozijnen werden hoefde hij echt niet te weten. Eten was eten, sommige lekkere dingen werden minder lekker als je wist waar ze van gemaakt waren en hoe ze gemaakt werden. Gelukkig had hij rozijnen altijd al heel erg lekker gevonden ondanks dat hij wist dat het verschrompelde druiven waren. Op commando van Jace stond hij op, pakte Chantal haar hand en zei hij Melody gedag. Voor ze gingen werd Marc nog even geknuffeld en kregen Dack en Indy een aai over hun kop. Die twee hadden zich voorbeeldig gedragen, tot ze uitbraken dan. Arme Selena. Op een volgend commando wandelde Darren achter Jace aan richting de deur. Tijd om te vertrekken.


4649 woorden xD

9The Big Day Empty Re: The Big Day di aug 02, 2011 11:21 am

Chantal

Chantal

De reactie toen de dominee aan Darren vroeg of hij haar als zijn vrouw wilde zorgde dat ze een brede glimlach op der gezicht kreeg. Er was de hele tijd al een glimlach maar nu was hij er nog meer. De zenuwen die er eerst ook waren die waren nu eigenlijk zo goed als weg. Toen Darren de ring bij haar om deed zei hij zoiets liefs en teder dat die woorden een paar minuten later nog steeds door hoofd heen aan het spoken waren en zorgde dat er nu echt tranen in haar ogen waren. Het was raar wat een paar woorden met je konden doen. Onbewust pakte ze heel even met haar linkerhand de ketting met het hartvormige medaillon er aan vast. In dat hartje zaten de foto’s van haar ouders. Ze had hem vandaag express om gedaan zodat haar ouders bij haar waren op deze dag. Heel even dacht ze ook door Darrens woorden terug aan de eerste keer dat ze hem zag. Het was zo raar gegaan ga je joggen in het park valt er een erg goed uit ziende jongen voor je omdat zijn hond ineens voor hem lag waardoor hij viel. Het was maar goed dat ze beide paardreden en dat ze zelf op zoek was naar een paard. Het enigste toen nog was de stalling en die kreeg ze door Darren aangeboden. Doordat ze Fly had was ze gewoon vaak bij hem ondanks dat zijn moeder haar liever dood zag dan bij Darren in de buurt. Echt dat mens had zoveel geprobeerd om hun uit elkaar te krijgen. Maar mooi dat het niet gelukt want nu stonden ze zelfs voor een altaar om met elkaar te trouwen. Als dat geen sterke liefde voor elkaar was wist ze het echt niet meer. Doordat de sluier voor haar gezicht werd weggehaald en Darren dichter naar haar toe kwam, kwam ze weer met haar gedachte bij het werkelijke leven. Toen hij der zoende deed ze vrolijk mee. Ergens voelde het niet anders dan normaal als ze hem zoende maar dit was de eerste keer als mevrouw Parker. Blijkbaar vond Darren het sowieso grappig want hij zei dat mevrouw Parker er mooier dan mooi uit zag. Chantal moest daar echt even om lachen zeker toen ze het geklap op de achtergrond ook nog hoorde. ”Nou dank u meneer Parker. U ziet er ook niet slecht uit in een pak.” Voor ze het wist had Darren haar hand te pakken en nam haar mee naar het gangpad. Ze liep gewoon met hem mee wat hij van plan was wist ze echt niet maar goed. Toen ze buiten was liet hij jammer genoeg der hand los in plaats daarvan kreeg ze een witte duif van hem in der handen. Ze keek hem aan en begreep al wat de bedoeling was. Toen hij vroeg op drie knikte Chantal ja. Bij de derde tel liet ze gelijk met Darren de duiven los. De fotograaf die binnen ook foto’s had gemaakt deed het nu ook zodat je de duiven echt uit hun handen zag opstijgen. Na het duiven los laten kwam Marc met Melody niet dat Chantal der even vast kon houden omdat haar plicht nu was om haar bruidsboeket te gooien. Ze draaide zich om en gooide haar boeket naar achteren. Snel draaide ze zich om omdat ze graag wilde zien wie het boeket ving. Tot haar verbazing ving Iris het boeket waardoor ze een redelijk rood hoofd kreeg. In haar ooghoeken keek Chantal naar Jace die net als Iris eigenlijk een rood hoofd had gekregen. Was er dan toch wat tussen die twee. Hadden zij en Darren het niet verzonnen dat het er was maar was het er echt. Voor ze er weer erg in had voelde ze Darrens hand om die van haar heen. Verbaast keek ze hem aan toen hij vertelde dat ze vanavond een soort van weg moesten. Natuurlijk moesten ze weg ze was echt niet van plan om in de kerk of in de zaal waar ze hun feest hielden te gaan slapen. Maar eigenlijk konden ze niet naar hun huis want omdat Iris haar mond voorbij had gepraat wist ze dat ze van haar en Jace een nacht in een erg luxe hotel kregen. ”Ehum ik weet niet of ik het je mag vertellen maar………” Voordat ze nog verder kon praten gebeurde er alweer iets. Darrens vader want nu haar echte schoonvader was kwam ineens boven alle mensen uit. Waarschijnlijk stond hij gewoon ergens op. Toen Chantal goed keek zag ze dat het een witte landauer was waar hij op zat. Toen ze nog beter keek zag ze dat haar eigen merrie samen met die van Darren voor de wagen stonden. Het liefste zou ze gelijk naar Fly gaan om even heerlijk met haar te knuffelen maar ja dat kon ze nu even niet maken. Misschien kon ze het straks wel even als ze er net uit waren. Dan ging ze gewoon even snel naar haar toe. Voor nu keek ze vanaf een afstandje naar de merries ze waren helemaal ingevlochten en schoon. Het schoon was echt een wonder. Toen Darren vroeg of ze klaar was om te gaan knikte ze. ”Ja helemaal. Maar wist jij hier van dan je vader onze paarden zou pakken?” Chantal deed haar linkerarm in Darrens rechterarm haken en liep met hem naar de koets. Toen ze bij de koets waren deed Chantal de voorkant van haar jurk wat hoger dan dat ze eerst met lopen had. Gelukkig hielp Darren haar met het instappen. Toen ze eenmaal goed zat kwam Darren naast haar zitten. Van Marc kregen ze Melody zodat zij gewoon lekker bij haar ouders in de koets kon zitten. Chantal keek automatisch een beetje naar de merries en zag dat hun staarten ook helemaal in een nette vlecht. Echt degene die de merries klaar had gemaakt had goed zijn of haar best gedaan. Helemaal omdat er geen vlek was te bekennen. Okee wel de vlekken die er hoorde maar de vieze vlek vlekken waren er niet. Nieuwsgierig keek Chantal wat Darren deed toen hij aan de achterkant hing. Al gauw wist ze het want waar eerst hard geluid van blikken was, was nu niets meer. Hij had de blikjes los gemaakt dat was wel beter want Evelyn en Fly konden nog steeds zomaar uit het niets ineens schrikken. Chantal der geluk kon echt niet meer op ze was vandaag gewoon nog blijer dan normaal. Toen Darren iets tegen haar zei keek ze naar hem. Wat hij zei was wel waar dat het gevoel was of ze in een film zaten. Ergens vond Chantal het een droom een droom waar ze niet uit wakker wilde worden. Als het een droom was dan was het wel een prachtige droom maar een teleurstelling als ze wakker werd. ”Het is inderdaad net een film maar ook weer een droom. En ik hoop zo niet dat het een droom is. Maar dat het gewoon echt is dat ik nu echt je vrouw ben. Dat ik nu een tweede achternaam heb die ik maar wat graag zal gebruiken.” Toen Darren haar zoende deed ze gewoon mee. Zoals gewoonlijk begon Selena te lachen als ze aan het zoenen waren. Jammer genoeg was het ritje naar de zaal veelste snel voorbij. Marc stond er te wachten zodat hij Melody kon aanpakken van Chantal en Darren. Toen Melody bij Marc op zijn arm zat stapte Darren uit die Chantal daarna hielp uit stappen. Gelukkig hielp hij want het was erg lastig met een jurk aan. Toen ze uitgestapt waren liep Darren gelijk naar Evelyn toe. Chantal hield met haar rechterkant de voorkant van haar jurk zoals ze de hele dag al deed op en liep toen naar Fly. Ze gaf haar even een kus op haar neus en een aai over haar hoofd. Jammer genoeg moest ze van Iris mee voordat haar jurk helemaal onder de vlekken van Fly der kwijl kwam. Tot Chantal der verbazing was Darren niet meer bij Evelyn dus ging ze maar met Iris naar binnen. Binnen werd ze helemaal overdonderd met felicitaties. Op het moment kon ze Darren ook nergens vinden wat ze best vervelend vond. Ineens voelde ze vanaf achter een hand die haar hand vast pakte toen ze om keek zag ze dat het Darren was. O gelukkig was hij weer bij der alleen in die slangenkuil van alle mensen staan was erg benauwend. O wat zou ze graag op zijn opmerking ingaan of ze zouden vluchten. Maar dat konden ze niet maken omdat de gasten er voor hen waren. Ze keek hem heel even serieus aan omdat hij zei dat het glazuur van de taart erg lekker was. Maar het lukte gewoon niet omdat ze vandaag gewoon veelste gelukkig was. ”En dan dacht je niet even van ik neem mijn vriendin euhh vrouw mee. Denk dat ik er nog wel aan moet wennen om mezelf je vrouw te noemen.” zei ze met een lachende stem. Ondertussen liep ze met Darren naar de taart. Het was echt een grote taart met vier lagen. Op die lagen zat van rode en groene marsepein rozen met blaadjes. Het was bijna zonden om de taart aan te snijden maar ja. Van Darren kreeg Chantal het mes in haar handen misschien was hij bang dat hij de taart alleen maar zou mollen. Chantal sneed een stukje taart en deed dat op een bordje. Zoals het eigenlijk hoorde gaf Chantal darren een stukje taart van de vork maar hij haar ook. De fotograaf die van het ja woord ook foto’s had gemaakt maakte nu ook weer foto’s zodat ze een overzicht van de hele dag hadden. Toen Chantal en Darren hun stukje taart op hadden gaf Darren zijn arm Chantal stak die van haar er door heen. Met haar vrije hand tilde ze weer de voorkant van haar jurk omhoog met Darren liep ze naar hun tafel toe. Tot haar verbazing deed Darren Chantal der stoel naar achter zodat ze kon zitten. Toen ze zat schoof hij der zelfs netjes aan. Toen Nick een speech ging houden kreeg Chantal het even moeilijk o wat had ze graag gehad dat haar vader ook een speech had gegeven. Okee misschien ook weer niet stel je voor dat hij allemaal belachelijke dingen over vroeger had gezegd toen ze klein was. Onder de speech van Nick hield Chantal de hand van Darren vast. Heel even zuchten ze diep en keek ze Darren aan. Zou hij het door hebben dat ze het best moeilijk had of was ze goed genoeg om de moeilijkheid met haar glimlach te verbergen. Tijdens de speech van Nick waren er best veel dingen om te lachen. Verbaast was Chantal wel toen Nick zei dat als ze hem zat werd dat er levenslange garantie op Darren zat. ”Tuurlijk zorg ik goed voor hem. Alsof ik dat nog niet heb gedaan in de twee jaar dat we samen zijn. En je krijgt hem echt niet terug. Hij zit nu voor altijd aan me vast en dat weet hij maar al te goed.” Lachend keek ze Darren aan. Wat dacht Nick wel niet dat ze Darren nu zomaar na een paar jaar ging dumpen. Echt niet waarom had ze anders ja gezegd op zijn aanzoek. Ja het aanzoek op het strand terwijl ze met Fly en Evelyn daar reden in de ondergaande zon. Heel even liet ze Darrens hand los maar als snel had hij der hand weer te pakken. De vraag of ze nog met hem mee durfde kwam er een beetje plagend uit maar ze trok zich er eigenlijk helemaal niets van aan. ”Waarom zou ik niet met mijn eigen man mee durven te lopen?” Ze stond op en weer moest ze haar jurk een stukje omhoog houden. Voordat ze de dansvloer op gingen kwam Iris snel aangelopen en hielp Chantal even met haar sluier uit haar opgestoken haren te halen. Heel voorzichtig haalde Iris het eruit. Toen het eruit was liepen ze verder de dansvloer op waar Darren zich naar haar toe draaide en zijn hand in haar middel legde. Chantal der linkerhand had ze in de hand van Darren en met haar rechterhand hield ze de voorkant van der jurk weer omhoog. Haar mond viel alleen even open toen ze hoorde wat Darren zei dat hij der nu vrouwmens kon gaan noemen. ”Als je dat maar uit je hoofd laat. Dan luister ik echt niet naar je.” Tijdens het dansen volgde Chantal de passen van Darren. Ze was ergens verbaasd dat hij kon dansen. Dat had ze echt niet van hem verwacht maar dat maakte deze dag eigenlijk nog specialer. Want wanneer zou het nog gaan voorkomen dat ze met ze tweetjes gingen dansen waarschijnlijk gewoon nooit. Toen ze van hem een kus op der voorhoofd kreeg deed ze even haar ogen dicht. Hij fluisterde dat hij van der hield. Alsof ze het nog niet door had dat hij van der hield anders zou je toch niet met diegene gaan trouwen. Jammer genoeg kwam Iris er aangelopen en trok Darren weg. Iris had Darren mee en al gauw kwam Jace en vroeg of ze met hem wilde dansen. Agh wat maakte het ook uit ze ging met Jace dansen en hield ondertussen een beetje Darren in het oog. Straks was ze weer alleen tussen al die mensen mooi niet dat ze dat liet gebeuren. Tijdens het dansen was Jace leuke beschamende dingen over Darren aan het vertellen van vroeger en van toen ze nog niets met Darren had. Chantal moest er erg om lachen. ” Ben je me nu aan het proberen te stelen van Darren net zoals toen ik net iets met hem had. Het lukt je toch niet want ik ben gek op hem en ik denk niet dat Iris het me in dank af neemt als ik iets met jou aan zou gaan.” Nog voordat ze een reactie van Jace terug kon krijgen hoorde ze Selena gillen. Chantal stopte met dansen en zag Dack en Indy ineens naar binnen rennen. Het kon ook niet anders dat die twee iets zouden flikken deze dag. Ze waren gewoon al te braaf geweest. Dack rende als een gek door de zaal en Indy ging vrolijk achter hem aan. Selena kreeg ze alleen niet te pakken toen Darren naar Dack floot kwam hij gelijk naar Darren toen. Indy daarin tegen kwam naar Chantal toe om aandacht te vragen. Chantal aaide Indy even over haar bol en pakte toen de riem van de grond. Ze gaf de riem aan Selena die met Dack en Indy weer weg ging. Chantal keek Selena en de honden nog even na. Achter haar kwam Darren ineens met de mededeling dat hij der nog iets moest vertellen. Chantal draaide zich om en keek hem vragend aan. Helaas moest ze nog even wachten op wat hij wilde vertellen want Marc kwam met Melody op zijn arm en wilde graag even met zijn zusje dansen. Toen Chantal naar Melody keek zag ze echt dat haar meisje doodop was van alle indrukken van de dag. Het was maar goed dat ze even met papa mee ging. Het liefste wilde Chantal der zelf natuurlijk even vast houden maar ja als bruid moest je nou eenmaal dansen. Ze ging met Marc de dansvloer op en volgde zijn passen. Ineens zag Marc dat ze het medaillon om had waar hun ouders in zaten. Natuurlijk moest hij het daar gelijk even over hebben waarom ze die nou om had want hij paste niet bepaald bij der jurk. ”Zo zijn onze ouders er toch bij Marc. Ik kan je vertellen dat ik het toch best moeilijk vind dat ze er niet bij kunnen zijn. Ik ben allang blij dat ik Darren zover heb kunnen krijgen dat hij zijn vader uitnodigde want eerst wilde hij het niet. Ik wilde niet dat hij zou voelen wat ik voel het is toch een leeg iets. Niet dat jij die plek niet opvult maar als je gaat trouwen wil je gewoon je ouders er bij hebben.” Gelukkig begreep Marc het maar al te goed dat het niet leuk was als je ouders er niet waren. Terwijl ze met Marc aan het praten en dansen was keek ze even waar Darren was. Ze zag hem alleen nergens wat ze best raar vond. Het betekende wel dat ze helemaal alleen was. Ineens stopte Marc met dansen omdat er iemand op zijn schouder tikte omdat diegene nu weer met Chantal wilde dansen. O vanavond zou ze echt geen voeten meer over hebben van het dansen maar natuurlijk ook omdat ze nu op hakken liep wat ze normaal echt nooit deed. Ze was nog ongeveer nog twee keer van danspartner veranderd toen degene waar ze mee aan het dansen was door Darren werd afgetikt. O wat was ze blij toen ze even niet meer hoefde te dansen met andere mannen. Het stond ook gewoon echt lekker in de armen van Darren gewoon lekker rustig. Ze keek hem aan toen hij zei dat hij haar nog steeds iets moest vertellen ze mocht alleen niet gaan gillen of huilen dat moest ze ook echt beloven. ”Okee ik beloof dat ik niets zal doen.” Haar mond viel open om wat hij vertelde. Ze wilde gelijk er op reageren toen hij zei dat Indy een week geleden raar deed. Ze wilde zeggen waarom heb je het niet verteld dan had ik naar de dierenarts kunnen gaan maar blijkbaar hoefde ze dat helemaal niet te zeggen want Darren was al geweest. Heel langzaam viel haar muntje toen Darren zei dat ze niet meer de enigste ouders waren. ”J j je bedoelt toch niet dat…….. dat Indy en Dack ouders worden.” zei ze met verbazing in haar stem. Hoe had ze het zelf nou niet kunnen merken dat haar hondje anders dan normaal deed. Ze voelde zich zelf een beetje dom. ”Dus dat gaat druk worden in huis. Of we doen de honden tegen die tijd in de lege stal die we nog hebben.” Toen het nummer af was gelopen nam Darren der mee naar het ijsbuffet waar ze door al dat dansen nog niets van had gegeten. Ze keek wat Darren pakte en dat was aardbeitjes en slagroom wat best lekker was. Ze liep met hem mee naar hun stoelen en ging zitten. O wat deed haar voeten dat goed zeg even geen gedans of geloop meer. Toen Darren de aardbei voor haar mond hield zei hij echt zo iets kinderlijks waardoor ze begon te lachen. ”Je weet dat zelfs je dochtertje van èèn jaar oud daar raar van gaat kijken.” Toch nam Chantal een hapje van de aardbei. Van Darren hoorde ze ook dat Melody lekker lag te slapen wat ze heel goed begreep het was gewoon veel geweest voor hun meisje. Ineens kwam er iemand bij hun langs met een fles wijn omdat diegene vond dat ze wijn moesten drinken. Chantal had de hele avond alleen nog maar sinaasappelsap of water gedronken vanwege de kleine die in haar buik zat. Niemand was het eigenlijk opgevallen dat ze geen alcohol had gedronken. Ineens kwam Nick met de opmerking dat ze een glas wijn of wat dan ook moest mee drinken omdat hem was opgevallen dat ze de hele avond nog niets qua alcohol had gedronken. Even wist ze niet wat ze moest zeggen want ze wilde het eigenlijk nog niet aan Nick vertellen. Gelukkig schoot Darren Chantal te hulp met zijn opmerking naar zijn vader toe. Zijn vader was eigenlijk gelijk stil en liep weg. Toen hij weg was gaf Chantal Darren even een kus. ”Ik was even bang dat je vader door bleef zeuren dat ik wijn ofzo moest gaan drinken.” fluisterde ze in zijn oor.

Langzaam begonnen de mensen van het feest richting huis te gaan. Chantal moest weer heel veel handen schudden omdat de meeste mensen haar gedag zeiden en als nog een keertje veel geluk gingen wensen. Terwijl ze richting Darren liep werd ze ineens door Iris mee getrokken. Ze werd mee genomen naar een kamertje waar een redelijk leuk jurkje lag die ze van Iris aan moest doen. Iris begon gelijk de oren van Chantal der hoofd af te kletsen dat ze van alles vandaag genoten had. Maar ook over dat Chantal het op de huwelijksnacht wel veilig met Darren moest doen. Chantal schoot gelijk in de lach waar door Iris vragen begon te stellen waarom ze ineens zo begon te lachen. Omdat Iris het eigenlijk altijd door had wanneer Chantal loog zei Chantal de waarheid. ” Is je nog niet opgevallen dat ik de hele avond geen druppel alcohol op heb?” Nu Iris begon na te denken was het eigenlijk inderdaad wel opgevallen maar ze had er niets achter gezocht. Chantal zuchten even diep en keek Iris aan. ”Nou weet je jij bent de eerste naast Darren en mij die het gaat weten. Ik ben anderhalve maand zwanger van ons tweede kindje.“ Zoals verwacht schrok Iris eerst even maar over het daarna helemaal geweldig dat ze zwanger was. Iris hielp ondertussen Chantal even uit haar jurk want alleen kreeg ze hem niet los. Langzaam liet Chantal de jurk van haar afgeleiden en stapte er uit. Iris hing gelijk de jurk op een kleding hanger en hing hem aan de deur. Het jurkje wat klaar lag trok Chantal aan en verwisselde der hakken voor iets lagere hakken. Dat was echt al veel beter dan wat ze de hele dag aan had gehad. Iris zou zorgen dat de jurk in het huis terecht kwam net zoals het pak van Darren. Omdat Jace en Iris zo vaak bij Darren en Chantal waren wist ze precies in welke kamer de kast stond waar de kleren in moesten. Samen met Iris liep Chantal naar Darren en Jace. Naast Darren zag Chantal haar meisje staan die heerlijk lag te slapen. Het liefste had Chantal haar nog even in haar armen gehad maar dan zou ze wakker geworden zijn. Het duurde even maar toen kreeg Chantal door dat ze zonder Melody naar het hotel zouden gaan. Ergens vond Chantal het verschrikkelijk om haar dochtertje zo maar achter te laten bij Marc maar hij was gek op zijn nichtje en vond het helemaal niet erg om op haar te passen. Voorzichtig gaf Chantal Melody een kusje op haar hoofdje en gaf ze Marc een knuffel. Toen ze dat had gedaan moesten ze van Iris en Jace mee naar de auto. Chantal was echt moe geworden van de hele dag en was echt blij als ze niet meer hoefde te lopen. Ze stapte in de auto en ging tegen Darren aan zitten toen hij naast der kwam zitten achter in de auto. Omdat ze niet hoorde te weten waar ze heen gingen reed Jace hun naar het hotel. Ergens zat het Chantal helemaal niet lekker dat ze hun dochtertje niet mee namen maar ergens begreep ze wel dat er was geregeld dat Marc op haar zou letten. Het was natuurlijk niet echt romantisch of zo als je, je huwelijksnacht had en dan de hele tijd naar je dochtertje te moeten omdat ze honger of een vieze luier had. Chantal liet het er maar bij. Omdat ze tegen Darren aan zat legde ze haar hoofd op zijn schouder en hield zijn hand vast. ”Ik hou echt van je. En stiekem zit het me niet lekker dat we Melody bij Marc moesten laten.” fluisterde ze in zijn oor. Veel tijd voor een reactie terug was er niet want de auto stopte. Jace en Iris stapte uit en Jace deed de deur open zodat Darren en Chantal konden uit stappen. Eerst stapte Darren uit en daarna kwam Chantal de auto uit. Ze hoorde dat ze naar binnen moesten lopen en zeggen dat er op de naam Parker een kamertje was gereserveerd. Ze kregen een tas mee en liepen hand in hand naar binnen. Zoals gezegd zeiden ze dat er een kamer op hun achternaam was. Ja hun achternaam niet alleen meer de achternaam van Darren. Er werd een piccolo geroepen die hun naar hun ‘kamertje’ bracht. Hij gaf de sleutelkaart aan Darren en ging toen weer weg. Chantal keek Darren aan en was best benieuwd hoe de kamer er uit zag. Toen Darren de deur open maakte en Chantal naar binnen wilde lopen werd ze ineens opgetild. Omdat het best onverwacht was schrok ze een beetje. Ze deed haar armen om zijn nek heen en zoende hem even. De deur duwde Darren met zijn voet erg handig dicht en liep hij verder. Verbaast keek Chantal de kamer rond het was niet zomaar een kamertje maar een bruidssuite. De kamer was echt gigantisch groot net eigenlijk als het bed die er stond. Het was een prachtig groot hemelbed waar op het dekbed allemaal rozenblaadjes lagen. Ze werd door Darren op de grond gezet maar ze beleef nog wel even lekker in zijn armen staan. De hakken die ze nu nog aan had trapte ze uit. Gelijk was ze een stukje kleiner maar dat maakte helemaal niets uit. Haar voeten waren echt moe van het lopen en dansen. Samen met Darren ging Chantal nieuwsgierig de hele suite bekijken. Op het dressoir stond een emmer met ijs er in en een fles champagne. Bij de emmer stond een kaartje met gefeliciteerd met jullie huwelijk van het hotel. Het jammere was dat Chantal helemaal geen alcohol kon drinken maar het idee was geslaagd. Als Darren champagne wilde mocht hij het gewoon drinken. Nieuwsgierig ging Chantal verder kijken. De badkamer die bij de suite zat was ook gigantisch. Er stond een bad in die sowieso voor twee personen was en toen ze goed keek zag ze dat er ook een bubbelbadfunctie had. Op het plankje bij het bad stonden allemaal verschillende badzout en oliën. Ze zetten de kraan aan en liet het bad vol lopen daar was ze gewoon echt aan toe een heerlijk bad. Chantal liep naar Darren toen en trok hem gewoon mee naar de badkamer. Ze zoende hem heel teder en lief en maakte ondertussen zijn overhemd los. Toen ze zijn overhemd los had deed ze haar ketting met de foto van haar ouders er in af net als haar armband van het haar van Fly en ook haar verlovingsring en trouwring gingen af. Ze was veelste bang dat ze die zou verliezen in het water en dat hij dan door het badputje het riool zou in gaan. Ze legde het allemaal op het plankje onder de spiegel. Nog steeds leek alles als een droom het was haast te mooi en te perfect om waar te zijn. Maar ze stond hier toch echt als de vrouw van. Toen het bad vol was deed ze er een kruidenolie in en zetten de bubbelfunctie aan. Voordat ze er in ging zoende ze Darren nog eens een keertje. ”Weet je zeker dat dit alles geen droom is? Dat ik echt je vrouw ben geworden en ook echt je achternaam heb gekregen?” Het was inderdaad geen droom ze was echt getrouwd met haar Darren. Toen ze eenmaal in het bad zat tegen Darren aan ontspande ze helemaal. Heel even deed ze haar ogen dicht en zuchten even lekker diep. Ineens werd er op de kamerdeur geklopt. Chantal stapte uit het bad en pakte de badjas die aan de badkamer deur hing. Ze deed de deur open en daar stond een mensje van het hotel met allemaal cadeaus en de mededeling dat het net voor hun bezorgd was. Het waren de cadeaus van de gasten van het feest. Chantal liet de man naar binnen zodat hij het op het bed kon zetten. Toen hij weg was deed ze de deur dicht en op slot. Rustig liep ze naar Darren die net uit het bad kwam. ”Er zijn allemaal cadeaus voor ons bezorgd.” Ze liep naar het bed en pakte alvast èèn pakje. Voorzichtig maakte ze het open en las het kaartje wat er in zat. Het was van Melody waarschijnlijk had Marc of Iris dat gedaan. Het idee was echt leuk. In het pakje zaten twee prachtige horloges. Voorzichtig pakte Chantal ze eruit en bekeek ze. Op de achterkant stond de trouwdatum gegraveerd. Gelijk liet ze de horloges aan Darren zien. ”Die hebben we van onze dochter.” De ene was heel fijn en de andere was iets groter. Het was dus wel duidelijk welke voor wie was. Chantal deed de horloges weer in het doosje en zetten het weg. Nu was het aan Darren om een pakje te kiezen. Ze was erg benieuwd wat er allemaal in zat.


Whaha ik heb wel 4754 woorden!!!!!!!!!!

10The Big Day Empty Re: The Big Day do aug 11, 2011 6:17 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Gehoorzaam wandelde Darren achter Jace aan. Buiten zag hij Chantal met Iris aankomen. Eigenlijk andersom, Iris sleepte Chantal mee. Eenmaal bij de auto moesten ze natuurlijk even doei zeggen tegen Melody voor ze er vandoor zouden gaan. Best raar dat ze Melody achter gingen laten bij iemand anders. Marc was dan wel de broer van Chantal, maar alsnog was het raar. Hun volgende kleine konden ze niet bij iemand achterlaten. Dat zou nog een tijdje duren. Voor hij in de auto stapte liet hij Chantal in stappen. Jace laadde hun spullen in samen met Iris. Die twee waren ook gewoon onafscheidelijk geworden. Best wel grappig, Chantal en hij hadden goed gegokt toen ze dachten dat die twee iets samen hadden. Eenmaal in de auto merkte hij dat hij helemaal niet moe was. In tegendeel, hij was nog klaar wakker. Stiekem was hij benieuwd hoelang hij het zou volhouden om nog wakker te blijven. Een lach verscheen op zijn gezicht toen hij Chantal haar woorden hoorde. Hij wou terug antwoorden maar de auto stopte al. Gelijk ging hij anders zitten zodat hij nieuwsgierig uit het raampje kon kijken. Een chic hotel? Darren floot zachtjes tussen zijn tanden door. Hoe groot zou het zwembad zijn? Zouden er ook tennisbanen zijn? Alleen al bij al het lekkere eten wat er aanwezig kón zijn begon hij te kwijlen. Weer op commando van Jace kwamen ze de auto uit. Nadat ze hadden gehoord wat ze moesten doen wandelde ze maar richting de ingang. Omdat hij nog niets had gezegd tegen Chantal zei hij het tijdens het wandelen maar. “Ik hou ook van jou. Melody overleeft het vast wel met Marc.” Ook al twijfelde hij het over of hij het niet andersom moest zeggen. Marc moest het zien te overleven met Melody. Hun kleine meisje kon behoorlijk vervelend doen, daarom was ze zíjn kleine meisje. Chantal haar hand in de zijne voelde om de een of andere reden anders dan normaal. Nog steeds heel prettig maar gewoon anders. Chantal kon hij nog steeds zijn vriendin noemen, maar na vanavond was het meer geworden. Ze was nu zijn vrouw. Ze deelden samen een achternaam. Melody zou ook zijn achternaam krijgen en de volgende kleine ook. Bij de receptie kregen ze een kaartje mee nadat ze hun achternaam hadden gezegd. Hún achternaam. Met het kaartje in zijn hand wandelde hij verder richting de kamer. Nog steeds hield hij Chantal haar hand vast en de tas die hij met het kaartje erbij vast hield. Wat zou Jace allemaal uit zijn kast hebben gepakt? Hopelijk geen kleren die niet lekker zaten. Daar had hij zo’n hekel aan. Kleren moesten goed zitten, anders wou hij ze niet aan hoe leuk zo dan ook waren. Eenmaal bij hun kamer haalde hij het kaartje door een bepaald dingetje zodat de deur open ging. De tas gooide hij half naar binnen zodat hij zijn handen vrij had. Enkel bij het denken aan wat hij ging doen verscheen er al een grote lach op zijn gezicht. Chantal deed haar armen om zijn nek en zoende hem even. Daar kon hij toch geen nee tegen zeggen? Darren zoende haar terug en duwde ondertussen de deur open. Zo nieuwsgierig als hij was keek hij met grote ogen rond. Het was niet zomaar een kamer, nee het was een mega kamer. Blijkbaar de bruidssuite, zo te zien aan de champagne, het grote bed en de rozen blaadjes op het dekbed. Best grappig hoe mensen er zoveel rommel omheen verzonnen. Oké, hij moest dan wel toegeven dat het wel leuk was, alle aandacht. Behalve de handjes en zoenen geven, bah gewoon. Zijn wang voelde misbruikt door alle zoenen die hij vandaag had gehad. Chantal was dan wel heel erg ligt maar alsnog begon hij zijn armen te voelen. Vooral omdat hij stilstond en haar een beetje nutteloos in zijn armen had. Zachtjes zette hij haar op de grond, hij liet haar alleen nog niet los. Gelijk sloot hij zijn armen om haar heen en knuffelde hij haar nog even. Eindelijk gingen ze de hele suite bekijken, Chantal voorop hij erachteraan. De fles met champagne had hij al zien staan maar daar had hij geen trek meer in. Op dit moment wou hij liever cola in plaats van champagne. Of aardbeien met slagroom. Ook prima. Toen Chantal naar de badkamer ging verdween hij de andere kant op. Een grote flatscreen tegenover het bed? Kon het nog beter? Vlug ging hij opzoek naar de afstandsbediening tot hij door Chantal mee gesleept werd richting de badkamer. Al snel was hij de flatscreen vergeten. Chantal leidde hem af door hem te zoenen en hem ondertussen half uit te kleden. Hij trok zijn overhemd verder zelf uit toen Chantal bezig was met al haar sieraden aan het af doen was. Even keek hij vreemd omdat Chantal haar trouwring afdeed, al snel begreep hij wat de bedoeling er van was. Stel je voor dat ze hem kwijt zou raken in het water. Na enig wat moeite kreeg hij zijn ring van zijn vinger los. Hij legde hem zorgvuldig weg zodat hij hem niet kwijt zou raken, of zou vergeten waar hij lag. Uit zijn broekzak haalde hij zijn mobiel die hij op het kastje naast het bad legde. Om de een of andere reden hield hij die tegenwoordig altijd bij zich. Hij had er profijt van wanneer Melody weer eens wat schattigs deed, dan kon hij er gelijk een foto van maken. Na Chantal stapte hij in het bad en ging hij tegen de rand aan zitten. Zo in bad was het toch wel het ideale leventje. Jammer genoeg kon je niet heel lang in het water blijven zitten want dan werd je een oud opatje. Dat wou hij wel worden, maar nu nog niet. En dan ook liever niet in een bad. Nieuwsgierig volgde hij de hand van Chantal die richting een knopje ging. Al snel verschenen er allerlei bubbels. “Bubbeltjees.” Zei hij behoorlijk kinderachtig. Voor hij raar aangekeken werd veegde hij de grimas van zijn gezicht af en luisterde hij maar naar wat Chantal tegen hem zei. Of het zeker weten geen droom was? Hoe moest hij dat nou weten? “Wie weet is het een droom, maar dan wel een hele leuke droom. Daarnaast kunnen we altijd nog trouwen als het toch een droom blijkt te zijn.” Chantal kwam tegen hem aan zitten, helaas kon ze niet zo lang blijven zitten want er werd geklopt. Een zucht verliet zijn mond toen hij Chantal omhoog zag komen en zag verdwijnen in een van de badjassen. Darren liet zich onderuit zakken en ging kort onderwater voor hij met een zuur gezicht boven kwam. Koud water over je heen als je moe aan het worden was hield je beter wakker dan warm water. Zonder het bad leeg te laten lopen kwam hij eruit, griste een handdoek van de haak en droogde zijn haren en gezicht af voor hij zichzelf half afdroogde en een badjas aandeed. Darren wandelde richting het bed waar een stapel cadeautjes lagen. “Ojee, cadeautjes. Een kwelling, hoe durven ze me dit aan te doen.” Hij liet zichzelf op het bed zakken en keek hoe Chantal het eerste cadeautje open deed. Horloge’s met hun trouwdatum op de achterkant gegraveerd. Van hun kleine meisje, met wat hulp van een ander. In haar eentje kon ze nou niet bepaald naar de winkel gaan en alles uitleggen wat ze wou. Daarnaast, ze kon amper lopen. Omdat hij aan de beurt was om een cadeautje uit te pakken keek hij eens goed naar de pakjes. Een onschuldige lach stond op zijn gezicht toen hij een van de grootste cadeautjes pakte en het papiertje los begon te peuteren. De lach werd steeds minder groot toen hij telkens weer papier los bleef halen tot hij bij een doosje was gekomen. “Nooou..” Het doosje peuterde hij ook snel open waarna hij er bubbeltjes plastic uithaalde met daarin iets doorzichtigs. Voorzichtig haalde hij het bubbeltjes plastic los tot hij iets van glas in zijn hand had. Vol verbazing hield hij een glazen kubus in zijn hand met erin twee ringen en hun trouwdatum en namen gegraveerd. Hoe krijgen ze zoiets voor elkaar? "Jou beurt.." Nog steeds keek hij vol verbazing naar het werkje in zijn handen.

11The Big Day Empty Re: The Big Day do aug 11, 2011 8:12 pm

Chantal

Chantal

Ergens was Chantal best geïrriteerd dat er op de deur geklopt werd maar toen ze de cadeautjes zag vond ze het weer prima. Het liefste zou ze nog wel met Darren in bad zitten maar ja. Ze keek naar Darren die op het bed zat en een pakje opende. Er zat echt belachelijk veel papier om heen en dan zat het ook nog eens in een doosje. Verbaast was ze wel toen Darren het doosje opende en er een kubusje van glas uit kwam. Haar mond viel haast open. Het was zo apart een kubus met hun namen en twee ringen er in. Toen ze de ringen zag keek ze even naar haar hand waar ze zag dat ze haar trouwring niet meer om had gedaan nadat ze in bad was geweest. Voordat ze een pakje ging openen stond ze op en liep naar de badkamer. Ze pakte haar verlovingsring en trouwring en deed ze om. Haar trouwring natuurlijk aan haar rechter hand dat was nou eenmaal de hand die ze elkaar in de kerk hadden moeten geven. Ook al hoorde ze eigenlijk haar verlovingsring niet meer op te hebben omdat ze nu getrouwd waren deed ze het toch. Het is nou eenmaal een ring met een verhaal die ze niet meer zo maar in een la kon laten liggen. Ook pakte ze haar ketting en armbandje weer. Op het andere plankje in de badkamer zag ze Darrens ring en mobiel liggen. Ze pakte ze mee en liep terug naar Darren. Ze gaf zijn mobiel en hield de ring voor zijn neus. ”Ben je nou al je ring zat.” Op haar gezicht zat een grote glimlach en in haar stem zat een ondeugende ondertoon. Natuurlijk was hij zijn ring niet zat maar hij had hem na het bad nog niet weer terug om gedaan. Haar ketting en armbandje legde ze op het dressoir en uit het tasje wat Iris aan haar had gegeven pakte ze haar mobiel. O wat had ze die gemist vandaag. Normaal zat hij altijd binnen hand bereik in haar broekzak. Zelfs met rijden had ze hem in de broek zitten. Der mobiel nam ze mee naar het bed en ze pakte het volgende pakje. Rustig pakte ze het pakje uit en keek nieuwsgierig wat er in zat. Het waren twee kleine windglazen een zwarte en een witte. Er zat ook een briefje bij dat het voor yin en yang stond. Voor twee levens en dus hun levens. Toen alle cadeaus waren uitgepakt keek Chantal Darren even aan. De cadeautjes waren van het bed af en Chantal had eigenlijk even zin om vervelend te doen. Ze gaf Darren een duw en ging op zijn buik zitten. Heel even zoende ze hem. Ze was echt gek met hem. ”Weet je eigenlijk zijn we nu met ze drietjes wat ik best oneerlijk tegen ons meisje vind. Maar ja laten we er maar even niet aan denken.” Het was tenslotte hun huwelijksnacht. Ineens werd er weer op de kamerdeur geklopt. Waarom konden ze hun nou niet even met rust laten. Met veel tegen zin ging Chantal van Darren af en liep naar de deur. Het was roomservice ze hadden opdracht van Iris gekregen om iets langs te komen brengen. Er was een fles alcoholvrije champagne en aardbeitjes met een schaaltje slagroom en chocodip. Chantal liet het naar binnen rijden en deed snel de deur achter de man dicht. Aan de deur hing Chantal een bordje met niet storen want ze werd er echt gek van. Van het karretje pakte Chantal het dienblad met de schaaltjes en zetten die op het bed. Ook pakte ze de glazen van het karretje en gaf ze aan Darren. De man die het kwam brengen had verteld dat het champagne zonder alcohol was omdat daar speciaal naar gevraagd was. Chantal nam de fles mee naar het bed en gaf hem aan Darren. Zelf pakte ze de glazen over zodat hij de fles kon openen. Terwijl hij de kruk eraf liet schieten deed Chantal even der ogen dicht omdat de knal best hard was. De glazen werden vol geschonken en de fles werd in de ijsbak gezet zodat hij koud bleef. ”Mocht je af vragen waarom Iris deze champagne laat brengen. Ik heb der verteld dat we nog een kindje verwachten. Ze zei namelijk dat we het wel veilig moesten doen op onze huwelijksnacht. Dus ik schoot in de lach en ze ging vragen stellen. Het probleem was dat ze altijd ziet wanneer ik lieg dus ik moest de waarheid wel aan haar vertellen. En ik weet we zouden het niemand vertellen tot dat het echt zichtbaar werd maar ik vertrouw Iris en die zal het nooit door vertellen.“ Snel voor dat Darren iets kon zeggen of boos worden gaf ze hem een zoen. Na het zoenen nam ze een slokje van de champagne en pakte een aardbei met chocolade. Ze hield hem voor Darren zijn mond. Als hij hem niet zou eten zou ze het ook begrijpen want ze hadden een afspraak. Hopelijk zou hij niet boos zijn zeker niet nu ze net een paar uur getrouwd waren. Of misschien ging hij wel zeggen dat hij het ook aan Jace had verteld omdat hij het aan iemand kwijt moest.

12The Big Day Empty Re: The Big Day do aug 18, 2011 1:58 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Darren keek Chantal na toen ze naar de badkamer verdween. Wat ging zij nou opeens doen? Ze moest een cadeautje open maken, niet weglopen. Hij legde de kubus voorzichtig weg en keek welk cadeautje hij straks open wou maken, nadat Chantal er eentje had open gemaakt. Hij was nog bezig met kiezen of hij voelde opeens zijn mobiel op zijn schoot en hij zag enkel nog een ring. Vlug pakte hij de ring uit Chantal haar hand en deed hem om zijn vinger. "Nu blij?" Vroeg hij met een zeurderige toon. Zodra Chantal nog een cadeautje had uitgepakt griste hij het cadeautje van het bed die hij uit wou pakken. Het papier scheurde omdat hij het eraf trok, niet voorzichtig, behalve toen hij zag wat het was. Darren draaide de donker blauwe doos om en opende hem met een nieuwsgierige blik. Op de buitenkant was een camera te zien, en niet zomaar eentje. Uit de doos haalde hij een camera, verpakt in bubbeltjes plastic, wat hij er snel vanaf haalde, met eronder een lens. Zorgvuldig peuterde hij het plakbandje los wat het bubbeltjes plastic op zijn plek hield waarna hij het van de body afhaalde. Het kostte wat gefrummel en gedoe maar uiteindelijk had hij de lens op de body bevestigd en hem aangekregen. Hij had al snel door hoe het werkte en maakte een foto van Chantal. Voor de batterij helemaal leeg zou zijn borg hij hem veilig op en haalde hij het kaartje nog even tevoorschijn. "Mis geen moment van jullie kleine." Dat werden heel veel foto's van Melody en later ook van de andere kleine. Het duurde even maar al snel waren alle cadeautjes uitgepakt. Chantal duwde hem naar achteren en kwam bovenop hem zitten waarna ze hem zoende. Nog even en ze liet zijn hoofd helemaal tollen. "Melody heeft het vast heel leuk bij Marc." Darren keek geërgerd op toen er weer tegen de deur werd geklopt. Moest er nou echt telkens iemand binnenvallen? Ondanks dat er aardbeien werd gebracht met chocolade dip en slagroom keek hij nog steeds zuur. Zijn zure gezicht verdween echter toen hij de fles mocht openen. "Ik mag zeker niet eerst schudden?" Helaas mocht hij niet schudden en moest hij het saai doen. De kurk wrikte hij los tot hij er bijna helemaal uit was. Met zijn duim duwde hij de kurk het laatst stukje los zodat hij weg kon schieten. Naja, niet helemaal wegschieten. Met zijn vrije hand vind hij hem op zodat er niets kapot zou gaan. Zonder te weten dat het alcohol vrije champagne was schonk hij in en zette hij de fles koud. Het was dat Chantal vertelde dat het alcohol vrije champagne was anders had hij er waarschijnlijk niets van gemerkt. Bij het horen wat ze had verteld aan Iris trok hij een pruillipje. Dan had hij het net zo goed kunnen vertellen aan zijn vader en aan Jace. Reageren ging moeilijk want Chantal zoende hem weer en hield daarna een aardbei met chocolade dip voor zijn mond. "Ik hoef geen aardbei." Zei hij koppig. Toch pakte hij de aardbei op het laatste moment uit Chantal haar hand waarna hij snel naar zijn mobiel greep en omhoog sprong. Vlug typte hij een sms naar Jace dat hij dubbel papa zou worden en hij dus dubbel oom. Tevreden hield hij zijn mobiel in zijn hand zodat Chantal kon zien dat hij het smsje had verzonden. "Zo nu weet Jace het ook." Nu hij toch zijn mobiel in zijn handen had kon hij net zo goed de foto van hun kus aan het altaar naar zijn moeder sturen. Om haar te stangen. Alles bij elkaar had een paar minuutjes geduurd, als het al minuten waren. Nu alleen nog de reactie van zijn moeder afwachten. Hoelang kon dat nou toch duren?

13The Big Day Empty Re: The Big Day do aug 18, 2011 2:48 pm

Chantal

Chantal

Ineens stond Darren op en deed hij iets met zijn mobiel. Die werd ineens voor haar neus gehouden. Er stond een smsje naar Jace in dat hij dubbel papa werd. Chantal had een lach daar door op haar gezicht. Ineens ging hij nog meer smsen ze begreep niet naar wie maar ze liet het daar maar bij. Ze zetten de glazen weer op het karretje net zoals de schaaltjes en ging naast Darren op bed liggen. De dag was erg lang en druk geweest maar toch had ze er echt van genoten. Ze was nu de vrouw van de liefde van haar leven kon het nog mooier. Vast niet. Ineens werd er keihard en boos op de deur gebonkt. Chantal zuchten even diep. ”Waarom kunnen ze ons niet gewoon met rust laten.” Voordat zij kon op staan stond Darren al op en liep naar de deur. De deur was nog maar net open en er kwam een hoop geschreeuw van de gang af. ”Wat is dat voor grap die foto. Ben je echt met dat kreng getrouwd!! Dat meen je toch echt niet het is al erg genoeg dat je een kind hebt met dat wicht. Maar dat het nu zelfs familie is slaat alles!!” Chantal schrok een beetje van hoe hard het geschreeuw was. Okee ondertussen was ze wel al veel maar nu was het zo onverwachts. Ineens ging Chantal der mobiel af. Ze keek wie er belde en zag dat het Iris was. Chantal nam der mobiel op en hoorde van Iris dat de moeder van Darren haar en Jace onder druk had gezet om te vertellen waar ze waren. Ze hadden geprobeerd om niets te vertellen maar de druk werd te erg waardoor ze het wel hadden verteld. ”Nou daar kom je lekker laat mee Iris ze staat hier al.” Snel hing Chantal op en stond op. Ze liep naar de deur waar Darren stond om zijn moeder op de gang te houden. Chantal was het nu echt zat dat gezeur van die moeder. ”Laat ons gewoon met rust. Darren heeft er voor gekozen om zijn leven met mij te delen en daar willen wij jou dus niet in hebben. Je hebt al zat gedaan om ons uit elkaar te krijgen. Zelfs een etentje waar ik niet bij mocht zijn omdat je hem aan een ander wilde koppelen. Maar hij koos voor mij omdat hij van me houd. Leg je er bij neer en verdwijn.” Chantal stond gewoon naast Darren en keek zijn moeder aan. ”Hoe durf je zo tegen mij te praten wicht.” Voordat Chantal of Darren er erg in had kreeg Chantal een klap met de platte hand op haar wang. Chantal legde na de klap gelijk haar hand op haar gezicht. Chantal liep gelijk weg want het branden een beetje waar ze de klap had gekregen. Ze liep naar de badkamer en pakte daar een doekje en maakte het nat met koud water. Ze ging op de badrand zitten en deed het doekje op haar wang.

14The Big Day Empty Re: The Big Day ma aug 22, 2011 4:41 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Darren liet zich op het bed terug vallen en sloeg zijn arm om Chantal haar schouder heen. Zo lagen ze een tijdje tot er plots boos op de deur werd gebonsd. Het klonk boos, hij wist niet of het echt boos was. Het kon natuurlijk ook een mensje van het hotel zijn die wat kwam brengen en al een lange dag achter de rug had. Als dat zo was dan wou hij diegene graag even leren lezen want Chantal had een blaadje opgehangen dat ze niet gestoord wouden worden. Kom op, ze lagen in de bruidsuite en nog steeds werden ze constant gestoord. Dit keer stond Darren op en liep naar de deur toe. De deur was nog maar op een kier geopend of er kwam een storm van boze woorden over hem heen. Alleen de stem van de vrouw herkende hij al. Zijn moeder. Hoe had ze te weten kunnen komen waar ze waren? Zijn vader? Nee, die had wel geleerd van zijn vorige fout. Achter hem hoorde hij Chantal haar mobiel afgaan, zij had tenminste wat anders te doen. Echter stond haar gezicht op niet veel goeds. Terwijl hij zijn moeder probeerde te kalmeren luisterde hij half naar het gesprek van Chantal. Darren zette zijn arm tegen de deurpost om zijn moeder tegen te houden binnen te komen. Elke keer probeerde ze het maar hij hield haar tegen tot Chantal aan kwam lopen en zijn moeder een preek gaf. Meestal was het andersom, maar zo moest het ook een keertje kunnen. Darren keek trots naar Chantal maar moest zichzelf inhouden om niet te lachen. Voor hij het in de gaten had hief zijn moeder haar hand en kwam hij met een smak tegen Chantal haar wang aan. Zijn mond viel open en hij keek toe hoe Chantal naar de badkamer liep. "Waar denk jij wel helemaal mee bezig te zijn?! Je valt mijn vrouw aan, je weet dat dat betekend dat we je aan kunnen klagen. Verdwijn voor ik de beveiliging bel." Schreeuwde hij tegen zijn moeder. Het was niet zijn moeder, niet degene van vroeger. Ze was een arrogante trut die hem zwaar irriteerde. Het liefst wou hij haar weg hebben uit zijn leven. Maar helaas kon dat niet zomaar. Omdat zijn moeder niet wegging duwde hij naar over de deurpost heen en belde hij de beveiliging. De deur opende hij weer terwijl hij de woorden die zijn moeder tegen hem schreeuwde over zich heen liet gaan. Niet lang na zijn telefoontje kwam de beveiliging naar boven en namen zijn moeder, met moeite, mee. Darren zwaaide haar achterna toen de mannen niet keken. Stel je voor dat ze het zouden zien. Opgelucht smeet hij de deur dicht en liep hij snel naar de badkamer waar hij Chantal trof met een doekje op haar wang. "Het spijt me zo." Sprak hij zachtjes. Naast Chantal ging hij op de badrand zitten en sloeg hij zijn arm om haar schouders heen. Wat een leuke huwelijksnacht moest worden was verpest door zijn moeder. Morgen zou hopelijk leuker worden. Wat hij gepland had was naar zijn weten leuk, alleen Chantal moest het leuk vinden.

15The Big Day Empty Re: The Big Day ma aug 22, 2011 10:22 pm

Chantal

Chantal

Toen Chantal in de badkamer zat hoorde ze Darren tegen zijn moeder schreeuwen. Ze zuchten even diep. Even later kwam Darren bij der zitten en deed zijn arm om der heen. ”Waarom heb jij spijt.” Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te krijgen wat een beetje moeilijk ging. ”Ik vroeg er eigenlijk zelf om dat je moeder dat deed. ik was nou niet bepaald vriendelijk of zo. Maar ik was haar nu gewoon goed zat.” Chantal legde haar hoofd op zijn schouder. Het doekje hield ze nog wel even op haar wang. ”Het was zo stom van me. Ik had ergens kunnen weten dat ze het niet zou pikken. Ik zal altijd voor haar een wicht zijn die jou niet waard is. Gelukkig weet ik dat je van me houd en niet zoals je moeder over me denkt. Zit te denken het is maar goed dat ze niet weet dat ik zwanger ben van onze tweede.” Het doekje was ondertussen niet meer koud dus legde ze die maar weg. Op haar gezicht kon je de vingers nog wel zien. Het was nog een klein beetje pijnlijk maar het branden gelukkig al veel minder. Ineens stond Darren op en pakte haar bij der hand en trok der mee. Rustig liep Chantal achter hem aan. Eenmaal bij het bed gingen ze daar gewoon even lekker liggen. Heerlijk lag het in zijn armen. ”Iris belde toen je moeder der was. Dat ze Iris en Jace onder druk had gezegd om te vertellen waar wij waren. Maar één ding begrijp ik niet waarom zitten ze in ons huis?” Het enigste wat ze te horen kreeg was dat ze op de paarden en honden aan het letten waren. Ze liet het maar gewoon en vroeg niet verder. Omdat het best al laat was zetten ze de radio zacht aan en bleven gewoon even lekker in elkaars armen liggen. Nog steeds met ongeloof keek ze naar de ringen die om hun vingers zaten. Al snel vielen ze in slaap door alles wat ze die dag hadden mee gemaakt.

De volgende morgen werd er om tien uur op de deur geklopt. Dit kwam omdat er een wake up call was geregeld door Darren omdat ze anders niet op tijd zouden op staan. Langzaam werd Chantal wakker door het geklop maar uit automatisme trok ze het kussen onder haar hoofd vandaan en deed die op haar hoofd. Heel even was het geklop op gehouden. Ze merkte dat Darren ineens naast haar weg was. In de kamer was er nu een raar geluid van een karretje dat binnen kwam gereden. Het drong alleen nog niet helemaal tot haar door dus bleef ze gewoon liggen met het kussen op der hoofd. Ze schrok der echter rot toen er ineens iemand op haar benen kwam zitten. Ergens in de verte hoorde ze iemand tegen haar praten. Dat mevrouw Parker maar moest opstaan omdat het ontbijt wachten. Met veel tegenzin haalde ze het kussen van der gezicht af en keek slaperig naar Darren. Met moeite kwam ze overeind en gaf Darren een zoen. ”Het is dat je het zo leuk verwoorden.” Toen Darren van haar af ging stapte ze het bed uit en ging naast hem op het bankje zitten wat bij het balkon stond. Ergens wilde ze graag weten of de hand afdruk nog steeds in haar gezicht stond hopelijk niet. Al gauw kreeg ze van Darren te horen dat er niets meer van te zien was. Na het ontbijt ging Chantal zich omkleden. Uit de tas pakte ze de kleren die Iris er in had gedaan. Gelukkig wist die goed wat Chantal vaak droeg en mooi vond. Toen ze de kleren aan had maakte der nog even op en deed der haren een beetje opsteken. Ondertussen was Darren ook al bezig geweest met omkleden. Chantal pakte haar mobiel en smsde naar Iris even wat er gister gebeurt was. Gelijk kreeg ze antwoord terug dat het hun erg speet en dat ze maar goed moest gaan genieten van wat er nu nog ging komen. Waarschijnlijk was het een verrassing dus ging ze maar er niet om vragen bij Darren. Beide waren ze klaar met omkleden en dat soort dingen. Onderweg naar beneden vertelde Darren dat ze nog niet naar huis gingen maar ergens anders heen. Chantal liet het maar gebeuren. Na een uurtje rijden kwamen ze op een prachtig landgoed uit. Haar mond viel haast open van verbazing. ”Wat gaan we hier doen??” Een antwoord kreeg ze nog niet hij reed alleen maar verder de oprijlaan op. In de weide langs de oprijlaan stonden twee tinkers ergens leken ze erg veel op Fly en Evelyn. Toen Chantal even om keek omdat ze er al voorbij waren en nog eens goed keek zag ze dat het ook echt Fly en Evelyn waren. ”W wat doen Fly en Evelyn hier??” Ze kreeg te horen dat dan één van de verrassingen was die hier waren. Toen ze uit de auto stapte hoorde ze ineens keihard geblaf en kwam Ivo en Indy op hun afgerend. Chantal kon het moeilijk geloven dat zelfs die twee hier waren en niet eens hun kleine meisje. Net toen ze aan Melody dacht kwam Darren met haar op zijn arm naar Chantal toe. Waar hij haar zo snel vandaan haalde wist ze echt niet maar dat maakte niet uit. Hun meisje was hier waar hun nu ook waren. Chantal pakte Melody van Darren over en gaf der een kus op der wang. Nu ze iedereen gezien had vertelde Darren dat die landgoed voor de rest van de week tot hun beschikking stond. Net als de butler die er was. Want als hun gingen rijden kon hij op Melody en eventueel de honden passen. Chantal vond het helemaal geweldig. ”Dat was dus gewoon de reden dat Iris en Jace in ons huis zitten.” Uiteindelijk gaf Darren toe dat, dat inderdaad de reden was. Omdat hun meisje al een beetje kon lopen zetten Chantal haar op de grond zodat ze zelf kon lopen. Chantal hield wel der handje vast zodat Melody niet kon weg lopen. Ze werd door Darren mee genomen naar binnen waar ze voor het eerst hun butler zagen. Hij vertelde waar ze alles konden vinden qua koffers en spullen van de paarden. Alleen de welkomshal was al gigantisch groot. Wat zou de rest van het landhuis dan wel niet zien. De butler gaf ze gelijk maar even een rondleiding waardoor Chantal Melody maar even op haar arm nam. Over een poosje kon ze dit niet meer doen omdat der buik met hun tweede kleine dan in de weg zitten.

[1.101 woorden Kon wel meer doen maar ik doe je dat niet aan aangezien je inspiloos bent Razz]

16The Big Day Empty Re: The Big Day wo aug 24, 2011 8:48 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Waarom had hij spijt? Omdat het zijn moeder was natuurlijk. Hij voelde zich verantwoordelijk voor wat zijn moeder had gedaan en had gezegd. Darren luisterde naar Chantal en hield zijn mond maar omdat hij niets wist te zeggen. Woorden waren nooit zijn ding geweest. Met zijn ogen volgde hij de bewegingen van Chantal, zijn blik bleef voornamelijk hangen op de vingers die op haar wang stonden. Ouders, wat had je eraan? In plaats van op de bad rand te blijven zitten stond hij op en pakte hij Chantal haar hand zodat hij haar mee kon trekken naar het bed. Een zucht kwam uit zijn mond toen hij zichzelf achterover op het bed liet vallen. Thuis was het bed beter, maar dit bed kon er ook wel mee door. Voor een nachtje dan. Zo goed als mogelijk sloot hij zijn armen om Chantal heen. Nog steeds kon hij het niet geloven, ze was zijn vrouw. Zijn achternaam deelden ze nu. Dat Iris en Jace hadden verklapt waar ze waren kon hij wel begrijpen. Tegen zijn moeder zou hij ook niet durven zwijgen of liegen. Vooral niet als hij onder druk zou worden gezet. Wat dan wel weer een voordeel was, was dat hij haar zoon was en dat hij genoeg bij haar durfde. Onder anderen tegen haar schreeuwen. Vandaag was toch wel heftiger geweest dan normaal. Meestal als hij tegen haar schreeuwde hield ze even haar mond zodat hij kon nadenken wat hij verder wou zeggen. Vandaag ratelde ze maar door dat hij een fout had begaan en nog veel meer. Mooi niet, trouwen met Chantal was geen fout. Integendeel zelfs. Trouwen met Chantal was het beste wat hij had kunnen verzinnen. Erg goed had hij het niet in de gaten maar de vraag van Chantal over waarom Jace en Iris in hun huis zaten kwam aan bod. Vlug verzon hij een smoes dat ze op de honden en paarden moesten letten. Dat was ook wel zo maar dan hoefde ze niet perse in hun huis te zitten. De honden konden met hun mee naar huis en de paarden overleefde het wel als ze maar eten en water kregen. En natuurlijk af en toe gecontroleerd werden. In plaats van in slaap vallen door de muziek op de radio, en de rustige ademhaling van Chantal, bleef hij nog een tijdje wakker. Het zat hem niet lekker dat zijn moeder zo had gereageerd. Ooit moest ze Chantal gaan accepteren. Ze zou niet meer uit zijn leven weggaan. Mooi niet. Daar zou hij persoonlijk voor zorgen. Na wat gepieker viel hij uiteindelijk toch in slaap. De radio stond nog steeds aan, morgen ochtend zou die wel uitgezet worden door een van hen. Als ze het tenminste niet zouden vergeten.

Darren hoorde in de verte geklop maar hij draaide zich gewoon om en sliep verder. Lang duurde het alleen niet tot hij doorkreeg wat er gebeurde. Zijn ogen vlogen open en hij sprong overeind. Vlug liep hij naar de deur en opende hem zodat er iemand binnen kon komen. Lopen ging niet zo heel erg goed want hij was nog half aan het slapen maar dankzij de deur bleef hij overeind. Toen ze weer met z’n tweeën in de kamer over waren keek hij nieuwsgierig wat er op het tafeltje stond. Ontbijt, lekker. Voorzichtig ging hij op Chantal haar benen zitten terwijl hij haar probeerde wakker te maken. “Mevrouw Parker, wakker worden. Het ontbijt kan niet heel lang meer wachten om opgegeten te worden.” Nee, anders zou hij het helemaal in zijn eentje op eten. Hij kreeg een zoen van Chantal en kwam van haar benen af. Nu was ze tenminste wel wakker. Aangezien hij wel wakker was wandelde hij opgewekt naar het bankje toe wat bij het balkon stond. Het uitzicht was prachtig, alleen maar natuur. Geen enkele auto. Thuis konden ze daar ook naar kijken maar hier was het toch wel anders dan thuis. Er mistte alleen iets; de paarden. Evelyn en Fly hoorden in het weiland te staan. Heerlijk grazend met hun oortjes vrolijk naar voren. Helaas waren ze hier niet. Nog niet. Darren keek nauwkeurig naar Chantal haar wang om te kijken of er nog vingers op te zien waren. Helemaal niets, het was keurig weggetrokken. Dat het nog steeds pijn deed kon hij wel voorstellen. Meer dan voorstellen. De klap was hard geweest. Eindelijk gingen ze ontbijten, het leukste onderdeel van de ochtend. Hij pakte een croissantje van het bord af en at hem gretig op het balkon op. Niet veel later begon hij aan zijn tweede en daarna nog een kaiserbolletje. Die dingen waren te lekker om te laten liggen. Na een kop thee wandelde hij naar de tas met kleren. Jace had zijn kleren verzorgd dus hij was benieuwd. Tot zijn verbazing zat zijn lievelings bermuda broek erin. Hoe had hij dat nou toch weer kunnen weten? Zonder mokken poetste hij zijn tanden en kleedde hij zich daarna om. Douchen zou later wel komen. Daarbij was hij gisteravond nog in bad geweest. Samen met Chantal natuurlijk. In zijn crème kleurige bermuda, zwarte shirt en witte enkel sokken wandelde hij naar het bed waar hij zijn schoenen aan probeerde te krijgen. Niet zijn nette schoenen. Nee, die dingen waren verschrikkelijk. Gaf hem maar zijn lage gympen. Veel beter. Behalve als je ze niet aan kreeg. Eindelijk schoot zijn voet door en had hij beide schoenen aan. Zijn zonnebril hing hij aan de kraag van zijn shirt zodat hij die niet kwijt zou krijgen. Lang duurde het niet meer of hij sloot de deur van de bruidssuite achter zich. De tas hield hij in zijn ene hand. Zijn andere hand was namelijk al bezet omdat hij Chantal haar hand vast hield. Hij vertelde Chantal dat ze niet naar huis gingen maar dat ze nog ergens anders heen moesten. Gelukkig zei Chantal niets, toch was hij wel benieuwd naar wat ze dacht. Zou ze weten wat er ging gebeuren? Waar ze heen gingen? Wie daar stonden? Bij de receptie gaf hij de sleutelkaart af en checkte hij uit. Hun auto werd voorgereden en hij gooide de tas in de achterbak voor hij op de bestuurders stoel ging zitten. Hoe kwamen ze aan hun auto? Gister waren ze weggebracht. Was er iemand achteraan gereden met hun auto? Jace waarschijnlijk weer. Het zou ook eens niet. Terwijl hij de sleutel in het contact stak en hem omdraaide pakte hij zijn zonnebril en zette hem op. Liever geen zon in zijn ogen wanneer hij op de weg moest letten. Dankzij de zomer was het telkens wel weer een zonnige dag, helaas voor hem scheen de zon dan altijd precies in zijn ogen wanneer hij met de auto weg was. De rit was lang, en het verveelde hem, maar het doel was het meer dan waard. Eindelijk kreeg hij de afslag in zicht en ging hij de hoek om. Veel auto’s kwamen ze niet meer tegen, uiteindelijk waren ze dan ook de enige op de weg. Darren kreeg een lichte grijns op zijn gezicht en ging stiekem wat harder rijden. Gewoon omdat het kon. Je moest uit je auto halen wat hij kon niet waar? In plaats van een keurig geasfalteerde weg ging de weg over in perfect gelegde klinkers. Aan beide kanten van de auto waren witte hekken te zien met daarachter groen gras en bomen. Op Chantal haar vraag gaf hij geen antwoord, ze zou het vanzelf wel ontdekken. Rustig reed hij verder naar het huis zodat ze niet zo ver hoefde te lopen. Het was dat hij zijn blik op de weg moest houden anders had hij vol smacht naar Chantal haar gezicht zitten kijken om haar reactie te pijlen. Haar verbaasde stem was daar in plaats van wel genoeg voor hem. Tsja, wat zouden Fly en Evelyn hier toch doen? “Had ik dat niet verteld? Ze zijn onderdeel van een verrassing.”[/i] Antwoordde hij zo luchtig mogelijk. Best grappig dat Chantal niet wist wat er ging gebeuren en dat hij wel wist wat er ging gebeuren. Aan de andere kant vond hij het ook wel zielig. Nog een paar minuten en dan zou ze weten wat er aan de hand was. Hij parkeerde de auto naast de trap die naar de hoofdingang leidde. Zelf stond hij ook even met verbazing te kijken naar het landgoed. Dat het groot was had hij geweten, maar zó groot? Darren stond het landgoed nog te bewonderen toen hij opeens iets langs zijn been voelde rennen. Twee vierpotige monsters blafte luid en kwispelde het een en ander af. Dack kwam gelijk naar hem toe gerend en sprong tegen hem op. Hij wist dat hij het niet mocht en kreeg daarom ook een standje. Zodra Dack terug op de grond stond ging Darren door zijn hurken en knuffelde zijn hondje eens stevig. Om de een of andere manier had hij Dack gemist. Zijn aanwezigheid had hij gemist. Darren kwam overeind en verdween kort het huis in waar hij Marc tegenkwam met Melody. “Je bent geweldig.” Zei hij nog tegen hem voor hij Melody over pakte en terug naar buiten liep. Marc had Melody keurig aangekleed, ze zag er top uit. Wie weet had hij haar zelfs beter aangekleed als hij zelf had kunnen doen. Want ja, Chantal en hij waren het nog wel eens oneens over wat ze aan moest. Melody strekte haar armpjes uit zodat Chantal haar goed vast kon pakken. Darren gaf Dack nog een aai, net zoals Indy, voor hij vertelde over het landgoed. “We mogen het landgoed voor een week als thuis beschouwen. Er is ook nog eens een butler aanwezig.” Het laatste sprak hij uit met een lach van oor tot oor. Niet meer zelf drinken in schenken, niet meer zelf afwassen, niet meer zelf Melody haar vieze luiers verschonen. Oké, dat laatste wel. Voor zijn kleine meid had hij alles over. Eindelijk kreeg Chantal door waarom Jace en Iris bij hun in huis hadden gezeten. Hij sputterde even tegen maar gaf het uiteindelijk toe. Zonder Jace en Iris had hij dit alles niet kunnen regelen. Zijn ogen werden wat groter, van plezier, toen Melody op de grond werd gezet en zelf stapjes zette. Hun kleine meisje werd steeds groter en groter. Straks zou ze nog meer woordjes gaan zeggen. De butler gaf hen een grote rondleiding en liet hen alle kamers zien. Vooral de keuken was voor Darren belangrijk evenals de stallen. De rest zou hij wel vinden als hij een beetje zijn best deed. Bijna op het einde van de rondleiding kreeg hij een schuur in het oog naast de stallen. In de tijd dat Chantal ergens naar aan het kijken was vroeg hij wat er in stond. Het antwoord wat hij kreeg liet een grijns van oor tot oor verschijnen. Met toestemming van de butler glipte hij weg en dook hij de schuur in. Twee knal rode quads stonden klaar voor gebruik. Op elke quad lag een helm die je op moest wanneer je wegging. Darren zette de helm snel op en schoof de deur van de schuur verder open zodat hij eruit kon rijden met de quad. Het uit de schuur rijden deed hij rustig, tot hij bij het gras kwam. Omdat hij bang was dat Evelyn en Fly zouden schrikken wanneer hij te dicht bij ze in de buurt kwam reed hij een kort rondje voor hij hem terug zette. Niet in de schuur, nee hij wou straks nog een rondje. Enthousiast wandelde hij naar Chantal toe en begon erover dat ze er ook eentje moesten. Er zaten wel wat voordelen aan maar hij kon er niet zo heel veel verzinnen. Een van de voordelen die hij kon verzinnen was dat de bak er makkelijk mee gesleept kon worden. Over de rest zou hij nog wel nadenken. Omdat ze laat hadden ontbeten zouden ze brunchen in plaats van lunchen. De butler excuseerde zichzelf en ging naar de keuken om dingen klaar te maken voor de lunch. Darren sloeg een arm om Chantal haar schouder heen en wandelde richting Evelyn en Fly. “Ik wil thuis ook een butler.” Zei hij koppig. Alle vieze klusjes zou hij lekker aan de butler over laten. Zelf zou hij dan natuurlijk de leuke klusjes doen. Evelyn en Fly kregen hun baasjes al snel in de gaten en kwamen dan ook naar het hek toe gestapt. Draven zat er niet in, te lui voor natuurlijk. Evelyn duwde haar neusje zachtjes tegen hem aan en brieste. “Goede reis gehad meisje? Hier is het gras zeker veel lekkerder dan thuis.” Natuurlijk wist hij ook wel dat het onzin was om tegen een paard te praten maar alsnog deed hij het. Melody strekte elke keer haar armpje wanneer een van de paarden dichtbij genoeg kwam dat ze hen kon aaien. Nu al een echte paarden meid. Maar goed ook anders zou die arme Mercury nog langer stil staan. Darren verdween heel even naar de stallen en keek er nieuwsgierig rond. Zelfs het tuig van Evelyn en Fly waren mee genomen. Brunchen zou pas later gebeuren, er was vast nog wel tijd om even weg te gaan met de paarden. Melody kon mee natuurlijk. Voor hij het voor ging stellen aan Chantal ging hij opzoek naar een wagen met twee span. Een van de paarden thuis laten kon natuurlijk niet. Met een heleboel geluk vond hij een prachtige kar met echte houten wielen. Geen verfspat zat verkeerd. Vlug liep hij terug naar Chantal. “Weet je wat ik heb gevonden?” Toen hij een nee kreeg ging hij snel verder met vertellen. “Een prachtige kar waarmee we weg kunnen samen met de paarden en Melody. Er schijnt een heel mooi pad te zijn die makkelijk te bereiken is met een tweespan..”

- Ik hoop dat hij nuttig genoeg is voor madame [aa]

17The Big Day Empty Re: The Big Day do aug 25, 2011 3:49 pm

Chantal

Chantal

Omdat Melody nog niet zo goed kon lopen tilde Chantal haar op toen ze de rondleiding kregen. De butler vertelde dat ze de komende week helemaal niet hoefde te koken of wat dan ook. Hij zou het allemaal doen en hij kon ook veel dingen maken. Tijdens de rondleiding kregen ze veel te zien waaronder de gigantische keuken maar ook de kamers, badkamers, sauna, sportzaal er zat zelfs een mini bioscoop in het landhuis. Echt er zat van alles in het landhuis. Toen ze eenmaal in de stallen waren keek Chantal met Melody op haar arm even rond. Ineens was Darren verdwenen. Ze zag hem ook zo snel niet. Ze ging daarom maar weer de stallen uit. Ineens zag ze Darren enthousiast op der af komen lopen en al snel kwam ze er achter waar hij was geweest. Als een klein kind had hij even op een quad mogen rijden. Natuurlijk wilde hij er gelijk ééntje voor thuis hebben. Chantal moest er eigenlijk wel even om lachen. ”Dat zien we nog wel of er ééntje thuis komt. Misschien als hij echt voor een nuttig doel gebruikt kan worden. Misschien dan mag er ééntje thuis komen.” De butler kwam even langs om te zeggen dat hij ging beginnen om alvast dingen voor de lunch klaar te zetten. Toen hij weg was schoot Chantal in de lach door de opmerking van Darren. Hij wilde thuis ook wel een butler hebben. ”Waarom zouden we die thuis nodig hebben. Ik doe toch alles koken en schoonmaken.” Onderweg naar de paarden had Darren zijn arm om haar schouder haar gedaan. Ergens kon ze nog steeds niet geloven dat ze met hem getrouwd was. Maar het was toch echt gebeurt. Toen ze bij de wei waren hadden Fly en Evelyn hun eerst nog niet door. Maar toen ze hun door hadden kwamen ze gelijk naar het hek gelopen. Melody stak gelijk haar handjes naar Fly toen ze met haar neus bij Chantal en Melody kwam. Chantal zetten haar been op het hek en toen zetten ze Melody op haar been zodat ze kon zitten. Zo was het ook beter voor Chantal het uit te houden. Ze aaide Fly even over haar neus. Omdat Darren de stallen nog niet gezien had ging hij nu maar even kijken. Ondertussen ging Chantal met Melody de wei in en liet daar Fly knielen. Eerst zetten ze voorzichtig Melody op Fly haar rug en ging zelf achter Melody zitten. Ze gaf Fly het commando dat de knieling voorbij was en Fly stond op. Chantal hield zich met twee handen aan een pluk van Fly der manen vast. Tussen haar armen klemde ze Melody goed vast zodat ze niet kon vallen. Ze hoopte dat Darren snel zou terug komen zodat hij kon zien dat zijn dochtertje op een paard zat. Maar omdat het best lang duurde voordat hij weer terug was liet ze Fly knielen en ging van haar af. Ze gaf Fly een klopje op haar hals en Melody deed haar moeder gelijk na. Chantal hoorde ineens Darrens stem waardoor ze om keek. Hij stelde een vraag waarop ze het antwoord gewoon echt niet kon weten aangezien ze niet bij hem was toen hij ‘het’ vond. “Nee dat weet ik niet.” Na haar antwoord hoorde ze wat hij had gevonden. Het was een wagen waar Fly en Evelyn in tweespan voor konden. Blijkbaar waren niet alleen de zadels en hoofdstellen hier heen gekomen maar ook het kartuig. Hij vertelde ook dat er een prachtig pad zou zijn waar ze met tweespan konden komen. ”Misschien moeten we dat dan maar doen. dan nemen we ook de honden mee in de kar. Wil je trouwens weten wat je dochtertje net heeft gedaan?” Tuurlijk wilde hij weten wat ze had gedaan. ”Nou ze heeft samen met haar mama net even op Fly gezeten. Mevrouwtje begint al net als ons gek op paarden te worden.” hij vond het jammer dat hij er niet bij was. Hij had graag willen zien dat zijn dochtertje op een paard zat. ”Agh dan gaat ze de volgende keer met papa op Evelyn. Of wilde papa een foto maken van zijn dochtertje en vrouw samen op Fly?” Daar had hij zelf niet eens nog aan gedacht dat hij een foto van hun op Fly had kunnen maken. Chantal pakte Fly bij het halster en nam der mee naar het hek. Melody zat de hele tijd naar Fly te rekken. Haast leek het wel of ze weer op Fly wilde zitten. Chantal liet Fly stil staan en zetten Melody op haar. Ergens vond ze het dood eng dat ze nu zonder dat Chantal er op zat op Fly zat. Melody greep gelijk naar de manen van Fly en begon te giechelen. Chantal keek Darren aan. ”Ik denk dat ze besmet is met het paarden virus. Loop jij er even naast dan kan ze blijven zitten.” zei ze lachend. Darren hield het shirtje van Melody vast en in zijn andere hand het touw waar Evelyn aan zat. Rustig liet Chantal Fly lopen en keek af en toe naar de reactie’s van Melody. aan haar gezichtje te zien vond ze het helemaal geweldig. Het was maar goed dat ze thuis een ponytje voor haar al hadden. Als het niet zo was dan zouden ze die dan snel moeten kopen. Eenmaal bij de poetsplaats moest Melody toch echt even van Fly. Ze wilde echt niet van Fly af dus zetten Darren eerst maar even Evelyn aan de ring vast. Toen Evelyn vast stond moest Melody nu toch echt van Fly af. Heel even ging ze huilen toen ze er af werd gehaald maar dat was al snel over toen ze een borstel in der handjes kreeg en mocht poetsen. Nou ja poetsen een beetje aaien met een borstel. Chantal was normaal sneller dat Darren met poetsen maar ja nu niet echt. Toen ze bijna klaar waren kwam Darren met het tweespan tuig naar de merries toe. Chantal ruimde de borstels samen met Melody op en kwam terug om het tuig op Fly te leggen. Omdat Evelyn het tuig al op had gaf Chantal Melody even over aan Darren. Darren ging samen met Melody maar even de wagen halen. Ondertussen tuigde Chantal Fly op. Ze hoorde Darren aan komen lopen met de wagen en keek om. Ze zag Melody op de wagen zitten en Darren liep er voor. Het was zo grappig gezicht. Snel pakte ze der mobiel en maakte een foto. Het was gewoon te mooi om geen foto van te maken. Ze deed haar mobiel weer weg en nam Fly mee naar de wagen. Darren pakte Evelyn en gaf die aan Chantal toen ze goed stond. Chantal hield beide merries vast terwijl Darren ze aan de wagen was maakte. De butler die een tijdje weg was geweest kwam naar hun toen met een mand. ”Ik heb uw lunch in een mand gedaan. Ik zag dat uw bezig was met de wagen dus ik dacht ik doe het in een mand dan kunt u onderweg picknicken.” Hij zetten de mand achterin de wagen en knikte beleeft en ging weer naar binnen. Voordat hij weg ging zei hij nog dat hij zou zorgen dat rond zeven uur het diner klaar zou staan. Chantal keek Darren aan. ”Heb je de camera mee die we hebben gekregen?” Hij had hem nog binnen liggen. Omdat de merries al voor de wagen stonden rende hij naar binnen en kwam terug met de camera. Hij nam de merries over en Chantal klom op de wagen. Ze pakte de leidsels vast zodat Darren ook op de wagen kon gaan zitten en ze weg konden gaan. Ze keek ondertussen naar Melody die de hele tijd aan het lachen was. Hun meisje zou over een maand alweer één jaar oud zijn. Het was echt snel gegaan de tijd ze begon al steeds meer dingetjes te zeggen en te doen. De fles hoefde Chantal en Darren niet eens meer vast te houden want dat deed Melody al zelf. Voordat Chantal het commando voorwaarts aan de meiden gaf riepen ze nog eerst de honden. Indy en Dack kwamen als een gek aangerend en sprongen achterin de wagen. Chantal liet de meiden rustig voorwaarts gaan en keek Darren aan voor welke kant ze op moesten. Hij had tenslotte gehoord dat er een pad was waar ze met tweespan konden komen. Eerst moesten ze van het landgoed af dan linksaf en dan als maar rechtdoor. Toen ze aan bijna de weg hadden gehad veranderde de geklinkerde weg in een zandpad. Rustig liet Chantal Fly en Evelyn door lopen door het zand. Het was wel erg stoffig maar dan gingen ze vanavond maar de paarden wassen en daarna zelf maar in bad. Darren had niets te veel gezegd dat het een prachtig pad was. Het was helemaal tussen de bomen en de zon scheel lekker. Wat wilde je nog meer. Ineens zetten ze de merries stil omdat ze tussen de bomen een hinde zag staan. Ze tikte Darren aan en wees. ”Moet je kijken.” fluisterde ze. Maar de hinde had de paarden en de mensen in de gaten en ging dus weg rennen. Best jammer want zo vaak zag je het niet. Ondertussen begon ze een beetje trek te krijgen. ”Zullen we maar ergens een plekje op zoeken voor de picknick?” Chantal liet de merrie een stukje verder lopen. Na een half uurtje zagen ze een inham waar een picknicktafel stond en genoeg ruimte was voor de wagen en de merries om te grazen. De halsters hadden ze mee genomen net als twee pinnen die in de grond konden waar Fly en Evelyn aan vast konden staan. Chantal gaf de leidsels aan Darren en sprong van de wagen af. Ze pakte de merries bij de hoofdstellen vast en wachten tot Darren van de wagen was. De merries werden los van de wagen gemaakt en het tuig werd van ze af gehaald en de hoofdstellen verwisseld voor de halsters. Omdat het best zwaar voor ze was om door het zand te lopen waren ze best al aan het zweten. Chantal liep met Fly even het zandpad op en Fly liet zich gelijk vallen en begon te rollen. Na het rollen stond ze op en schudden zich uit. Chantal zetten der daarna vast aan de pin. Ondertussen waren Dack en Indy met ze tweetjes aan het ravotten en keek Melody wat haar papa aan het doen was. Ze zat in het gras op haar kontje en kroop naar de wagen. Met behulp van de wagen stond ze op en liep wankel naar haar vader. Ze trok aan zijn broek toen ze bij hem was. ”Papa.” zei ze met een grote lach.

[1781 woordjes Razz]

18The Big Day Empty Re: The Big Day za aug 27, 2011 6:35 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Bah, dat werd waarschijnlijk geen quad thuis. Chantal had stiekem wel een klein beetje gelijk over het feit dat zij het schoonmaken en koken deed. Hij zorgde voor de andere klusjes. De leukere klusjes. Daarnaast kookte hij ook wel eens. Soms. Darren had onschuldig geglimlacht en zich er verder niets van aan getrokken. Als ze wou ruilen moest ze het zeggen. Waarschijnlijk zou ze heel snel gek worden omdat hij niet goed schoonmaakte of omdat het eten niet lekker genoeg was. Pietlut. In de tijd dat hij in de stallen was geweest, bij de tweespan, had Chantal blijkbaar iets gedaan met Melody. Wou hij weten wat ze had gedaan? Ondanks de twijfel vroeg hij gretig wat ze had gedaan. Samen met Mama op Fly gezeten? Waarom stond het niet op de foto. Konden ze niet nog een keertje op haar gaan zitten zodat hij het ook kon zien? Beteuterd trok hij een pruillip tot hij hoorde dat Melody wel een keertje met papa op Evelyn kon gaan zitten. Ja! Samen met zijn kleine meid op zijn andere kleine meid. Naja, klein was ze niet meer. Evelyn was klein geweest toen hij haar had gevonden. Nu was ze groot. Maar alsnog zijn kleine meisje. Nieuwsgierig keek hoe toe hoe Chantal Melody op Fly zette en hoe Melody naar Fly haar manen greep. Ze wist wel hoe ze zich vast moest houden. Zou ze ook blijven zitten als ze gingen wandelen? Voor de zekerheid hield hij Melody haar shirtje vast terwijl hij Evelyn meenam aan het halstertouw. Evelyn wandelde braaf mee, daar was hij niet bang over. Dat Melody van Fly af zou glijden baarde hem meer zorgen. Maar hij had het helemaal mis. Ze bleef keurig zitten en wou er dan ook niet vanaf. Logisch, ze had het paardengen van haar ouders mee gekregen. Zuchtend zette hij Evelyn eerst maar vast voor hij uiteindelijk Melody toch van Fly haar rug afhaalde. Natuurlijk werd er gehuild, het was ook eens niet. In plaats van haar zelf troosten gaf hij haar snel over aan Chantal. Zij wist wel een leuke manier te verzinnen om Melody te laten stoppen met huilen. In plaats van heel de tijd te blijven kijken wat zijn kleine meisje deed pakte hij de borstels en borstelde hij Evelyn grondig. Zelfs haar benen werden volledig geborsteld tot ze helemaal glom. Enkel nog een vlecht in haar manen en ze konden gaan. Met dit warme weer wou hij haar niet voor de kar spannen met losse manen. Dit keer was hij eerder klaar met borstelen dan Chantal terwijl het anders andersom was. In de tijd dat Chantal de laatste plekken borstelde en de borstels opruimde haalde hij het tuig. Evelyn was al opgetuigd toen Fly nog helemaal gedaan moest worden. Pfoe, en dan zeggen dat hij lui was. Melody werd weer aan hem over gegeven zodat ze mee kon de wagen halen. Het kostte wat moeite om haar in zijn armen te houden, ze wou natuurlijk bij de paarden blijven, maar toen hij begon over de wagen en dat ze erop kon zitten bleef ze keurig stilzitten. De wagen had hij al een stukje naar voren geduwd, nu kon hij hem goed pakken. Melody zette hij op de bok neer, ze bleef er keurig zitten terwijl hij naar de lamoen liep en de wagen in beweging bracht. Jemig, dat ding was zwaar. Toen de wagen eenmaal rolde liep het makkelijker voor hem. Alleen het stoppen ging wat moeilijker. Remmen kon niet want die zaten bij de bok, hij moest zijn gewicht helemaal naar achteren hangen om de wagen te laten stoppen. Dat Chantal een foto had gemaakt van hem voor de kar wist hij niet eens. De lamoen liet hij zakken omdat hij Evelyn moest halen. Melody keek met grote oogjes toe wat papa en mama allemaal aan het doen waren. Fly en Evelyn werden goed voor de wagen gezet, Chantal hield ze vast en hij spande hen volledig in. Elk riempje deed hij op het gaatje waar ze normaal gesproken ook op zaten. Tegenwoordig was het een automatisme geworden om te doen. Terwijl hij bezig was met de broek van Fly vast maken kwam de butler aangelopen met een mand die achterin de wagen werd gezet. Wat voor lekkers zou daarin zitten? Eindelijk was hij klaar toen er werd gevraagd of hij de camera mee had genomen die ze hadden gekregen. Tuurlijk had hij die niet meegenomen, daar had hij niet aan gedacht. Vlug rende hij naar binnen en zocht de camera tussen de bagage. Al snel had hij de hoes gevonden waar de camera in zat. Tevreden rende hij terug naar buiten met de camera die hij onder de bok opborg. Veilig opgeborgen op een plek waar hem niets zou overkomen. Hopelijk. Voor Chantal op de bok klom pakte hij de meiden over tot ze de leidsels goed vast had. Aan de andere kant van Melody, zodat Mel in het midden zat, ging hij op de bok zitten. Zo kon er niets met Melody gebeuren en was de kans klein dat ze zou gaan vallen. Op Mel haar gezicht was een lach te zien, zoals altijd. Hoe snel de tijd kon gaan. De eerste keer dat hij haar in zijn armen had waren haar vingertjes om zijn vinger heen gesloten. Tegenwoordig trok ze gewoon aan zijn broek als er wat was. Wat ook wel weer schattig was maar ook weer niet. Dankzij Chantal vergaten ze niet de belangrijkste leden van het gezin. Voor hij het wist sprongen beide honden achterin op de wagen waar ze vrolijk kwispelend gingen zitten. Stelletje gekken. Omdat hij wist waar ze heen moesten werd hij als tom tom beschouwd door Chantal. Op een nogal vervelende toon zei hij welke kant ze op moesten. Tijdens de rit over een prachtig pad moest hij opeens een bepaalde kant op kijken van Chantal. Helaas was hij net te laat en zag hij enkel het achterwerk van een bepaald beest. Balend ging hij terug goed zitten tot Chantal vroeg of ze een plekje zouden gaan zoeken voor de picknick. Dat liet hij zich geen tweede keer vragen! Veel plekken waren er niet tot ze bij een mooie inham kwamen met ook nog eens een tafel en meer dan genoeg ruimte. Darren kreeg de leidsels in zijn handen gedrukt en wachtte tot Chantal uit was gestapt om de paarden beet te houden. Terwijl hij de leidsels keurig vast bleef houden tot hij wist dat Evelyn en Fly vast gehouden werden praatte hij tegen Melody over wat ze gingen doen. Hun kleine meid had de tijd van haar leven. Soepel sprong hij van de wagen af, en begon de paarden uit te spannen. Al het tuig haalde hij van hen af en legde hij voorzichtig achterin in de kar. De honden waren er gelukkig al uit gesprongen anders waren ze bedolven onder al het tuig. Toen hij eenmaal klaar was haalde hij een pin tevoorschijn die de grond in ging. In plaats van te wachten tot Evelyn bij het zand was ging zijn merrietje al door haar benen heen en rolde gewoon door het gras. Tuurlijk, het zou ook eens niet. Precies zijn paardje weer. Fly had tenminste slim liggen rollen in het zand. Darren slaakte een zucht en zette Evelyn vast aan de pin zodat ze rustig kon grazen. Melody had hij tussen Dack en Indy gezet zodat ze nergens heen kon. Vanuit zijn ooghoek hield hij haar in de gaten terwijl hij zocht naar een laken wat hij op de grond kon leggen. Mieren wou hij niet in zijn broek hebben. En dan al helemaal geen rode mieren. Net toen hij een kleed had gevonden voelde hij opeens gewicht tegen zijn been aan en een heel schattig woordje; papa. De aandacht naar het laken was al snel verkeken, zijn aandacht ging volledig naar Melody. Hij ging door zijn hurken en hield haar half staande terwijl hij haar nieuwsgierig aan keek. “Wat is er meisje? Wilt mama je geen aandacht geven?” Plagend keek hij naar Chantal toen hij het zei. Omdat hij behoorlijke honger had pakte hij Melody op en zette hij haar op zijn arm neer terwijl hij het laken en de mand met zijn vrije hand vast pakte. “Ze zei lekker papa en niet mama.” Helemaal in zijn nopjes zette hij de mand neer en gooide het laken boven op de mand. Kon hem het toch ook wat schelen van die mieren. In kleermakerszit zette hij zichzelf neer op het gras. Melody op zijn been. “Mij vind ze het liefste.”

19The Big Day Empty Re: The Big Day za aug 27, 2011 10:30 pm

Chantal

Chantal

Chantal hoorde haar meisje papa zeggen waardoor ze een glimlach op haar gezicht kreeg. Ze begon steeds meer woordjes te zeggen. Ze keek Darren met een grote glimlach aan toen hij zei dat Melody lekker papa zei in plaats van mama. ”Gelukkig dan kan ik ’s nachts lekker door slapen aangezien ze toch om papa roept.” Chantal liep richting Darren en Melody en hielp met het klaar zetten van de picknick. Ondertussen was ze aan het nadenken over dat Darren graag een quad voor thuis wilde. Ze moest nog een huwelijkscadeau voor hem hebben dus misschien was dat wel het beste idee. Dan moest ze alleen wel even de hulp van haar broer in roepen want dan wilde ze hem hebben als ze naar huis gingen. Niet dat ze nu zo snel naar huis wilde maar goed. Net toen ze alle drie zaten kwamen Dack en Indy hard aangerend. De twee gekken zaten helemaal onder de modder en bladeren. Ineens kwam er een man naar hun toe gelopen. Op zijn broek zaten allemaal hondenpoot af drukken. Hij werd een beetje boos dat hun honden het hadden gedaan en ze moesten maar aan de lijn van die man. Chantal keek een beetje boos naar Indy en Dack. Ze wisten best dat ze niet op mochten springen tegen mensen. Gelukkig hadden ze de riemen achter in de wagen en deed ze aan de lijn. De lijnen deed ze aan de picknicktafel zodat ze niet meer konden weg lopen. Rustig gingen ze aan de picknick verder toen de man weg was. Ineens stond Chantal even op want ze moest het even met Marc er over hebben. Ze liep naar de wagen en ging daar achter staan en belde naar Marc. Ze besprak het met Marc en hij zou er voor dat er een quad bij hun huis zou komen. Dan zetten het ding in de stallen met een grote stik er op en een helm er bij. Chantal bedankte Marc en ging weer naar Melody en Darren. Het scheelde dat hij erg druk was met zijn dochtertje. Het was maar goed dat ze mee was op huwelijksreis anders had ze Marc nooit kunnen bellen. Toen ze terug was vroeg Darren was ze had gedaan. ”Ik heb de camera gepakt want die was je vergeten.” Ze gaf hem een kus en Melody een neusje en nam snel een hapje van haar broodje. Ze maakte een aantal foto’s van Melody en Darren. Het waren echt schattige foto’s. Papa met zijn meisje. Chantal deed hem weer in de tas en legde hem even neer. Het broekje wat Melody aan had zat onder de grasvlekken maar dat gaf niet. Ze stopte het in de was en dan was het weer weg. Na ruim twee uur gezeten te hebben gingen ze de paarden weer inspannen. De honden werden los gemaakt en op de kar gewezen. Ze gingen daar braaf liggen tegen elkaar aan. Over anderhalve maand zouden ze hun handen vol hebben aan Indy, Dack en hun pups. Waarom hebben ze niet opgelet. Agh ergens was het wel erg leuk om een keertje pups te hebben. Alles stond op de wagen en ze konden gaan rijden. Na een uurtje kwamen ze weer bij het landgoed aan. Hun butler kwam gelijk naar buiten en pakte de paarden vast. Chantal en Darren spande ze uit en de butler nam de honden mee. Waar hij ze mee naar toe nam wisten ze niet. Waarschijnlijk ging hij ze wassen aangezien ze erg vies waren. De paarden spoten ze af samen met Melody. Die vond het geweldig dat ze de paarden met de tuinslag nat mocht spuiten. Hoe meer ze nu al een beetje mee kreeg hoe meer ze later met Mercury kon gaan doen. Wat zou het leuk zijn als ze eenmaal kon rijden. Dan konden ze met ze drietjes het bos in te paard. Of in de bak. In elk geval zou ze les van haar ouders krijgen. Gewoon thuis privé les tenzij ze perse naar de manege wilde in de les van haar moeder en later in de les van haar vader. De paarden werden in de wei gezet en daarna gingen ze naar binnen. In het landhuis rook het al erg lekker. Blijkbaar werd er al gekookt. Toen ze op de klok keek was het al vijf uur. Normaal lag Melody van drie tot ongeveer zes te slapen. Voor nu moest ze nog maar even op blijven dan ging ze maar na het eten slapen.

[Had per ongeluk met Melis gepost xD elmo ]

20The Big Day Empty Re: The Big Day za sep 03, 2011 11:11 am

Darren

Darren
Ex-Admin

De lach op Darren's gezicht verdween. Melody zei papa. Nee! Ze moest mama zeggen, niet papa. Elke keer dat ze nu wakker werd ging ze om hem schreeuwen. Met een zucht keek hij naar Melody. "Zeg eens mamaa." Niet dat het hielp, Melody bleef gewoon papa zeggen. Terwijl hij probeerde Melody mama te laten zeggen hielp hij mee met het klaarzetten van de picknick. Melody zette hij even neer op de grond. Ver weg ging ze toch niet want ze vond zijn schoen veel te interessant. Zodra hij zat pakte hij zijn kleine meisje weer op en zette haar op schoot. Chantal zat nog maar net of Indy en Dack kwamen aangerend. Natuurlijk helemaal onder de modder. Toen er een man, met een boze uitdrukking op zijn gezicht, aan kwam lopen mompelde hij nog zachtjes dat het niet hun honden waren. Helaas, Indy en Dack waren wel van hun. De man vond dat de honden aan de lijn moesten dus gingen ze aan de lijn en vast aan de picknick tafel waardoor ze niet meer weg konden lopen. Pech voor hun. Darren zijn aandacht ging van Melody naar al het lekkers wat in de mand zat. Verse broodjes en zoveel meer! Blijkbaar was Melody het er niet mee eens want er werd met een behoorlijke vaart in zijn wang geprikt. "Niet doen." Alsof het zou helpen, pas toen hij haar handje vastpakte en hem weghaalde van zijn wang stopte ze met prikken. Eenmaal alles bekeken ging zijn aandacht weer naar Melody die met een grote lach op haar gezicht naar hem zat te kijken. Hij zette haar op zijn knie neer, hield haar vast met twee handen, en deed alsof ze aan het ponyrijden was. Dat Chantal weg was geweest merkte hij pas op toen ze zei dat ze de camera had gepakt omdat hij die vergeten was. O ja, de camera was er ook nog. Terwijl hij met Melody speelde maakte Chantal foto's. Zolang er geen uitgeprint zou worden vond hij het best. Ondertussen at hij een heerlijk vers broodje met wat er dan ook maar op zat, het was lekker. Melody at vrolijk kleine stukjes mee. Net alsof ze nooit anders had gedaan. Hoelang ze bij de picknick tafel zaten ging aan hem voorbij. Hij was te druk bezig met Melody vermaken en Dack telkens wegduwen wanneer hij aandacht kwam trekken. "Ga lekker bij Indy aandacht trekken." Mopperde hij elke keer. Uiteindelijk ging hij toch nog bij Indy liggen om haar te pesten. Omdat ze al een lange tijd zaten werd het tijd om op te stappen. Darren kwam overeind, zette Melody even tussen de honden en hielp met het opruimen van de spullen. Zodra de paarden ingespannen waren, de spullen opgeruimd en de honden in de kar zaten konden ze weer weg. Melody ging weer tussen hen in zodat ze goed uitzicht had op de paarden konten. Onderweg pestte Darren Dack een heel klein beetje door telkens zijn oor vast te pakken en daarna weer los te laten zodat hij hem probeerde te happen. Niet gemeen happen, speels happen. Zo ging het eigenlijk heel de weg door tot ze terug waren bij het landhuis en de paarden uitgespannen moesten worden. Melody bleef glunderend op de bok zitten, kijkend wat papa en mama allemaal aan het doen waren. De honden werden meegenomen door de butler. Met z'n drieën spoten ze de paarden af. Melody kreeg de tuinslang in haar handen wat ze blijkbaar helemaal niet erg vond. De lach op haar gezichtje verdween maar niet. Darren gaf de paarden een wortel die hij had gevonden in de keuken van het landhuis. Niets tegen de butler zeggen dan kon hij ook niet op zijn kop krijgen. Evelyn en Fly gingen het weiland in waar ze zich gelijk op het gras stortte. Want ja, ze hadden ook zo'n zware dag gehad vandaag. Darren wandelde samen met Chantal en Melody naar binnen toe waar hij ontdekte dat het al behoorlijk laat was. Later dan hij had gedacht. De geur die in heel het huis hing liet zijn maag knorren, terwijl hij een tijdje geleden middag had gegeten. In plaats van naar de keuken te lopen of op een bank neer te ploffen ging hij opzoek naar Dack en Indy. Waar konden ze zijn? Het was een behoorlijke zoektocht in het grote huis maar na een paar minuten zoeken kwam hij Dack en Indy gewassen en al tegen in het huis. Ze waren dan wel schoon maar ze zagen er niet uit. Dack had strikjes rondom zijn oren en Indy leek wel een of ander poedel pakje aan te hebben. In plaats van ze ontdoen van de spullen nam hij ze mee naar Chantal. "Ik heb deze twee gevonden in plaats van Indy en Dack.."

21The Big Day Empty Re: The Big Day za sep 03, 2011 4:04 pm

Chantal

Chantal

Chantal zat met Melody op de bank toen Darren er aan kwam en zei dat hij iets anders dan Dack en Indy had gevonden. Ze keek om en schoot in de lach. Dack en Indy zagen er gewoon niet uit. ”Volgens mij heb je gewoon de verkeerde honden gevonden. Dit kunnen onze honden echt niet zijn.” De butler kwam vertellen dat het diner op tafel stond. Chantal moest moeite doen om haar lach in te houden. Voor hun was het altijd gewoon eten wat op tafel stond en eigenlijk nooit diner. Chantal tilde Melody op en nam der mee. Ze zetten haar in het stoeltje en ging zelf ook zitten. De butler had zich echt lopen uitsloven. Eerst kregen ze een voorgerechtje daarna een tussen gerecht gevolgd door het hoofdgerecht en als laatste het dessert. Chantal was blij dat haar ochtendmisselijkheid van de zwangerschap over was. Ze at bijna weer gewoon wat ze altijd at. Wel iets minder maar toch. Na het diner zoals de butler het noemde gingen Chantal en Darren nog even met Melody naar de paarden. Aangezien hun meisje vanmorgen het helemaal geweldig vond om op Fly te zitten mocht ze dat nu nog even voor het slapen gaan. Chantal haalde snel een borstel over Fly heen en zadelde haar op. Chantal klom op Fly en kreeg toen ze zat Melody van Darren. Chantal had met één arm Melody vast en met haar andere hand had ze de teugels vast. Het stukje was ze nog over had pakte Melody vast. Chantal vond het echt schitterend dat Melody het geweldig vond. Omdat ze zo druk bezig was met Melody en Fly was merkte ze niet dat Darren aan de zijkant foto’s aan het maken was. Omdat het best wel laat al voor Melody was zaten ze maar een kwartiertje. Ze gaf Melody aan Darren zodat hij der even in bad kon doen en daarna naar bed brengen. Ondertussen dat hij dat deed zadelde Chantal Fly af en bracht der naar de wei. Toen ze binnen kwam was Darren net klaar met Melody badderen en naar bed brengen. Nu Melody lag te slapen hadden ze tijd voor elkaar. Ze werd door Darren mee getrokken naar de biosje in het huis. Hij had tegen de butler gezegd dat ze een film wilde gaan kijken. Chantal wist nog niet welke film het was. In het biosje stond een bankje waar ze met ze tweetjes op konden zitten. De butler zou op de babyfoon letten maar waarschijnlijk zou ze wel gewoon door slapen. De film die ze gingen kijken begon heel normaal maar al snel was dat voorbij. Het was weer zo rot triller wat ze echt niet leuk vond. Hoe enger en bloediger het werd hoe meer Chantal tegen Darren ging aan zitten. Omdat het donker in het biosje was zag ze niet dat hij een best een geniepige glimlach op zijn gezicht had. Het meeste van de film had Chantal wel der ogen dicht. Ze vond het echt gewoon niets. Gelukkig was de film afgelopen. Darren stond op en trok Chantal mee. Ze liepen het landhuis uit en gingen door een paadje ergens naar toe. Het was een beetje aan het schemeren. Toen ze het paadje waren uitgelopen kwamen ze bij de duinen. Het pad was ongeveer een half uurtje lopen maar je was er zo. De zon die was aan het ondergaan. Het was gewoon een prachtig gezicht. Op de duinen gingen ze zitten. Chantal zat voor Darren en hij had zijn armen om haar heen. Haast alsof hij aan de zandvlooien wilde laten weten van mij en alleen van mij. Chantal zat tegen hem aan en had der hoofd op zijn schouder liggen. Haar handen had ze op die van Darren maar toen ze de kleine in haar buik voelde schoppen legde ze hun handen op haar buik. ”Voel je er bemoeid iemand zich met wat zijn of haar ouders doen.” zei ze lachend. Nog steeds besefte ze nog niet helemaal dat ze getrouwd was. Waarschijnlijk zou het ook wel een klein tijdje duren voordat ze het echt door had. Omdat het een beetje koud aan het worden was gingen ze weer terug naar het landgoed. Ze gaf hem even een kusje op zijn wang en deed haar arm achter zijn rug langs. Eenmaal bij het landgoed terug en in het huis kleden ze zich om en ging op bed liggen. Het was een prachtig hemelbed en niet zo kleintje ook. Chantal kroop lekker tegen Darren aan toen hij naast der kwam liggen. Normaal sliep ze vaak heel snel maar nu niet ze kon maar niet in slaap komen. Ze draaide zich om en keek naar Darren die blijkbaar ook nog steeds niet sliep.



Laatst aangepast door Chantal op wo sep 07, 2011 9:09 pm; in totaal 1 keer bewerkt

22The Big Day Empty Re: The Big Day ma sep 05, 2011 8:18 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

De verkeerde honden? Nee, ze luisterde toch echt naar de namen Dack en Indy. Darren verborg zijn rood aangelopen hoofd, van het lachen, toen de butler kwam. Hij mocht niet zien dat hij werd uitgelachen. Zodra de butler weer vertrokken was veegde hij de tranen uit zijn ogen en wandelde hij naar de tafel toe. Dack en Indy zouden zichzelf wel even redden, met hun rare pakkies. Naja, Indy dan met haar rare pakje. Dack had rare strikjes. Terwijl hij zichzelf neerzette op een stoel aan de tafel verbaasde hij zich over hoe de butler zich had uitgesloofd. Eerst een voorgerecht, daarna een tussengerecht, dan eindelijk het hoofdgerecht en als laatste ook nog een dessert? Het was dat hij behoorlijke honger had anders was hij na het hoofdgerecht afgehaakt. En misschien ook omdat het dessert ook wel heel erg lekker was. Darren stond op en hielp met wat spullen naar de keuken brengen. De butler mocht er dan wel tegenin gaan maar het was een standaard om iets mee te nemen naar de keuken. In plaats van Melody naar haar bedje te brengen gingen ze nog even naar buiten naar de paarden. Terwijl Chantal opzadelde hield hij Melody bezig tot ze bij mama in het zadel kon. In plaats van er bij te blijven staan rende hij naar binnen waar hij opzoek ging naar de camera. Waar was dat ding nou weer gebleven? Rennend door een gang hoorde hij opeens zacht gekuch achter hem. Gelijk ging hij op de noodstop en keek hij naar de butler die onschuldig de camera in zijn hand hield. ”Zocht u dit soms?” De camera werd overhandigd en Darren bedankte de butler voor hij terug naar buiten rende. Stilletjes liep hij terug naar het hek waarvandaan hij foto’s maakte van Melody en Chantal. Elke keer dat Melody lachte verscheen er bij hem ook een lach op zijn gezicht. Hoe het kwam wist hij niet, het gebeurde gewoon. Voor Chantal het door kon hebben rende hij terug naar binnen en borg hij de camera op. Onschuldig ging hij terug op zijn plek staan, alsof er helemaal niets was gebeurd natuurlijk. Hij kreeg Melody in zijn armen zodat hij haar in bad kon doen. Zijn kleine meisje kroop heerlijk tegen hem aan tot ze het bad zag. Gelijk begon ze enthousiast te trappelen met haar benen waardoor hij haar kleertjes niet makkelijk uit kreeg. Eindelijk waren haar kleertjes uit en kon ze in het bad. Ze was nog niet eens het water in of ze begon te gieren van het lachen. Darren waste haar haartjes en liet haar maar spelen met de washand omdat ze anders niet stil was. Af en toe werd er water naar hem toe gespetterd waar hij dan weer op reageerde door water terug te spetteren. Uiteindelijk begon Melody toch echt toe te geven aan haar vermoeidheid en haalde hij haar uit het badje. Toen hij haar eindelijk in haar pyjama had wandelde hij met haar in zijn armen de badkamer uit. Ver kwam hij niet want Chantal stond plots voor zijn neus. Samen brachten ze haar naar bed. Melody viel bijna gelijk in slaap toen ze lag. Vandaag was ook voor haar een drukke dag geweest. In plaats van zelf ook te gaan slapen trok hij Chantal mee naar de mini bios in het huis. De butler zou zijn verzoek aanzetten, een film die hij leuk vond. Chantal moest nog maar zien of ze hem leuk vond. In plaats van zich vervelend te voelen dat Chantal de film eng vond moest hij moeite doen om zijn lach in te houden. Elke keer wanneer er wat engs naar voren kwam kwam ze steeds dichter tegen hem aanzitten. Helaas was de film al snel afgelopen en kon hij niet verder genieten van de reactie van Chantal. Nog steeds wou hij niet naar bed dus trok hij Chantal maar weer mee. Dit keer naar buiten richting de duinen. Het was een stuk lopen maar de tijd die je er over deed viel reuze mee wanneer je een beetje door liep. Helaas had hij de camera niet mee genomen anders hadden er foto’s gemaakt kunnen worden van de zonsondergang. In het nog warme zand liet hij zichzelf neer ploffen. Chantal voor hem waarna hij zijn armen om haar heen sloot. Van hem en niemand anders. Plots werden zijn handen verplaats naar Chantal haar buik waar hij iets raars voelde. De volgende kleine moest ook even laten weten dat hij of zij nog aanwezig was. ”Nathan.” Zei hij zachtjes. Het was raar, straks zouden ze nog een klein dreumesje in huis hebben. Melody zou dan niet meer zijn enige kleine meisje zijn. Als het überhaupt al een meisje zou worden. Hij hoopte een jongen. Dan had hij straks tenminste wat steun als Melody ouder was. Dan leefde hij tenminste niet met alleen maar meiden in het huis. Langzaam maar zeker begon het steeds kouder te worden tot hij uiteindelijk kippenvel op zijn armen had. Hij kwam overeind en wandelde naar het landhuis terug. Zijn arm lag rond Chantal haar schouders terwijl ze liepen. Thuis kleedde hij zich om en kroop onder de dekens. Niet dat het koud was maar hij kon niet slapen zonder dekens. In slaap vallen ging helaas niet zo makkelijk als normaal. Elke keer vlogen zijn ogen weer open en lag hij weer klaar wakker. Nieuwsgierig hief hij zijn hoofd om te kijken of Chantal al sliep. Blijkbaar kon zij ook niet slapen want ze was nog wakker. Met een zucht kwam hij overeind, gaf Chantal een kus en slofte de kamer uit. ”Ben buiten.” Liever buiten wakker zitten in plaats van in bed wakker liggen. Uit de keuken pakte hij een glas en vulde hem met water voor hij naar buiten liep. Helaas hadden ze geen bankje waar hij op kon gaan zitten dus hees hij zichzelf maar op het hek van het weiland. Evelyn en Fly waren nog altijd aan het grazen, daar zat geen stop knop meer op.

23The Big Day Empty Re: The Big Day ma sep 05, 2011 11:24 pm

Melody

Melody

Melody zat een keer rustig bij mama tot haar aandacht werd getrokken door papa die binnen kwam met de twee honden. Zo vreemd zagen ze er toch nooit uit? Voordat ze weer ergens anders aan dacht werd ze meegenomen en in haar stoel gezet de aan de tafel stond. Op de tafel stonden allemaal vreemde dingen. Blijkbaar was het eetbaar want papa en mama -vooral papa- zaten ef van te eten alsof ze deze hele week nog niks gegeten hadden. Blijkbaar was het erg lekker. Zijzelf kreeg wat te eten wat er een stuk normaler en lekkerder uit zag. Na het eten gingen ze naar de paarden. Zij mocht papa gaan vervelen -of andersom, kan ook- tot mama klaar was met het opzadelen van Fly. Ze maakte papa heel duidelijk dat ze ook op Fly wilde zitten. Tenminste, voor haar wad het duidelijk, of hij het begreep wist ze niet. Blijkbaar wel, want ze werd bij mama in het zadel gezet. Ze was er zo mee bezig dat ze niet eens merkte dat papa weg was. Alle rondjes die ze reden zat er een stevige glimlach op haar gezichtje geplakt en soms lachte ze zelfs hardop. Ze had het erg naar haar zin en dat mochten papa en mama best merken. Ze vond het niet leuk toen ze van het paard werd getild, ze had er best nog wel wat langer op willen blijven zitten. Maar blijkbaar mocht dat niet. Ze werd meegenomen naar de badkamer en uien ze het bad zag werd ze gelijk enthoussiast. Papa had wat moeite met haar kleren uittrekken naar zij had juist weer moeite met stilzitten. Eenmaal in het bad spetterde ze er flink op los en af en uor spetterde papa terug. Ze lachte Ellie keer dat hij het weer deed. Wat was het toch grappig. Maar toen er een apart ding in het water verscheen waarmee ze meestal gewassen werd was dat toch veel interessanter. Papa was ondertussen haar haartjes aan het wassen, maar daar merkte ze eigenlijk nauwelijks iets van, ze was te bezig met het mysterieuze washandje. Toen haar haartjes klaar waren was het washandje niet leuk meer. Hij deed helemaal niks leuks. Spetteren naar papa was toch leuker. Lang duurde het niet want ze begon langzamerhand moet te worden. Ze gaapte en werd het bad uitgetild waarna ze werd afgedroogd en in haar pyjama werd gestoken. Bedtijd.

Ze knipperde met haar oogjes en zag alleen maar zwart om zich heen. Een klein streepje licht kwam onder de deur door waardoor ze de kast wel zo ongeveer KPN zien maar voor de rest was het aarde donker. En ze had het warm. En ze had dorst en ze wilde naar papa toe. Ze ging staan op haar nog wat wiebelige beentjes en hield zich goed vast aan de rand van haar bedje. "PAPAAAAA" riep ze zo hard ze kon. Ze had verwacht dat papa al snel zou komen. Wel hoorde ze een geluid dus riep ze nog een keer. Uiteindelijk ging de deur open. "papa?" zei ze maar tot haar teleurstelling zag ze mama de deur om komen. "nee papa" zei ze terwijl ze een sip gezichtje opzette. Ze had papa toch geroepen, waarom kwam mama dan? Mama probeerde haar uit haar bedje te tillen naar dat wilde ze niet. Ze wilde papa.

24The Big Day Empty Re: The Big Day di sep 06, 2011 2:25 pm

Chantal

Chantal

Chantal keek even verbaast op toen Darren uit bed ging. Al snel kwam ze er achter dat hij naar buiten ging. Zelf zetten ze even de tv aan in de hoop dat er iets saais op tv was dat ze in slaap viel. Gelukkig was er iets saais waardoor ze half in slaap viel. Helaas kon ze niet helemaal in slaap vallen. Melody begon namelijk te roepen. Ze riep dan wel om papa maar die was er nu even niet. Chantal ging naar de kamer waar Melody lag. ”Hee, meisje.” Ze deed het licht aan en zag dat Melody zich vast hield aan het randje. Toen Melody zei nee papa schoot Chantal even in de lach. ”Papa is nu even buiten meisje.” Ze wilde Melody uit het bedje pakken maar ze bleef zich goed vast houden. Ze wilde echt dat papa kwam. ”Zullen we dan gaan kijken waar papa is?” Gelukkig wilde ze dat wel. Chantal tilde haar uit het bedje op en ging met haar naar buiten. Wel kreeg ze eerst een jasje aan zodat ze niet ziek zou worden. Toen ze buiten kwamen keek Chantal waar Darren was. Ze zag hem bij de merries op het hek zitten. Rustig liep ze naar hem toe. Melody zag papa en begon gelijk te trappelen met der beentjes. Elke keer dat ze trappelde raakte ze de buik van Chantal. ”Liefje hou eens op je doet mama pijn.” Gelukkig luisterde ze eventjes naar haar moeder. Toen ze eenmaal bij Darren waren ging ze naast hem staan. ”Je dochter die riep om je. En toen ik kwam toen zei mevrouw nee papa. Ik kon der niet eens normaal het bedje uit krijgen.” Ze gaf Melody aan haar vader en keek naar haar tevreden gezichtje omdat ze bij papa was. Chantal zuchten diep. Ze hoopte zo dat hun tweede kleine niet zo zou worden eigenlijk ook weer wel want als ze dan allebei om papa gingen roepen had zij het zelf makkelijk. Chantal begon nu toch wel moe te worden. Ze gaf Darren en Melody een kus. ”Ik ga weer naar bed begin nu toch wel moe te worden. En aangezien ons meisje jou wilt kan jij der beter naar bed brengen.” zei ze met een glimlach op der gezicht. ”Nog steeds blij dat ze een papas kindje is. Hoop dat de tweede het ook wordt heb ik het lekker rustig.” Met een grote glimlach keek ze hem aan en liep snel weg. Redelijk snel viel ze nu wel in slaap. Hoe het kwam geen idee. Ze merkte niet eens dat Darren weer in bed kwam liggen.

De volgende morgen sliep ze nog heerlijk tot er op de deur geklopt werd. Langzaam begon ze wakker te worden. Zo stil mogelijk kwam de butler met een karretje naar binnen gelopen. ”Goedemorgen Meneer, Mevrouw. Hier is u ontbijt.” Hij liep weer weg en liet ze verder rustig wakker worden. Chantal trok nog even het deken over der hoofd en wilde verder slapen. Jammer genoeg kwam ze niet meer in slaap. Ze gooide het deken van zich af en keek naar het plafon. Een diepe zucht verliet haar mond. Voordat ze zou gaan eten moest ze eerst maar even Melody halen. Hopelijk wilde ze nu wel door haar moeder gehaald worden anders kon het nog best vervelend worden. Chantal ging uit bed en pakte een ochtendjas die op het bankje bij het voeteneind lag. Ze liep over de gang naar de kamer waar Melody lag. Chantal keek voorzichtig om het hoekje van de deur. In het bedje zag ze dat Melody met haar paardje aan het heen en weer bewegen was. Chantal liep naar binnen. ”Hee meisje.” Ze tilde haar op uit het bedje. ”Zullen we gaan eten?” Chantal nam Melody mee naar de kamer van haar en Darren. Toen ze daar binnen kwamen lag Darren nog in bed. Chantal had een lach op der gezicht en deed een sttt gebaartje naar Melody. Chantal ging op haar kant van het bed zitten met Melody en zetten haar naast het hoofd van papa. Melody ging gelijk in zijn gezicht porren. Ergens vond Chantal het best sneu voor Darren maar ja dan moet hij niet nog steeds slapen. Het werkte wel want hij werd wakker. ”Goedemorgen lieverd.” zei ze met een lach. Snel gaf ze hem een kusje op zijn wang. ”Het ontbijt is er.” Ze liet Melody even bij Darren zitten en pakte het dienblad van het wagentje. Het dienblad zetten ze op het bed en ging naast Darren zitten. ”Die butler slooft zich echt uit. Straks moeten we nog afkicken als we wee thuis zijn.” Voor Melody pakte Chantal een croissantje. Als ze die nog steeds niet lusten wist Chantal het niet meer. Want thuis aten ze het best vaak omdat haar papa er echt gek op was. Ze gaf een stukje aan Melody zodat ze het zelf kon op eten. Het was echt handig dat Melody al veel dingen zelf kon doen want nu kon Chantal ook gewoon eten. Normaal was het of eerst zelf eten of Melody eerst te eten geven. Na het ontbijt nam Chantal Melody mee naar de badkamer en maakte ze zichzelf en haar dochtertje klaar. In het koffertje van Melody had Chantal een minirijbroekje gevonden. Aangezien ze vandaag toch weer gingen rijden vond ze wel dat Melody het aanmocht. Zelf trok ze ook haar rijbroek aan. Chantal vlocht Melody der haartjes in en deed bij haar zelf een makkelijke staart in. Met Melody op haar arm liep ze naar papa toe.

25The Big Day Empty Re: The Big Day di sep 06, 2011 7:05 pm

Darren

Darren
Ex-Admin

Spannend was het niet waar hij naar zat te kijken. Evelyn en Fly deden niet meer dan hun mond open en dicht om gras naar binnen te werken. Af en toe zwiepte er een staart heen en weer maar het grootste gedeelte van de tijd waren die twee aan het eten. Darren keek op toen hij plots Chantal hoorde praten. Hij had haar niet eens aan horen komen. Blijkbaar had Melody zich misdragen want Chantal had haar niet eens normaal uit bed kunnen krijgen. “Melody toch. Je moet wel naar mama luisteren.” Niet dat het hielp, ze bleef maar naar hem lachen alsof hij iets raars had gedaan. Eigenlijk vond hij het best wel grappig dat Melody om hem riep en niet om Chantal. Dat ze niet mee wou met Chantal. Aan de andere kant zou hij waarschijnlijk geen oog meer dicht kunnen doen nu ze het woordje papa kende. Hij kreeg een kus voor Chantal wegliep na haar zegje over dat ze bij was dat Melody een papas kindje was. “Wacht maar, wie weet is Nathan wel een moederkindje.” Ja, hij was er al helemaal uit. Als het een jongetje zou worden zou hij Nathan gaan heten. Geen twijfel over mogelijk. Toen Chantal weg was keek hij Melody eens hopeloos aan. “Wat moet ik toch met jou?” Alsof hij antwoord terug kreeg. Veel woordjes kon Melody nog niet zeggen, het waren meer klanken dan woorden. In plaats van gelijk terug naar binnen te gaan en zijn kleine meid terug in haar bedje te leggen bleef hij nog even buiten zitten. Melody in zijn armen in de hoop dat ze in slaap zou vallen. Toen hij zelf eindelijk een beetje moe begon te worden kwam hij van het hek af en wandelde hij het huis maar weer in. In plaats van door te lopen naar Melody haar kamertje ging hij eerst naar de keuken waar hij het lege glas wegzette. Morgen zou hij hem wel verder opruimen. Als de butler dat tenminste niet al had gedaan. Met Melody in zijn armen slofte hij de trap op, de kinderkamer in waar Melody haar bedje stond met natuurlijk haar paarden knuffel erin. Voor hij haar in haar bedje legde trok hij het jasje uit wat ze aan had gekregen van mama. Met jasje aan ging je natuurlijk niet slapen. Voorzichtig legde hij haar in het bedje neer, stopte haar onder en gaf haar een kus op haar voorhoofd. “Slaap lekker meisje.” Nu Melody terug in haar bedje lag, en een soort van stil was, slofte hij naar hun eigen kamer toe. Chantal lag al te slapen dus liet hij zich dit keer zachtjes op het bed vallen. Vlug kroop hij onder de dekens voor zijn ogen dichtvielen en hij eindelijk in dromen land was. Als Melody al huilde hoorde hij het niet. Morgenochtend zou hij het wel horen als ze had gehuild.

Darren lag nog heerlijk te slapen toen hij opeens wat voelde prikken in zijn wang. Koppig draaide hij zijn hoofd in de hoop dat het geprik op zou houden, maar helaas. Helaas hield het gepor en geprik niet op. Uit ergernis opende hij toch maar zijn ogen. De ergernis vervloog al snel toen hij Melody haar gezichtje zag. Met zijn nog slaperige hoofd trok hij een schrik gezicht en boog hij naar Melody toe om tegen haar buik aan te blazen. Niet helemaal tegen der buik want ze had haar pyjamatje aan. Ontbijt? Nu al? Slaapdronken keek hij naar het dienblad waar croissantjes op lagen. Zijn lievelingsontbijt! “We kunnen hem mee naar huis nemen, dan hoeven we niet af te kicken.” Zei hij zo serieus mogelijk maar al snel verscheen er een vervelende glimlach op zijn gezicht. Gretig nam hij een hap van een croissantje. Voor ze allemaal op waren moest hij ze natuurlijk op maken. Nieuwsgierig keek hij naar Melody die een stukje croissant vast had. Zou ze het gaan opeten? Voor hij een antwoord op zijn onuitgesproken vraag had werd zijn aandacht ergens anders naar getrokken. Dack kwam aangerend. Nog altijd met de strikjes rond zijn oren. Die was Darren er gister vergeten af te halen. Dack ging naast het bed liggen en begon te spelen met een balletje die hij mee had genomen. Gek. Tijdens het eten duwde Darren af en toe zijn voet tegen Dack aan. Al snel had hij de reactie die hij had uit proberen te lokken. Er werd speels in zijn voet gehapt elke keer dat hij te dicht bij kwam met zijn voet. Best grappig hoe hij Dack helemaal gek kon maken. Zodra Chantal weg was met Melody klopte hij op zijn schoot en sprong Dack omhoog. In plaats van met Melody knuffelen knuffelde hij dit keer zijn hond. Ook dat was af en toe nodig. Normaal gesproken mocht Dack niet op het bed. Nu rende hij rondjes op het bed omdat ze aan het spelen waren. Toen Chantal kwam tilde hij Dack snel op en zette hem terug op zijn schoot alsof er niets gebeurd was. “Ga je rijden?” Vroeg hij geheel onschuldig. Niets gebeurd.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 2]

Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum